امام مجتبی علیه السلام دارای فضایل فراوانی است که خلاصه آن را تحت سه عنوان زیر بیان می کنیم:
تبار پاک
از مهم ترین فضایل آن امام وارسته این است که پدرش علی مرتضی، دومین شخصیّت برجسته جهان اسلام و مادرش فاطمه زهرا، نخستین بانوی نمونه اسلام و نیای ارجمندش، آخرین پیام آور خدای یکتا است. جدّه فداکارش اوّلین بانوی مسلمان، حضرت خدیجه بنت خویلد است؛ بانویی که تا پایان عمر، یار و غمگسار روزهای غریبی پیامبر بود و با بذل و بخشش اموال خویش، روند و حرکت دین نوپای محمدی را شتاب بیشتری داد.
جعفربن ابیطالب، عموی شایسته و والامقام امام مجتبی و حضرت حمزه سیّدالشّهداء، عمّ پدرش حیدر کرّار است.
امام مجتبی علیه السلام میوه شاخسار آن درختی است که ریشه اش استوار، ساقه ها، شاخه ها و برگهایش بهترین ساقه ها، شاخه ها و برگها.
آیات آسمانی
از برجسته ترین فضایل امام مجتبی علیه السلام این است که او جزو اصحاب کساء و آل عبا و از اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم است؛ اهل بیتی که آیات فراوانی در شأن ایشان نازل شده است. آیه تطهیر از جمله آن آیات است عمر بن ابی سلمه(پسر همسر رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ) می گوید: «پیامبر در خانه امّ سلمه حضور داشت که این آیه نازل شد: «انّما یُریدُ اللّه لیُذهب عنکم الرّجس اهل البیت و یطهّرکم تطهیراً»[۱]؛ خداوند اراده کرده است که از شما اهل بیت، پلیدی را بزداید و پاکیزگیتان بخشد .در این هنگام حضرت، دخترش فاطمه و پسرانش حسن و حسین را فراخواند و عبائی را بر سرآنها افکند و در حالی که علی پشت سر او ایستاده بود، فرمود: «اللّهمّ هؤُلاء اهلُ بیتی فَاَذْهَبْ عَنهُمُ الرّجسَ و طَهِّرْهُم تَطهیراً؛ پروردگارا! اینان اهل بیت من هستند، پس پلیدی را از آنان دور فرما و آنان را پاکیزه گردان». امّ سلمه از آن حضرت پرسید: آیا من نیز جزو آنان هستم؟ رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم پاسخ داد: «تو در جایگاه خودت هستی، جایگاه تو بسیار نیکو است».[۲]
حضور امام مجتبی علیه السلام در جریان «مباهله» نیز نشانه اعتبار و اهمیّتی است که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم برای امام مجتبی علیه السلام قائل شده است. و نیز حضور آن حضرت در «بیعت رضوان» و بیعت نمودن پیامبر با او، جایگاه رفیع آن امام همام را نشان می دهد.[۳]
روایات نبوی صلی الله علیه و آله وسلم
با توجه به اصالت خانوادگی و تربیت علوی و فاطمی است که رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم امام مجتبی علیه السلام و برادر بزرگوارش را با چنین جملاتی می ستاید:
– «و هما خیر أهل الأرض[۴]؛ و آن دو (حسنین) بهترین فرد روی زمین هستند».
– «و هما سیّدا شباب اهل الجنّه[۵]؛ و آن دو سرور جوانان اهل بهشتند».
– «و هما من العتره (أهل البیت) التی لا تفترق عن القرآن الی یوم القیامه، و لن تضلّ اُمّهٌ تمسّکت بهما[۶]؛ آن دو متعلق به خانواده عترت هستند و تا روز قیامت از قرآن جدا نمی شوند؛ در صورتی که امت به آن دو تمسّک جویند، هرگز گمراه نخواهند شد».
در مورد امام حسن مجتبی علیه السلام فرمود:«لوکان العقل رجلاً لکان الحسن[۷]؛ اگر عقل به شکل مردی مجسّم می شد؛ همانا حسن بود».
منبع: حوزه نت.
[۱] . احزاب / ۳۳٫
[۲] . امام حسن و امام حسین(ع)، ص ۳۴ و ۳۵٫
[۳] . حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص ۱۲۰٫
[۴] . اعلام الهدایه، ج ۴، ص ۲۶، به نقل از عیون اخبارالرضا(ع)، ج ۱، ص ۶۷٫
[۵] . همان، به نقل از سنن ابن ماجه، ج ۱، ص ۵۶٫
[۶] . همان، به نقل از جامع ترمذی، ص ۵۴۱ و مستدرک الحاکم، ج ۳، ص ۱۰۹٫
[۷] . حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص ۱۲۱، به نقل از فرائد السمطین، ج ۲، ص ۶۸٫
