چهره ی ظاهری حضرت ولی عصر

درباره سیمای مبارک و نورانی آن حضرت نمی‎توان به گفته‎ها و نوشته‎های غیر معتبر و یا اقوال و گفتار مردم عادی و یا گاهی وقت ها مدعیان دروغین اعتماد کرد. درباره سیمای نورانی آن حضرت باید به اخبار و احادیث ماثور از ائمه(ع) یا گفتار علمای مورد وثوق توجّه نمود. و از راه هایی وارد شد که اطمینان آور باشد مثلاً از طریق نواب اربعه و نواب خاص یا ملاقات کنندگان در دوران غیبت صغری و دوران غیبت کبری که اطمینان کامل به آنها داریم مطلع شویم. درباره سن آن حضرت باید گفت که سنش زیاد است و کهنسال است امّا از لحاظ قوای جسمی و روحی کاملاً جوان است چنان که در این روایت امام رضا ( علیه السّلام ) فرموده‎اند: «ان القائم اذا خرج کان فی سن الشیوخ و منظر الشباب قویاً فی بدنه، لو مدّ یده الی اعظم شجرهٍ علی وجه الارض لقلعها،ها! ولو صاح بالجبال تدکدکت صُخُورها لا یَضَعُ یدهُ علی عبدٍ الا صار قَلبَهُ کزُبرُ الحدید»[۱] «قائم (عج) هنگامی که ظهور کند در سن کهولت خواهد بود ولی با سیمای جوانی و نیروی عضلانی، آنچنان نیرومند خواهد بود که اگر قوی ترین درخت روی زمین را با دست مبارکش بکشد از بیخ بر می‎کند و اگر به کوهها بانگ بزند، سنگ هایش فرو ریزد اگر بنده‎ای را با دست مبارکش نوازش کند قلبش چون قطعه آهنی محکم و استوار می‎گردد.» زیرا دعایش مستجاب است، و از ولایت تکوینی برخوردار است چون خلیفه الله است و می‌تواند در تمامی هستی باذن خدا تصرف کند.
در روایت دیگر سیمای آن حضرت را چنین توصیف کرده اند:
از نشانه‎های او سیمای جوانی است در سن پیری، که بیننده او را چهل ساله یا کم‎تر از آن تصور می‎کند و از نشانه‎هایش این است که گذشت زمان در او اثر نکند و تا پایان عمرش آثار پیری در او ظاهر نشود.
روایات متواتر زیادی در این باب وجود دارد که سیمای حضرت مهدی(ع) با وجود این که قرن‎ها از عمر شریفش می‎گذرد ولی جوان است و چهره آن حضرت هرگز به علت گذشت زمان پیر نمی‎شود. در این مسئله هیچ تردیدی نیست چون اوّلاً: خداوند متعال چنین خواسته است و اگر با دید وسیع به مسئله نگاه کنیم و به اهمیت مسئله امامت که غایت خلقت است بنگریم به خوبی متوجه می‎شویم که خداوند فعال ما یشاء است و این مسئله از جمله مشیّت‎های خاص پروردگار است زیرا که خداوند اراده فرموده است عدالت را با وجود او در زمین برقرار سازد.[۲]
ثانیاً: جوان ماندن سیمای ظاهری و نیروی باطنی حضرت از لحاظ طبیعی امری غیر عادی نیست، چون تا به حال بوده‎اند کسانی که از عمر طولانی برخوردار باشند و سیمای جوان داشته باشند . در تمام جوامع مخصوصاً در جوامعی که انسان از زندگی سالم و بهداشتی و طبیعی برخوردار باشد دیرتر پیر می‌شود و از عمر زیاد نیز برخوردار است. لذا در منابع معتبر تاریخی آمده است که انسان‎های اولیه عمری طولانی داشتند که میانگین عمر آنها بالاتر از چهارصد سال بوده است که قرآن نیز برای نمونه به عمر طولانی حضرت نوح(ع) اشاره می‌کند . علت طولانی شدن عمر انسان‎ها[۳] را دانشمندان علم ژنتیک و زیست‎شناسان برخورداری از زندگی آرام و غذاهای سالم و طبیعی می‎دانند.
