راوی این روایت که محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین می باشد در کتاب معجم رجال آیت الله خوئی توثیق شده و حتی نظرات مخالف مبنی بر ضعیف بودن او جواب داده شده است.[۴]
نکته دیگری که در این روایت وجود دارد عدم ذکر امامی است که حدیث از او صادر شده است و با تعبیر «از صالحین» (در کافی) و «از صادقین» (در تهذیب) آمده است(احتمال دارد صادقین یکی ازامامان ،باقر وصادق (ع)باشد. علاوه بر این که تعبیر(صادقین)در لسان راویان فقط برای ائمه اطهار(ع) استفاده می شود ولی امام مورد نظر تعیین نشده است.
در کتاب اقبال نوشته شده ؛ این روایت دارای اسناد متعددی است که از بین آنها مرحوم سید بن طاووس از سند محمد بن عیسی استفاده کرده که دارای اعتبار ویژه ا ست.[۵]
پی نوشت:
[۱]. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۴، ص۱۶۲، ح۴٫
[۲]. محمد بن حسن طوسی، التهذیب، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص ۱۰۲، ح۳۷٫
[۳]. حاج شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، تهران، اسوه، بی تا، ص۲۲۹ و ص۲۳۵٫
[۴]. سید ابوالقاسم خوئی،معجم رجال الحدیث، بی جا، بی نا،بی تا، ج۱۷،ص ۱۱۰٫
[۵]. سید رضی الدین علی بن موسی ابن طاووس، الاقبال بالأعمال الصالحه، قم، دفتر تبلیغات، دوم، ۱۳۷۶ش، ج۱،ص ۱۹۱٫
