پدیده های جهان محکوم به یک سلسله قوانین ثابت و سنتهای لایتغیر الهی می باشند و خداوند متعال جهان را بر چهارچوب معینی قرار داده که گردش کارها

کرامت عبارت است از «انجام کار خارق العاده با قدرت غیر عادی و بدون ادعای نبوت و  امامت.» (۱) به عقیده اکثریت علمای مذاهب اسلامی – جز گروه اندکی

توسّل امام باقر (علیه السّلام) به حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) حضرت امام محمّد باقر (علیه السّلام) هرگاه تب، طاقتش را می ربود، آب خنکی طلب می کرد و

 خلفای عباسی هر چند از نظر نسب، قرابت و خویشاوندی با ائمه اطهار علیهم السلام داشتند و در حضرت «عبد المطلب» که پدر عباس و ابوطالب بود، مشترک

امشب مدینه به جنان می نازد آدم به تمام قدسیان می نازد دارد به بغل جواد آل عصمت ماهى که به ماه آسمان می نازد در سال ۲۱۲ هجرى، نیمه ذى حجّه، در

کلینى ‏رحمه الله در کتاب «کافى» از اسحاق جلاّب[۱] نقل کرده است که گفت: براى حضرت هادى علیه السلام گوسفندان زیادى خریدارى کرده بودم، روزى مرا

همان گونه که پیامبران الهی برای ادعای خود یعنی نبوت، معجزه داشتند، هر امامی نیز برای اثبات امامت خود از کرامت بهره برده است. امام جواد (علیه

اشاره: بهره‎گیری از فرصت برای رفع مشکلات مردم و گره گشایی ازکار آنان از مسلمات سیره امام جواد ـ علیه السّلام ـ است؛ چنان که «مردی از اهالی

اشاره: آن حضرت نهمین امام می باشد که به تسدید الهی سخن می گفت و موصوف به علم و هدایت گری بوده و فضایل و مناقب ایشان در بین مردم انتشار داشت. ایشان