شیخ صدوق (ره) در کتاب گران‎سنگ خود «اکمال الدین و اتمام النعمه « بابی دارد به نام معمرین (زیاد عمرکنندگان) که در آنجا فهرستی از آنها را ارائه می‎دهد. مثلاً از فردی به نام عرّام بن منذر نام می‎برد که مدت طولانی در جاهلیت (قبل از بعثت پیامبر) زندگی کرد تا زمان عمر بن عبدالعزیزی خلیفه اموی را درک کرد و لقمان کبیر هزاران سال عمر کرد.[۴] اگر عمر حضرت خضر(ع) را از زمان حضرت موسی(ع) حساب کنیم سن آن حضرت شش هزار سال است که تمام ادیان آسمانی به زنده بودن او گواهی داده‎اند و در کتب آسمانی موجود است. در حالی که از عمر شریف و مبارک حضرت امام زمان (عج) (ولادت ۲۵۵،‌الآن ۱۴۲۳ق)، با این حساب هزار و صد و شصت و هشت، ۱۱۶۸)، سال می‎گذرد و سن ایشان از حضرت خضر ( علیه السّلام ) در حدود چهار هزار و پانصد سال (۴۵۰۰) کم‌تر است. بنابراین عمر طولانی برای انسان غیر عادی نیست چنان که دانشمندان علم بیولوژی ثابت کرده‎اند که حیات طولانی دلیل نمی‎خواهد بلکه مرگ و فنا دلیل می‎خواهد چون بافت سلول‎های بدن انسان برای مدت بسیار طولانی قابل حیات هستند. بنابراین طولانی بودن عمر حضرت صاحب (عج) و جوان بودن سیمای آن حضرت، علاوه بر مشیت خداوندی از لحاظ طبیعی نیز استبعاد ندارد.
بنابراین امام عصر (عج) در سیمای جوانی ظاهر می‌شود و در دوران غیبت صغری و کبری هم هر کس به حضورش مشرف شده سن ایشان را در حدود چهل سال و کم‎تر و یا سی سال ذکر کرده است. تنها یک روایت به نقل از سید بن طاوس آن حضرت را در سن شصت سالگی گزارش نموده است . این روایت هم در مقابل ده‎ها روایت که آن حضرت را سی ساله و چهل ساله معرفی کرده‎اند نادر بوده و قدرت مقابله ندارد و شاید استثنا شده که حضرتش قادرند در برخی از موارد به چشم برخی پیر دیده شوند. ولی قطعاً طبق اسناد و روایات معتبر در هنگام ظهور چهره‎ای جوان خواهند داشت و تا آخر عمرشان به همان چهره و سیما خواهند ماند چنان که روایات این مسئله گذشت. مهم‌ترین علت آن مشیت الهی است .همان مشیت الهی که درباره یونس(ع) فرموده: «… للبثَ فی بطنهِ الی یومٍ یبعثون…» اگر تسبیح خداوند نمی‎گفت تا قیامت در شکم ماهی ماندگار بود.

پی نوشت:

[۱] . محمد باقر مجلسی ، بحارالانوار، انتشارات اسلامیه، ۱۳۷۲،ج۵۲، ص ۳۲۲، و لطف الله صافی گلپایگانی، منتخب الاثر، قم، انتشارات داوری،هفتم، بی‎تا، ص ۲۲۱، و شیخ صدوق، اکمال الدین تحقیق علی اکبر غفاری، قم، جامعه مدرسین،سوم، ۱۴۱۶،ج۲ ،ص ۳۷۶.
[۲] . «و نرید ان نحن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم الائمه و نجعلهم الوارثین». قصص، آیه ۵.
[۳] . «… فلبث فیهم الف سنه الاخمسین عاماً…» عنکبوت، آیه ۱۴.
[۴] . صدوق، پیشین، ص ۵۵۵ الی ۵۷۸ که تفصیلاً نمونه‎هایی ذکر کرده است.