- اسلام
- قرآن
- پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)
- شیعه
- خانواده
- ادیان و مذاهب
- پرسش ها و پاسخ ها
- کتابشناسی
- کتابخانه
- چندرسانه ای
- زمان مطالعه : 11 دقیقه
- توسط : ناظر محتوایی شماره یک
- 0 نظر
عشق بازی در دوران عقد و نامزدی، یکی از زیباترین، شیرین ترین و لذت بخش ترین خاطرات یک زوج است. این امر می تواند به افزایش صمیمت بین زوجین بیانجامد و باعث آشنایی و شناخت عمیق تر آنها از یکدیگر شود.
دوران عقد و نامزدی، اوج عشق بازی یک زوج جوان است و آنها برای دیدار یکدیگر، بی تابی می کنند. شب ها به یاد هم می خوابند و صبح ها به امید دیدار یکدیگر از خواب برمی خیزند.
زوج برای هم هدیه می خرند، برای هم گل می آورند، با هم به سینما می روند، در پارک گردش می کنند، به کوه می روند و به ده ها تفریح سالم دیگر می پردازند که می تواند برای دختر و پسر، خاطراتی لذت بخش و به یادماندنی به ارمغان بیاورد؛ با این حال، زوجین باید در کنار این رویداد خوش، نیم نگاهی هم به فراگیری مهارتهای دوران عقد و نیز حل چالش های پیش رو داشته باشند.
چالش دوران عقد و نامزدی
دوران عقد و نامزدی، از زمان جاری شدن صیغه عقد آغاز می شود و تا شروع زندگی زیر یک سقف ادامه دارد. در این میان، یکی از مسائل مهم و چالشی این دوران، موضوع رابطه جنسی عروس و داماد و برخی از محدودیت هایی است که خانواده ها در این زمینه ایجاد می کنند.
شاید برای برخی این سوال پیش بیاید که وقتی دختر و پسر با جاری شدن صیغه عقد به یکدیگر محرم شده و شرعا زن و شوهر می شوند چرا نباید با یکدیگر رابطه جنسی داشته باشند؟ چرا برخی خانواده ها سختگیری نموده و در مسیر عشق بازی تازه داماد و تازه عروس، مانع تراشی می کنند؟
عشق بازی زوجین در دوران عقد از نگاه شرع
از دیدگاه اسلام، مطلق عشق بازی و حتی رابطه جنسی کامل (دخول) در دوران عقد بین زوجین شرعی (که صیغه عقد بین آنها جاری شده)، هیچ محدودیتی ندارد و عروس و داماد در عشق بازی آزادند و می توانند از همه نوع لذت جنسی از قبیل معاشقه و نزدیکی با هم بهره مند شوند اما اگر صیغه عقد بین طرفین جاری نشده باشد، هر نوع عشق بازی، تماس فیزیکی و رابطه جنسی ناپسند و حرام است و گناه محسوب می شود.
هر چند با جاری شدن صیغه عقد بین پسر و دختر، آن دو از لحاظ شرعی و قانونی زن و شوهر محسوب می شوند و در عشق بازی و برقراری رابطه جنسی با هم محدودیتی ندارند، اما با توجه به فرهنگ حاکم بر جامعه و خانواده های ما و نیز به دلایلی که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد، بهتر است زوجین برای برقراری رابطه جنسی کامل تا زمان عروسی صبر کرده و تا آن زمان به عشق بازی و لذت جنسی محدود با هم بسنده کنند.
عشق بازی در دوران عقد
وافعیت این است که عشق بازی در دوران نامزدی یکی از زیباترین و لذت بخش ترین خاطرات یک زوج است. عشق بازی یا معاشقه، مجموعه ای از رفتارهاست که باعث تحریک نیروی جنسی در زنان و مردان می شود.
عشق بازی می تواند شامل حرکات فیزیکی مانند بوسیدن، لمس کردن، در آغوش گرفتن، نوازش کردن و یا غیر فیزیکی مانند گفتگوهای عاشقانه باشد.
