متن کامل دعای یستشیر همراه با ترجمه

دعای یستشیر یکی از دعاهایی است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به مولا امیرالمومنین (علیه السلام) آموخته و به مداومت بر آن سفارش کرده اند.

سید بن طاووس در مهج الدعوات از امام علی (علیه السلام) نقل کرده که فرمودند: دعای یستشیر را پیامبر (صلی الله علیه و آله) به من آموخت و امر کرد تا آن را در همه حال، در سختی و راحتی بخوانم و به جانشین بعد از خودم تعلیم دهم، و آن را ترک ننمایم تا خدا را ملاقات نمایم.

حضرت علی در ادامه از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) نقل کرده اند که: یا علی! هر صبح و شام این دعا را بخوان که گنجی از گنج‌ های عرش الهی است.[۱]

متن دعای یستشیر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

بنام خداوند بخشنده مهربان

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْحَقُّ الْمُبِینُ، الْمُدَبِّرُ بِلَا وَزِیرٍ، وَ لَا خَلْقٍ مِنْ عِبَادِهِ یَسْتَشِیرُ؛ الْأَوَّلُ غَیْرُ مَوْصُوفٍ وَ الْبَاقِی بَعْدَ فَنَاءِ الْخَلْقِ، الْعَظِیمُ الرُّبُوبِیَّهِ، نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ، وَ فَاطِرُهُمَا وَ مُبْتَدِعُهُمَا، بِغَیْرِ عَمَدٍ خَلَقَهُمَا، فَاسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ بِأَوْتَادِهَا فَوْقَ الْمَاءِ، ثُمَّ عَلَا رَبُّنَا فِی‏ السَّماواتِ الْعُلى،‏ الرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى،‏ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ ما بَیْنَهُما وَ ما تَحْتَ الثَّرى؛‏

ستایش ویژه خداست که معبودی جز او نیست، آن فرمانروای بر حق آشکار، تدبیرگر هستی بی‌ آنکه او را وزیری باشد و یا با آفریده‌ ای از بندگانش مشورت نماید؛ آغازی است که در وصف نگنجد و پابرجاست پس از فنای آفریدگان، پروردگاری ‌اش بس بزرگ است، روشنایی آسمان ‌ها و زمین ‌ها و آفریننده و پدید آورنده آن دو تا، آسمان و زمین را بی ‌ستون آفرید و از هم گشودشان گشودنی چشمگیر، پس آسمان‌ ها به فرمان او بر پا شدند و زمین‌ ها با کوه‌ هایشان بر فراز آب جا گرفتند، سپس بلندی گرفت پروردگار ما در آسمان ‌های بلند، «خداوند مهربان بر فرمانروایی [و تدبیر امور جهانِ هستی] مسلّط است؛ آنچه در آسمان ها و زمین و بین آن دوتاست و آنچه زیرِ زمین است فقط در سیطرۀ مالکیت اوست»؛

فَأَنَا أَشْهَدُ بِأَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ، لَا رَافِعَ لِمَا وَضَعْتَ، وَ لَا وَاضِعَ لِمَا رَفَعْتَ، وَ لَا مُعِزَّ لِمَنْ أَذْلَلْتَ، وَ لَا مُذِلَّ لِمَنْ أَعْزَزْتَ، وَ لَا مَانِعَ لِمَا أَعْطَیْتَ، وَ لَا مُعْطِیَ لِمَا مَنَعْتَ؛

پس من گواهی می‌ دهم که تنها تویی خدا، بالابرنده ‌ای برای آنچه بر زمین نشاندی نیست، و نه زمین زننده‌ ای برای آنچه بالا بردی، و نه عزّت بخشی آن را که تو خوارش کردی، و خوارکننده ‌ای نیست آن را که تو توانمند نمودی، و بازدارنده ‌ای برای آنچه عطا کردی نیست و نه عطاکننده‌ ای برای آنچه دریغ کردی؛

وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، کُنْتَ إِذْ لَمْ تَکُنْ سَمَاءٌ مَبْنِیَّهٌ، وَ لَا أَرْضٌ مَدْحِیَّهٌ، وَ لَا شَمْسٌ مُضِیئَهٌ، وَ لَا لَیْلٌ مُظْلِمٌ، وَ لَا نَهَارٌ مُضِی‏ءٌ، وَ لَا بَحْرٌ لُجِّیٌّ، وَ لَا جَبَلٌ رَاسٍ، وَ لَا نَجْمٌ سَارٍ، وَ لَا قَمَرٌ مُنِیرٌ، وَ لَا رِیحٌ تَهُبُّ، وَ لَا سَحَابٌ یَسْکُبُ، وَ لَا بَرْقٌ یَلْمَعُ، وَ لَا رُوحٌ یَتَنَفَّسُ، وَ لَا طَائِرٌ یَطِیرُ، وَ لَا نَارٌ تَتَوَقَّدُ، وَ لَا مَاءٌ یَطَّرِدُ؛

