اشاره: آیاتی که در قرآن به مسئله عدالت اشاره دارد، فراوان است.  در کتاب های مبسوط که در باره عدالت از سوی دانشمندان شیعه نگارش شده به شرح و تبیین

کلمه حبط به معناى باطل شدن عمل، و از تاثیر افتادن آن است، و در قرآن هم جز به عمل نسبت داده نشده، از آن جمله فرموده: “لئن اشرکت لیحبطن عملک، و

ما افراد بشر، فردى از نوع خود را که نسبت به دیگران قصد سوئى ندارد، به حقوق آنها تجاوز نمى کند، هیچ گونه تبعیضى میان افراد قائل نمى گردد، در آنچه

اولین مسأله ‏اى که باید روشن شود این است که عدل چیست؟ ظلم چیست؟  تا مفهوم اصلى و دقیق عدل روشن نشود هر کوششى بیهوده است و از اشتباهات‏  مصون

عدل الهى بر دو قسم است: ۱. عدل تکوینى در این قسم از عدالت، سخن در پیرامون وظایف و تکالیف الهى بر بندگان و پاداش روز جزا نیست، بلکه محور بحث در این

 عدل خداوند در دنیا و آخرت  مساله عدل الهى یکى از اصول بسیار مهم اعتقادى و کلامى است. عدل نیز، همانند توحید، بیانگر یکى از اوصاف الهى است، ولى

عدالت از ارزش هاى بسیار والا است و حتى ارزش آن بالاتر از جُود است. عدالت رعایت استحقاق ها و عدم تجاوز به حقوق دیگران است؛ اما جود این است که

خلود در اصل لغت به معنى بقاى طولانى و هم به معنى ابدیت آمده است، بنا بر این کلمه خلود به تنهائى دلیل بر ابدیت نیست، زیرا هر نوع بقاء طولانى را

در اخبار و روایاتى که از رسول اکرم(ص) یا ائمه اطهار (علیه السلام) رسیده است، مطلبى به این مضمون به چشم می خورد: اگر قضا و قدر بیاید، اسباب و علل