واژه «نبوت» ‌در لغت به معنای پیامبری، و واژه «نبی» به معنای پیامبر است. بنابر قول مشهور، ریشه این دو واژه، کلمه «نبأ» به معنای خبر است، و یا به

در متون اهل سنت در باره آغاز وحی بر پیامبر اسلام (ص) احادیثی نقل شده که قابل نقد و بررسی است: ۱. تعارض دو روایتى که بخارى در کیفیت نزول قرآن بر

در کتب حدیث، روایتى از امیرمؤمنان على(علیه السلام) از پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) در این زمینه آمده است که بسیار مشروح و طولانى است، و ما

از جمله أهداف نبوت پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) که در آیه ۸۸ سوره «حجر» به آن اشاره شده: دل نبستن به دنیا است، خداى متعال در این آیه دو دستور

پیامبر در پیشگاه خداى تعالى بسیار فروتن و متواضع بود و همواره از درگاه حق تعالى درخواست داشت که او را به آداب نیکو و اخلاق پسندیده بیاراید، از

نبوت و امامت دو منصب الهى اند که از جانب خداوند به افراد برگزیده و شایسته اعطا مى شود تا واسطه ى فیض الهى به سوى مردم و هدایت آنان به کمال و سعادت

مقدمه توجه انسان ها به معجزه به عنوان پدیده اى غیر عادى و دلالت آن، بویژه بر صدق مدعاى آورنده اش، به زمان صدور معجزات به دست پیامبران الهى علیهم

آیا در تورات و انجیل موجود، به پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) بشارت داده شده است؟ موضع قرآن در این باره چیست؟ نویسنده این مقاله بر آن

خداوند انسان را آفرید و او را گرامى داشت (۱) و نیازهاى او را به لطف خویش عطا نمود تا مسیر کمال و عبودیت را بپیماید و به سعادت دنیوی و اخروى نایل