امام حسن مجتبی (علیه ‌السلام) امام دوم شیعیان است. امام حسن مجتبی (علیه‌ السلام) سبط اکبر پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و از اصحاب کسا

دیگر از رذایل اخلاقى ترس بیجاست که مایه ذلّت و زبونى و عقب افتادگى انسانها مى ‏باشد، نیروهاى بالفعل و بالقوّه او را بر باد مى‏ دهد، و دشمن را

پنجم جمادی الاولی سال پنجم یا ششم هجری (۱) روز ولادت باسعادت بانوی قهرمان کربلا و پرچم دار نهضت حسینی علیه السلام، حضرت زینب کبری سلام الله

اربلى‏ رحمه الله در کتاب «کشف الغمّه» از محمّد بن طلحه نقل کرده است: مأمون یکسال بعد از شهادت حضرت رضا علیه السلام به بغداد آمد، روزى به قصد

اشاره: شجاعت به عنوان یکی از فضائل نفسانی و صفات و اخلاق پسندیده، عبارت است از قوّت قلب در مصاف با دشمن و تحمل دشواری‌های آن  که از آن به دلیری و

اشاره: عمر بن عبد العزیز متولد ۱۰۱ هجرى که از وابستگان به بنى امیه و مروانیان است ، اما به دلیل برخى خصلتهاى منصفانه از ایشان متمایز مى باشد،

محمد بن حنفیه یا محمد حنفیه، فرزند امیرالمومنین امام على بن ابی طالب (علیه السلام) است. مادر وى، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) نیست بلکه خوله

سال دوم هجرت بود، جنگ بدر بین مسلمین و مشرکان در سرزمین بدر شروع شد، ابوجهل[۱] از سران و دشمنان سرسخت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در

شجاعت و شهامت، یکی از فضیلت های مهم انسانی و اسلامی به شمار می رود. شجاعت و شهامت، برخورداری از قوت قلب در برابر خطرها و تهدیدها است. مسلمانان با