یکی از موارد اختلاف بین شیعه و اهل سنت مربوط به کلمه «عین الله» است که منشا آن اختلاف درباره واژه عین است. در منابع دینی است که آیا این کلمه

دوران فترت در اصطلاح کلامی و قرآنی،‏ فاصله میان دو حجت را گویند که مردم در اثر رفتن حجت پیشین، به مرور دست از دین و آیین بکشند و به فساد و پیروى

بنا بر آموزه های دین مبین اسلام، خداوند دو نوع پیامبر را برای هدایت بشر فرستاده است که یک نوع آن پیامبر اولوالعزم است و نوع دیگر آن غیر

برهان تمانع از براهین مهم کلامی در اثبات یگانگی خداوند است. مطابق این برهان، هرگز تدبیر دو (یا چند) خدا و به طور کلی مدبر، به طور منسجم و استوار

عدل الهی از دیدگاه شیخ مفید این است که وی خدا عادل  می داند، ولى سوال  که پیش مى‏ آید این است که چرا افعال خدا مستلزم صفت قادر بودن او است. وى بر

طبق نص صریح آیات قرآن کریم، هدایت اجباری انسان از سوی خداوند نفی شده است و خداوند هرگز کسی را به اجبار هدایت نمی کند. هدایت اجباری از دیدگاه عقل

یکی از صفات خداوند، صفت قدرت است، قادر کسى است که بر انجام دادن یا انجام ندادن کارى توانایى داشته باشد. به عبارت دیگر فعل و ترک آن، براى وى یکسان

اثبات نبوت پیامبران، یکی از امور بسیار مهم و حیاتی در حوزه اعتقادی است. وقتی کسی ادعای نبوت می کند معنایش این است که از سوی خداوند آمده است پس او

اصل علیت، به معناى این که هر پدیده‏اى نیازمند علتى است، امرى فطرى به شمار مى‏ رود و انسان براى پذیرش آن، بى‏ نیاز از داشتن دلیل است؛ زیرا همه