اشاره: علی بن ابی‌طالب مشهور به امام علی(علیه السلام) و امیرالمؤمنین (۱۳ رجب سال ۲۳ قبل از هجرت – ۲۱ رمضان سال ۴۰ق)، امام اول همهٔ مذاهب شیعه،

و من کتاب له علیه السلام إلى عبد الله بن عباس و هو عامله على البصره وَ اعْلَمْ أَنَّ الْبَصْرَهَ مَهْبِطُ إِبْلِیسَ وَ مَغْرِسُ الْفِتَنِ

وَ قَدْ کَانَ مِنِ انْتِشَارِ حَبْلِکُمْ وَ شِقَاقِکُمْ مَا لَمْ تَغْبَوْا عَنْهُ؛ فَعَفَوْتُ عَنْ مُجْرِمِکُمْ وَ رَفَعْتُ السَّیْفَ عَنْ

وَ إِنَّ لَکَ فِی هَذِهِ الصَّدَقَهِ نَصِیباً مَفْرُوضاً وَ حَقّاً مَعْلُوماً، شُرَکَاءَ أَهْلَ مَسْکَنَهٍ وَ ضُعَفَاءَ ذَوِی فَاقَهٍ، وَ

اشاره: در اینکه مخاطب در این نامه چه شخصى بوده است بعضى از شارحان زحمت تعیین او را از دوش خود برداشته و به صورت اجمال از آن گذشته اند; ولى آن گونه

اشاره: از نامه هاى آن حضرت علیه السّلام است به معاویه در پاسخ نامه اش (دو یا سه روز پیش از وقعه لیله الهریر) که در شرح خطبه سى و ششم بیان شد، در این

کمیل بن زیاد نخعی یمانی۱ از یاران امام علی و امام حسن(علیهما السلام) است. رجال شناسان او را به صفات «شجاع، زاهد و عابد» ستوده اند. وی از

شناخت چهره های الگویی در تاریخ اسلام، زمینه اسوه گیری از آنان است. از این رو در ادامه آشنایی با اسوه ها، به سیمای درخشان «مالک اشتر» بر می خوریم

ظرف وجودى افراد متفاوت است. این امر سبب شد برخى از اصحابه رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)در پرتو تعلیمات آن حضرت بردیگریاران پیشى گیرند وبه