پایگاه علمی فرهنگی اعتقادی الشیعه اسلام برگه 145
یکی از آداب دعا این است که انسان در هنگام دعا باید آواز و صدای خود را نه چندان بلند کرده و نه چندان آهسته کند بلکه حالت وسط بین آنها را انتخاب
دعا دارای آدابی است که رعایت آن در هنگام دعا لازم است. یکی از آداب این است که دعا کننده منتظ رسیدن اوقات شریفی باشد که دعا در آنها قریب به
کسی که امید بخشش و عطا از مقامی دارد باید در خواستن حاجتش سماجت به خرج دهد. خداوند متعال تنها کسی است که قادر به برآورده نمودن حاجات همه
هیچ انسانی در دنیا وجود ندارد که بی نیاز باشد. بی نیاز فقط خداوند است که به هیچ کسی و هیچ چیزی نیاز ندارد و حتی به عبادات بندگان نیازمند نیست.
تردید در این نیست که انسانهای غیر معصوم قطعا مرتکب گناه و معصیت می شود و به هین دلیل خداوند برای بخشش گناهان راه توبه را باز نموده است. خداوند
حقیقت دعا، همان توجّه به خداوند و استمداد و مددخواهى از رحمت بیکران اوست که در هر آفریدهاى طبعاً وجود دارد؛ خواه انسان و خواه موجودات دیگر.
در مورد دعا، این تعلیم بى پایان و این تزکیه همواره جوشان، مسئله اى وجود دارد که مایه تأسّفى عمیق است و آن مسئله این است که کسانِ بسیارى از
از جمله محسّنات و کمالات دعا این است که غلط خوانده نشود، از ابى جعفر امام جواد علیه السلام روایت شده که فرموده است: «دو نفر که در نسب و دین با هم
اشاره: به طور کلی، از ویژگی ها و امتیازات اساسی شیعه که منشأ همه ویژگی های آن نسبت به سایر مذاهب اسلامی گردیده از اعتقاد این مذهب به ولایت