حضرت امیر(ع) در خطبه ۱۳۱ نهج البلاغه هدف از حکومت خود را چنین بیان می نماید: «اللهم انک تعلم أنه لم یکن الذی کان منا منافسهً فی سلطانٍ و لا التماس

وضعیت‌ بازار در زمان‌ حکومت‌ امیرالمؤ‌منین(ع) با نگاهى به‌ تاریخ‌ دوران‌ جاهلیت‌ در مى یابیم‌ که‌ بازارهاى مهمى در آن‌ دوران‌ وجود

امام علی(ع)، معیارهای عدالت را نیک شناخت، و با ژرفترین واژه ها و جمله ها آن را بازگفت، و در عینیت زندگیِ خویش – با همه فراز و نشیبها – آن را

استضعاف و استکبار از باب استفعال است، استضعاف در لغت با مشتقات مختلف آن در معانی، ناتوانی، ناتوان اعم از جسمی و نظری و فکری استعمال شده است.

جاى گفتگو نیست که رحلت پیامبر گرامى (صلى الله علیه و آله و سلم) جامعه اسلامى و خاندان رسالت را با بحران عجیبى روبرو ساخت و هر لحظه بیم آن مى رفت

حکومت على (علیه السلام) که حکومت «عدل» بود، در حد شعار و تبلیغات دور نمی زد، و براى زمینه چینى و حیف و میل هاى بیشتر که امروز در سطح جهان و بین

در این مقاله به بررسى حکومت از نگاه حضرت امیر (علیه السلام) از دو منظر پرداخته شده است: مبانى نظرى حکومت در سیره قولى و سیره عملى. بازخوانى و

حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) از آن نظر یک الگوی کامل است که معصوم است. دست پرورده وحی و رسالت است و در تمام صفات ارزنده الهی گوی سبقت را از

امیرالمـومنین امام على (علیه السلام) چهارمین پسرابوطالب، در حدود سى سال پـس از واقعه فیل و بیست و سه سال پیـش از هجـرت در مکه معظمه، از مادرى