اشاره: طلحه بن عبیدالله از اصحاب پیامبر(ص) و مسلمانان نخستین که در جنگهای صدر اسلام حضور داشت و از خود رشادتهایی نشان داد.‌ او پسرعموی ابوبکر بن

اشاره: خَوارِج، گروهی از سپاه امام علی(ع) در جنگ صفین که علی بن ابیطالب را متهم به کفر کردند و علیه او شوریدند. آنها که به دلیل خروج علیه خلیفه

اشاره: عصارهای این نامه  ملامت و سرزنش شدید امام(علیه السلام) نسبت به فرماندار دیگرى به نام مصقله بن هبیره شیبانى است، زیرا به خدمت امام(علیه

اشاره: امام(علیه السلام) در این نامه به چند نکته مهم اشاره مى فرماید: در بخش اوّل سخن از ثواب زحماتى است که گردآورى کنندگان خراج در این راه

اشاره: این نامه از دو بخش تشکیل یافته است: بخش اوّل هشدارى است که امام(علیه السلام) به قثم بن عباس فرماندار مکّه مى دهد که گروهى از کوردلان و دین

اشاره: مى دانیم امام(علیه السلام) نامه اى به دست مالک اشتر داد که برنامه عملى و روش کشوردارى را در زمینه هاى مختلف به او آموخت. این نامه به

وَ لَا تَأْمَنَنَّ عَلَیْهَا إِلَّا مَنْ تَثِقُ بِدِینِهِ رَافِقاً بِمَالِ الْمُسْلِمِینَ، حَتَّى یُوَصِّلَهُ إِلَى وَلِیِّهِمْ

اشاره: از این نامه مخصوصاً با توجّه به صدر آن، که در تاریخ یعقوبى آمده، استفاده مى شود که «زیاد» قصد خیانت در بیت المال و طفره رفتن از پرداختن

اشاره: همان گونه قبلا اشاره شد این کلام، متن پیمان نامه اى است که حضرت على(علیه السلام) براى اهل یمن و طایفه ربیعه نگاشته و مفاد آن این است که