پس از فتح مکه در سال هشتم هجرى و درخشش قدرت اسلام در جزیرهالعرب، پیروان دیگر ادیان و مذاهب و رهبران و رجال سیاسى و مذهبى توجه خاصى به اسلام و

پس از پذیرش اصل لزوم نبوت پرسش دیگر آنست که چرا یک برنامه براى تمام انسانها نیامد به عبارت دیگر راز تعدد انبیا و تجدید نبوت چپست؟ مى دانیم که:

 خداى متعال در آیات قرآن از پیامبر(صلى الله علیه وآله) به عنوان فرد امّى نام برده است، درباره مفهوم امّى سه احتمال معروف وجود دارد: نخست: به معنى

بسوى هدف – هدایت عمومى دانه گندمى که در شکم خاک با شرائط مناسبى قرار می گیرد شروع به رشد و نمو کرده بشاهراه تحول می افتد و هر لحظه صورت و حالت

گروهى از بداندیشان که در صفحه زندگى پیامبر خاتم، نقطه سیاهى نجسته  اند، به فکر افتاده  اند که براى او پیش از بعثت نقطه ضعفى جستجو کنند تا شاید

اهل سنت حدیثى در کتاب هاى مختلف خود از پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) به این مضمون نقل کرده اند که فرمود: «نَحْنُ مَعاشِرَ الأَنْبِیاءِ لا

یکى از استدلالات قرآن بر نبوت عامه، نیاز انسان به هدایت است. در این مقاله این استدلال قرآنى تبیین شده است. یک بیان براى نبوت عامه، یعنى نه براى

واژه «نبوت» ‌در لغت به معنای پیامبری، و واژه «نبی» به معنای پیامبر است. بنابر قول مشهور، ریشه این دو واژه، کلمه «نبأ» به معنای خبر است، و یا به

در متون اهل سنت در باره آغاز وحی بر پیامبر اسلام (ص) احادیثی نقل شده که قابل نقد و بررسی است: ۱. تعارض دو روایتى که بخارى در کیفیت نزول قرآن بر