معاویه براى جلوگیرى از نفوذ معنوى اهل بیت رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) ـ و به ویژه امیرمومنان على(علیه السلام) ـ به مقابله با نشر فضایل آن

فضائل امام علی(علیه السلام) توسط بسیاری از اهل سنت نقل شده است چندان‌که ابن حنبل (پیشوای حنبلی‌ها) می‌گوید: بدان حد که برای علی بن ابی طالب

سفر هجرت از مکه به مدینه روز جمعه دوازدهم ربیع الاول سال سیزدهم بعثت (۶۲۲ م) به پایان رسید و رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) بعد از ظهر آن روز

رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) بعد از مرگ مادرش آمنه بنت وهب و جدش عبدالمطلب در هشت سالگی به خانه عمش عبدمناف مکنی به ابوطالب منتقل شد و او

در کتب تاریخی آمده است که بنی عباس از مامون  خواستند که  با پسرش عباس به عنوان ولی عهد بیعت نماید و او را به خاطر این که على بن موسى الرضا (علیه

حق، از نام های خدا و از صفات او و به معنی درست و واقع و کامل و عدل و به معنی قرآن و اسلام و ملک و مال و شایسته و واجب و لازم و ثابت و راست و نقیض باطل

حضرت علی(علیه السلام) در پرتو همجواری با نبی اکرم اسلام رشد و اعتلای روحی و فکری یافت و از انفاس قدسی و تعالیم نبوی برخوردار گشت. وی نخستین ایمان

شایان ذکر است که این رویداد با اندکی تفاوت در منابع بسیاری ذکر شده است و از شگفتی‌های این واقعه مهم تاریخی این است که فاطمه نه از درب خانه بلکه

حضرت علی‌(ع) در نظر بزرگان اهل‌ سنت از خلفای راشدین تا ائمه اربعه اهل‌سنت حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) است؛ شخصیتی که همه جهان اسلام از او به بزرگی