روزی از روزها امام محمد باقر علیه السلام در مجلسی نشسته بود و افرادی گرد وجود مبارک آن حضرت حلقه زده بودند. پس از گذشت مدتی، حضرت سر مبارک خود را

ابوبصیر که یکی از اصحاب باوفای امام محمد باقر و امام جعفر صادق علیهماالسلام و نیز یکی از راویان حدیث می باشد، ضمن حکایتی گوید: به همراه حضرت

جابر بن یزید جعفی حکایت کند: روزی به محضر شریف حضرت باقرالعلوم علیه السلام شرفیاب شدم و پیرامون آیه قرآن: و کذلک نری إبراهیم ملکوت السموات و

مرحوم راوندی در کتاب خرایح و جرایح آورده است: روزی یکی از دوستان امام محمد باقر علیه السلام، به نام ابن عُکَّاشَه أسَدی در منزل آن حضرت وارد شد.

اشاره: محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب مشهور به امام محمدِ باقر(علیه السلام) (۵۷-۱۱۴ق) و ملقب به باقر العلوم، امام پنجم شیعیان است که حدود

اشاره: امام باقر(علیه السلام)، در میان خاندان پیامبر(صلی الله علیه و آله) نخستین کسی بود که هم پدر و هم مادر وی فاطمی و علوی بودند؛ زیرا پدر او

اشاره: نام مبارک امام پنجم محمد بود،  لقب آن حضرت باقر یا باقرالعلوم است ,بدین جهت که : دریاى دانش را شکافت و اسرار علوم را آشکارا ساخت . القاب

اشاره: منصور دوانیقی یک از خلفای عباسی بود. نامش عبدالله، کنیه‌اش ابوجعفر و لقبش منصور بود. پسوند دوانیقی را از آن جهت به‌دنبال لقب او

زمین جابر بن یزید جُعفى حکایت کند:« روزى به محضر شریف حضرت باقرالعلوم (علیه السلام) شرفیاب شدم و پیرامون آیه قرآن : «وَ کَذلِکَ نُرى إ براهیمَ