و تویی خدا، معبودی جز تو نیست، تو بودی آنگاه که نه آسمانی بنا شده بود و نه زمینی گسترانیده و نه خورشیدی تابان و نه شبی تاریک و نه روزی فروزان و نه دریایی خروشان و نه کوهی استوار و نه ستاره ‌ای روان و نه ماهی تابنده و نه بادی وزان و نه ابری پر باران و نه برقی درخشان و نه صاعقه ‌ای تسبیح‌ گویان و نه روحی دم‌ زنان و نه پرنده ‌ای پر زنان و نه آتشی فروزان و نه آبی روان بوده باشند؛

کُنْتَ قَبْلَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ کَوَّنْتَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ، وَ قَدَرْتَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ، وَ ابْتَدَعْتَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ، وَ أَغْنَیْتَ وَ أَفْقَرْتَ وَ أَمَتَّ وَ أَحْیَیْتَ وَ أَضْحَکْتَ وَ أَبْکَیْتَ، وَ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَیْتَ، فَتَبَارَکْتَ یَا اللَّهُ وَ تَعَالَیْتَ؛

پیش از هر چیز بودی و همه ‌چیز را پدید آوردی و بر هر چیز توانا بودی و همه‌ چیز را نو آفریدی و توانگر نمودی و ناتوان ساختی و میراندی و زنده نمودی و خنداندی و گریاندی؛ و بر فرمانروایی هستی چیره گشتی، پس خجسته بودی، ای خدا و بلندی گرفتی،

أَنْتَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ، أَمْرُکَ غَالِبٌ، وَ عِلْمُکَ نَافِذٌ، وَ کَیْدُک‏ غَرِیبٌ، وَ وَعْدُکَ صَادِقٌ، وَ حُکْمُکَ عَدْلٌ، وَ کَلَامُکَ هُدًى، وَ وَحْیُکَ نُورٌ، وَ رَحْمَتُکَ وَاسِعَهٌ، وَ عَفْوُکَ عَظِیمٌ، وَ فَضْلُکَ کَثِیرٌ، وَ عَطَاؤُکَ جَزِیلٌ، وَ حَبْلُکَ مَتِینٌ، وَ إِمْکَانُکَ عَتِیدٌ، وَ جَارُکَ عَزِیزٌ، وَ بَأْسُکَ شَدِیدٌ، وَ مَکْرُکَ مَکِیدٌ؛

تویی خدایی که معبودی جز تو نیست، آفریننده یاری رسانی که فرمانت چیره و دانشت کاری و ثمربخش و طرح و نقشه‌ ات شگفت و وعده ‌ات راست و گفته ‌ات حق و داوری‌ ات دادگرانه و سخنت هدایتگر و پیامت نور و رحمتت فراگیر و گذشتت بزرگ و بخششت بسیار و عطایت فراوان و ریسمانت استوار و یاری ‌ات فراهم و پناهنده ‌ات ارجمند و گرانمایه و کیفرت سخت و طرح و نقشه ‌ات زیرکانه است؛

[أَنْتَ یَا رَبِ‏] مَوْضِعُ کُلِّ شَکْوَى، وَ حَاضِرُ کُلِّ مَلَإٍ، وَ مُنْتَهَى کُلِّ حَاجَهٍ، وَ فَرَجُ کُلِّ حَزِینٍ، وَ غِنَى کُلِّ مِسْکِینٍ، وَ حِصْنُ کُلِّ هَارِبٍ، وَ أَمَانُ کُلِّ خَائِفٍ؛ حِرْزُ الضُّعَفَاءِ، کَنْزُ الْفُقَرَاءِ، مُفَرِّجُ الْغَمَّاءِ، مُعِینُ الصَّالِحِینَ، ذَلِکَ اللَّهُ رَبُّنَا لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ؛

تو ای پروردگار من آستانت جایگاه هر شکایتی است؛ و خود حاضر در هر جماعتی و گواه هر گفتگوی پنهانی، نهایت هر حاجتی، شادی ‌بخش هر اندوهگین، توانگری هر بر خاک ‌نشسته ‌ای، دژ استوار هر گریزانی، امان هر هراسانی؛ نگاهدار ناتوانانی، گنجینه تهیدستانی، غم ‌زدای غم ‌زدگانی، پشتیبان شایستگانی، آن است خدا، پروردگار ما، معبودی جز او نیست؛

تَکْفِی مَنْ تَوَکَّلَ عَلَیْکَ، وَ أَنْتَ جَارُ مَنْ لَاذَ بِکَ، وَ تَضَرَّعَ إِلَیْکَ، عِصْمَهُ مَنِ اعْتَصَمَ بِکَ مِنْ عِبَادِکَ، نَاصِرُ مَنِ انْتَصَرَ بِکَ، تَغْفِرُ الذُّنُوبَ لِمَنِ اسْتَغْفَرَکَ؛ جَبَّارُ الْجَبَابِرَهِ، عَظِیمُ الْعُظَمَاءِ، کَبِیرُ الْکُبَرَاءِ، سَیِّدُ السَّادَاتِ، مَوْلَى الْمَوَالِی، صَرِیخُ الْمُسْتَصْرِخِینَ، مُنَفِّسٌ عَنِ الْمَکْرُوبِینَ، مُجِیبُ دَعْوَهِ الْمُضْطَرِّینَ؛ أَسْمَعُ السَّامِعِینَ، أَبْصَرُ النَّاظِرِینَ، أَحْکَمُ الْحَاکِمِینَ، أَسْرَعُ الْحَاسِبِینَ، أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ، خَیْرُ الْغَافِرِینَ؛ قَاضِی حَوَائِجِ الْمُؤْمِنِینَ، مُغِیثُ الصَّالِحِینَ؛