عشق بازی صرفا برای لذت بردن انجام نمی شود بلکه برای آمادگی جنسی، افزایش صمیمیت زناشویی میان زن و مرد و شناخت احساسات جنسی صورت می گیرد.
در کشور ما معمولا عشق بازی در دوره نامزدی و پس از خوانده شدن صیغه محرمیت اتفاق می افتد. بسیاری از افراد در دوره نامزدی هنوز بلد نیستند که چطور باید عشق بازی کنند که همین امر باعث ایجاد سردرگمی و اضطراب در آنها می شود.
دلایل نداشتن رابطه جنسی در دوران نامزدی
حال که با موضوع معاشقه و عشق بازی در دوران نامزدی آشنا شدیم و همچنین دانستیم از نگاه شرع، در دوران عقد، هیچ محدودیتی در رابطه جنسی بین عروس و داماد وجود ندارد، باید علل مخالفت خانواده ها با برقراری رابطه جنسی کامل در این دوره مورد بررسی قرار گیرد. عمده دلایل مطرح شده این موارد است:
۱-احتمال بارداری
دختر و پسر، پس از سال ها خلاء احساسی و جنسی، با یافتن شخص مورد نظر خود و ازدواج با او، فرصتی برای بر طرف کردن این خلاء و نیاز درونی خود یافته اند و تمایل وصف ناشدنی به عشق بازی آزادانه با یکدیگر دارند.
اگر رابطه جنسی کامل بین آنها برقرار شود، احتمال بارداری دور از ذهن نخواهد بود. این مسئله زمانی پیجیده تر می شود که احتمال دارد ( و لو احتمال ضعیف) که این پیوند به هر دلیل پایان خوشی نداشته و زوجین قبل از عروسی و زندگی مشترک زیر یک سقف، از یکدیگر جدا شوند.
این یکی از دلایل اصلی ممانعت از رابطه جنسی کامل در دوران عقد است. حاصل چنین متارکه ای، چیزی جز از بین رفتن باکرگی دختر و باردار شدن او نیست.
بر فرض عدم جدایی نیز در صورت بارداری در دوران عقد و نامزدی، به علت فرهنگ حاکم بر جامعه، برای خانواده ها محذوراتی پیش می آید و این بارداری باعث می شود تا خانواده ها هر چه سریع تر در صدد تدارک مراسم عروسی باشند و استرس و فشار بیشتری بر زوجین و خانواده هایشان تحمیل می شود.
از این رو، عمومأ خانواده ها با برخی رفت و آمدها و این که دو طرف شب کنار هم بخوابند و با هم باشند، مشکل دارند. این دغدغه و خواسته ای بجاست و توصیه می شود دو طرف به این خواسته ها احترام بگذارند.
بنابراین بهتر است در دوران عقد فقط به عشق بازی محدود بسنده شود و دو طرف پیرامون امیال جنسی خود، مدیریت و خویشتنداری از خود نشان دهند.
دوران عقد می تواند دوران مناسبی برای رفع برخی اختلالات جنسی باشد یا احیانأ اگر برخی از خانم ها نیاز به درمان و رفع مشکلاتی نظیر کیست رحم، چرخش دهانه رحم، دردهای واژن، خشکی دهانه واژن دارند به آن بپردازند.
۲-تکراری شدن و یکنواختی
بدیهی است برقراری رابطه جنسی بین زوج در دوران عقد، می تواند بعد از مدت کوتاهی، موجب تکراری شدن آن شده و شکل عادت به خود گیرد و این حالت برای این دوران که باید دورانی پرجاذبه و پرنشاط باشد، اصلا جالب نیست و می تواند تاثیر منفی بر رابطه بگذارد.
۳-تاثیرگذاری منفی بر فرایند شناخت بیشتر
رابطه جنسی دروان نامزدی می تواند بر روند شناخت زوجین از یکدیگر تاثیر منفی بگذارد. اگر رابطه جنسی بی مهابا صورت گیرد، می تواند اثر هوا و هوس در رابطه را به حدی پر رنگ کند که عملا فرصت و تمرکز مناسب برای شناخت یکدیگر و رسیدن به تفاهم وجود نداشته باشد.
