امام هادی (علیه السلام) یکی از مظلوم ترین امامان شیعه است که در زمان حیات و حتی پس از شهادتشان، مورد ظلم و ستم دستگاه خلافت قرار گرفتند. روزی یکی از جیره خواران دستگاه خلافت به نام بریحه جهت تقرب به متوکل عباسی، با سخن چینی ها و گزارشات دروغین، سبب شد تا حضرت را از مدینه به سامرا بفرستند.
در روز حرکت، بریحه با عده ای از مردم و بزرگان مدینه به عنوان مشایعت، امام را همراهی کردند. بُریحه جلو آمد و به امام عرضه داشت: فهمیده ام که می دانی من با بدگویی و گزارشات دروغین نزد متوکل، سبب خروج تو از مدینه شده ام. چنانچه نزد متوکل مرا تکذیب و از من شکایتی کنی، تمام باغات و زندگی تو را آتش می زنم و بچه ها و غلامانت را نابود می کنم.
امام هادی (علیه السلام) در پاسخ به او، سخنی گفتند که وی سخت از کار خود شرمسار و پشیمان شد و از حضرت طلب بخشش کرد و حضرت نیز همانجا او را بخشید.