کفایت می‌ کنی از بندگانت آن را که بر تو توکل کند و تویی پناه آن‌ که به تو پناه آورد و به درگاهت زاری نماید، نگهدار کسی که به دامن تو چنگ زند، یار آن‌ که از تو یاری جوید، می ‌آمرزی گناهان آن را که از تو آمرزش خواهد. چیره‌ ترین چیره‌ کنندگان، بزرگ بزرگان؛ سرور سروران، آقای آقایان، سرآمد مولایان، دادرس دادخواهان، گره ‌گشای گرفتاران، اجابت ‌کننده دعای بیچارگان، شنواترین شنوندگان، بیناترین بینندگان، داورترین داوران، سریع ‌ترین حسابرسان، مهربان‌ ترین مهربانان، بهترین آمرزندگان، برآورنده حاجات مؤمنان، فریادرس شایستگان،

أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ رَبُّ الْعَالَمِینَ؛ أَنْتَ الْخَالِقُ وَ أَنَا الْمَخْلُوقُ، وَ أَنْتَ الْمَالِکُ وَ أَنَا الْمَمْلُوکُ، وَ أَنْتَ الرَّبُّ وَ أَنَا الْعَبْدُ، وَ أَنْتَ الرَّازِقُ وَ أَنَا الْمَرْزُوقُ، وَ أَنْتَ الْمُعْطِی وَ أَنَا السَّائِلُ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ وَ أَنَا الْبَخِیلُ، وَ أَنْتَ الْقَوِیُّ وَ أَنَا الضَّعِیفُ، وَ أَنْتَ الْعَزِیزُ وَ أَنَا الذَّلِیلُ، وَ أَنْتَ الْغَنِیُّ وَ أَنَا الْفَقِیرُ، وَ أَنْتَ السَّیِّدُ وَ أَنَا الْعَبْدُ، وَ أَنْتَ الْغَافِرُ وَ أَنَا الْمُسِی‏ءُ، وَ أَنْتَ الْعَالِمُ وَ أَنَا الْجَاهِلُ، وَ أَنْتَ الْحَلِیمُ وَ أَنَا الْعَجُولُ، وَ أَنْتَ الرَّحْمَنُ وَ أَنَا الْمَرْحُومُ، وَ أَنْتَ الْمُعَافِی وَ أَنَا الْمُبْتَلَى، وَ أَنْتَ الْمُجِیبُ وَ أَنَا الْمُضْطَرُّ؛

تویی خدا، معبودی جز تو نیست، پروردگار جهانیان؛ تویی آفریدگار و من آفریده و تویی مالک و من مملوک و تویی پروردگار و من بنده و تویی روزی ‌دهنده و من روزی‌ خوار؛ و تویی بخشنده و من گدا و تویی دارای سَخا و من بخیل و تویی توانمند و من ناتوان و تویی قدرتمند و من خوار و تویی بی ‌نیاز و من تهیدست و تویی آقا و من بنده و تویی آمرزنده و من بدکار و تویی دانا و من نادان و تویی بردبار و من شتاب ‌زده و تویی رحم کننده و من رحم شده و تویی سلامتی ‌بخش و من بلازده و تویی اجابت ‌کننده و من ناچار و پریشان؛

وَ أَنَا أَشْهَدُ بِأَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْمُعْطِی عِبَادَکَ بِلَا سُؤَالٍ؛ وَ أَشْهَدُ بِأَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْفَرْدُ، وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ، وَ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی، وَ اسْتُرْ عَلَیَّ عُیُوبِی، وَ افْتَحْ لِی مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً وَ رِزْقاً وَاسِعاً، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ؛ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ‏، وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ،‏ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیم.[۲]

و گواهی می‌ دهم که تویی خدا، معبودی جز تو نیست، عطا بخش بندگانی بدون درخواست آنان؛ و گواهی می ‌دهم تویی خدای یگانه یکتای بی ‌همتای بی ‌نیاز، تک و بازگشت همه به سوی تو است، خدایا بر محمّد و اهل ‌بیت پاک و پاکیزه ‌اش درود فرست و گناهانم را بیامرز و کاستی ‌هایم را بر من بپوشان و از پیشگاهت برای من رحمت و روزی فراوان بگشای، ای مهربان‌ ترین مهربانان؛و سپاس ویژه خدا، پروردگار جهانیان است و خدا ما را بس است و چه نیکو وکیلی است و هیچ نیرو و توانی نیست جز به خدای بلند‌مرتبه بزرگ.

پی نوشت ها

[۱] . قمی، مفاتیح الجنان، ص ۷۸؛ ابن طاووس، مهج الدعوات، ص ۱۲۲

[۲] . علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج‏۸۳، ص۳۳۲-۳۳۴