حضرت آیت الله جوادی آملی در فرازی از کتاب ارزشمند حکمت عبادات، به شرح دعای امام سجاد علیه السلام در صحیفه سجادیه با موضوع وداع با ماه مبارک

 گر چه همواره راه نیایش عبد و مولا باز است، ولی برای زمان مشخص مانند ماه مبارک رمضان که عید اولیای الهی است، فضیلت مخصوص است. یکی از خواسته‌های

در باب دعا کردن در این ماه، ما دو دسته روایت داریم؛ یک دسته از روایات ـ‌‌مثل روایت قبل‌‌ـ به‌‌طور کلّی این معنا را مطرح می‌‌فرماید که در

در شماره گذشته مطالبى پیرامون ذکر و شفاعت شافعان تقدیم خوانندگان عزیز نمودیم، و در ادامه بحث راجع به قرب به خدا و مقام مقربین مباحثى ارائه شد و

 اللهم اغفرلى الذنوب التى تنزل النقم خدایا براى من بیامرز گناهانى که انتقام ها و عقوبت ها را نازل مى کند. در روایت بسیار مهم حضرت سجاد(ع)، و

در هر شب از ماه رمضان بخواند: اللَّهُمَّ إِنِّی أَفْتَتِحُ الثَّنَاءَ بِحَمْدِکَ وَ أَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوَابِ بِمَنِّکَ وَ أَیْقَنْتُ

برای روز اول ماه رجب اعمالی در متون دعایی شیعه نقل شده است که در به آنها اشاره می شود: ۱ـ روزه گرفتن؛ در روایتى از امام رضا(علیه السلام) پاداشهاى

«نیایش »، نیاز روح است و «دعا»، غذای جان. در این که چه باید خواست و چگونه باید خواست، نیازمند رهنمود و تعلیم سالکان واصل و عارفان کاملیم، یعنی

از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده:هرکه چهل صبحگاه این عهد را بخواند،از یاوران قائم  ما باشد،و اگر پیش از ظهور آن حضرت از دنیا برود،خدا او را