- اسلام
- قرآن
- پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)
- شیعه
- خانواده
- ادیان و مذاهب
- پرسش ها و پاسخ ها
- کتابشناسی
- کتابخانه
- چندرسانه ای
- زمان مطالعه : 2 دقیقه
- توسط : رحمت الله ضیایی
- 0 نظر
دُعا، طلب و درخواست بندگان از خدا یا آنچه معبود میپندارند، برای رسیدن به خواستههاست. در متون دینی، دعا به عنوان یکی از راههای ارتباط با خدا و برترین عبادتها تأکید و با تعابیری مانند سلاح مؤمن و نور آسمان و زمین توصیف شده است. برای دعا آداب و شرایطی از جمله خواندن خدا با اسماء الحسنی، طلب از پروردگار از سر بیم و امید و از روی تضرع و خشوع، شروع دعا با بسمله و حمد و صلوات، ذکر شده است. دعا به زمان و مکان خاصی محدود نشده ولی بعضی از زمانها و برخی از مکانها برای دعا کردن مناسبتر معرفی شده است.
حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هر دلسوخته و هر مصیبتزده و هر اندوهناک و غمناک و هر کسی که در نظر دزد و آتشسوزی باشد آن(دعا) را بخواند، خداوند برای او وسیله رهایی فراهم میسازد.
ابن عباس میگوید: علی ابن ابی طالب نزد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) آمد و چیزی از آن حضرت درخواست کرد، پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به او فرمود: یا علی! به حق آن که مرا به پیغمبری فرستاد سوگند که نزد من هیچ از کم و بیش نیست، ولی تو را چیزی میآموزم که دوست من جبرئیل برای من آورد و گفت: یا محمد! این هدیهای است از نزد خدای عزوجل که تو را با آن گرامی داشته و به هیچ کس از پیامبران پیشین این هدیه را نداده است و آن جملاتی است که هر دلسوخته و هر مصیبت زده و هر اندوهناک و غمناک و هر کسی که در خطر دزد و آتش سوزی باشد، آن را بخواند و هر بندهای که از پادشاهی بترسد و آن کلمات را بگوید، خداوند برای او وسیله رهایی فراهم میسازد و آن نوزده جمله است که چهار جمله آن بر پیشانی اسرافیل نوشته شده و چهار جملهاش بر پیشانی میکائیل و چهار جمله آن بر گرداگرد عرش و چهار جملهاش بر پیشانی جبرئیل و سه جمله آن در جایی که خدا خواسته، نوشته شده است.