فضیلت مولی‌الموحدین امیرالمومنین علی بن ابی‌طالب (صلوات‌الله‌علیه) نسبت به خلفا بلکه نسبت به همه اولیا و انبیای الهی (علیهم‌السّلام) به جز

معاویه براى جلوگیرى از نفوذ معنوى اهل بیت رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) ـ و به ویژه امیرمومنان على(علیه السلام) ـ به مقابله با نشر فضایل آن

فضائل امام علی(علیه السلام) توسط بسیاری از اهل سنت نقل شده است چندان‌که ابن حنبل (پیشوای حنبلی‌ها) می‌گوید: بدان حد که برای علی بن ابی طالب

سفر هجرت از مکه به مدینه روز جمعه دوازدهم ربیع الاول سال سیزدهم بعثت (۶۲۲ م) به پایان رسید و رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) بعد از ظهر آن روز

رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) بعد از مرگ مادرش آمنه بنت وهب و جدش عبدالمطلب در هشت سالگی به خانه عمش عبدمناف مکنی به ابوطالب منتقل شد و او

در کتب تاریخی آمده است که بنی عباس از مامون  خواستند که  با پسرش عباس به عنوان ولی عهد بیعت نماید و او را به خاطر این که على بن موسى الرضا (علیه

حق، از نام های خدا و از صفات او و به معنی درست و واقع و کامل و عدل و به معنی قرآن و اسلام و ملک و مال و شایسته و واجب و لازم و ثابت و راست و نقیض باطل

حضرت علی(علیه السلام) در پرتو همجواری با نبی اکرم اسلام رشد و اعتلای روحی و فکری یافت و از انفاس قدسی و تعالیم نبوی برخوردار گشت. وی نخستین ایمان

شایان ذکر است که این رویداد با اندکی تفاوت در منابع بسیاری ذکر شده است و از شگفتی‌های این واقعه مهم تاریخی این است که فاطمه نه از درب خانه بلکه