اولین جایى که کودک، اجتماعى شدن را مى آموزد، خانواده است.۱۱ ولى توان خانواده براى پاسخ گویى به این نیاز بزرگ، ناچیز است. گرچه مدرسه در کنار

بالا بودن سطح تعارض‌ها و اختلاف‌های زناشویی آمارها نشان می‌دهد ۵۵ درصد طلاق‌ها در ۶ سال اول زندگی مشترک اتفاق می‌افتد، سال اول بیشترین

در دهه‌ی اخیر، با وجود رسانه‌های جمعی پرمخاطب مانند تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی، فخرفروشی با پوشاک مد روز، خرید ماشین‌های گران‌قیمت،

زندگى خانوادگى، نوعى زندگى اجتماعى است که بر پایه تعاون و همبستگى و همکارى اعضا سامان مى یابد. همان گونه که در زندگى اجتماعى، انسان ها بدون

یکى دیگر از کارکردهاى مهم نهاد خانواده، عاطفه و همراهى است. نیازهاى عاطفى را مى توان یکى از ضرورى ترین نیازهایى دانست که از آغاز حیات تا انجام

جامعه پذیری جامعه پذیری فرایندى است که از طریق آن، افراد نگرش ها، ارزش ها، و کنش هاى مورد پذیرش جامعه خود را فرا مى گیرند. خانواده یکى از عوامل

پیوند جسم انسان با دین‌داری انسان، مرکّب از روح و بدن، و روح، ساحت برتر و قوی تر وجود انسان است. از دیدگاه فیلسوفانی چون ملاصدرا منشأ همه ی

پرورش جسم اسلام، طرفدار پرورش جسم است؛ با اینکه مخالف تن‌پروری به مفهوم مصطلح آن می‌باشد. تردیدی نیست که آموزه های اسلام براساس حفظ، رشد و

استراحت و تفریح یکی از نیازهای ضروری برای جسم، تفریح و استراحت است. تفریح و نشاط، سبب تقویت قوای روحانی و جسمی انسان می شود و از این رهگذر،