زندگی دنیوى انسان، فرصتى مناسب و منحصر به فرد براى پیمودن راه کمال و نایل شدن به سعادت ابدى است. خداوند متعال براى سهولت وصول انسان به این امر

 اعمال انسان ما انسان ها کارهایمان بر دو قسم است؛ کارهاى عبث و بیهوده که نتیجه اى بر آنها مترتب نیست، یعنى هیچ تأثیرى در رساندن ما به کمالات که

یکی از مباحث مهم اعتقادی قیامت و معاد است. اثبات معاد از راه های گوناگونی امکان پذیر است یکی از این راه ها توحید و اعتقاد به یگانگی خداوند است.

در «أمالى» صدوق روایت میکند که قَیس بن عاصِم گفت: من با جماعتى از بنى تمیم بر رسول خدا صلّى الله علیه وآله وسلّم به عنوان وفود و میهمانى وارد

چرا اسلام معاد را از اصول دین قرار داده اند ولى سایر ضروریات را از اصول دین قرار نداده چون خیلى اشخاص این سؤال را مى کنند، مى گویند شهادتین که

از بحث هاى مهمِ مسئله معاد، بحث درباره چگونگى معاد از نظر جسمانى و روحانى بودن آن است. در این زمینه از سوى فیلسوفان و متکلمان اسلامى، سه نظریه

ترکیب انسان از روح و بدن کسانی که به معارف اسلامی تا اندازه ای آشنایی دارند می دانند که در خلال بیانات کتاب و سنت، سخن روح و جسم یا نفس و بدن

مهم‎ترین منبع و منشأ ایمان به معاد و حیات اُخروی، وحی الهی است که به وسیله پیامبران ـ علیهم السلام ـ به بشر ابلاغ شده است.انسان پس از آن‎که خدا

مسئله معاد به دلیل پیچیدگى و مبهم بودنش از ابتدا مورد تفسیر و تأویل هاى گوناگون قرار گرفته و به همین دلیل نظریات گوناگونى در خصوص آن اظهار شده