۴-پیشگیری از پیامدهای منفی
واقعیت این است که احتمال جدایی در دوران نامزدی هر چند کم هم باشد اما وجود دارد. چه بسا زوجین بعد از گذشت مدتی از دوران نامزدی خود احساس کنند که با هم اشتراک لازم را نداشته و تصمیم به جدایی بگیرند.
اینجاست که اهمیت نداشتن رابطه جنسی در دوران عقد بهتر دانسته می شود چون در صورت وقوع رابطه جنسی در دوران عقد، عملا یک سری وابستگی های عاطفی و احساسات خاصی توسط زوجین تجربه می شود. تجربه این وابستگی های عاطفی می تواند بر رابطه و ازدواج آینده فرد تاثیری پایدار و ماندگار داشته باشد.
بنابراین راه بهتر آن است که در دروان عقد به عشق بازی بسنده شده و رابطه جنسی در کار نباشد تا در صورت وقوع جدایی و طلاق، فرد احساس پشیمانی و ناراحتی کمتری را تجربه کنند.
شیوه های عشق بازی در دوران نامزدی
حال که حد و حدود معاشقه در دوران نامزدی مشخص گردید، شایسته است به برخی از شیوه ها و روش های عشق بازی در دوران عقد اشاره ای کوتاه داشته باشیم:
۱-گفنگوهای عاشقانه
اولین گام در عشق بازی این است که طرف مقابل را از نظر روانی آماده کنید. صحبت کردن، عشق بازی از نوع غیر فیزیکی است و اگر می خواهید عشق بازی را آغاز کنید لازم است تا به روش موثری با یکدیگر صحبت کنید.
مردان باید بدانند زنان از طریق شنیدن تحریک می شوند و زمانی که مرد با همسرش حرف عاشقانه می زند، در واقع روح همسرش را نوازش می دهد؛ یعنی در این هنگام زن با تمام وجودش می خواهد با مردش یکی شود.
در قدم اول گفتگوهای عاشقانه، می بایست صادقانه احساسات خودتان را به همسرتان بیان کنید و به او بگویید که چقدر او را دوست دارید. سپس از زیبایی های نامزدتان صحبت کنید مثلا از زیبایی چهره، اندام، رنگ مو و یا رنگ پوست او حرف بزنید و بعد از آن می توانید حرف های جنسی را پیش بکشید. به یاد داشته باشید که در زمان عشق بازی، هرگز از جملات خشک و بی روح استفاده نکنید.
۲-در آغوش گرفتن یکدیگر
در هنگام معاشقه و صحبت کردن با همسرتان، او را در آغوش گرفته و خیلی محکم او را بغل کنید و به سینه های خودتان بچسبانید. در آغوش گرفتن یکدیگر، یک نوع تماس فیزیکی عالی است که باعث می شود تا افراد از نظر روحی و جسمی، بیشتر به یکدیگر نزدیک شوند.
تحقیقات نشان می دهد زمانی که زوجین یکدیگر را در آغوش می گیرند، در بدنشان هورمون «اکسی توسین» یا همان «هورمون عشق» ترشح می شود. این هورمون باعث می شود تا احساس لذت و خوشی در بدن فرد افزایش یافته و هیجانات مثبت در او فوران کند.
۳-بوسیدن یکدیگر
بوسه زدن، یک حرکت نمادین و سمبلیک است و نشانه اصلی عشق به دیگری است. بوسیدن بیانگر این است که زوجین یکدیگر را دوست دارند و عاشق هم هستند. بوسیدن باعث می شود تا احساسات عاطفی و جنسی همسر برانگیخته شود.
در مورد بوسیدن یکدیگر، حتما به بهداشت دهان و دندان خود توجه داشته باشید. اگر دهان شما بوی بدی بدهد، برای همسرتان ناخوشایند خواهد بود و او را بی میل خواهد کرد.
همچنین قبل از بوسیدن یکدیگر، مواد غذایی بودار مانند سیر و یا پیاز نخورید. همواره دندان هایتان را مسواک بزنید و با خوردن یک آدامس خوشبو کننده، بوی مطبوعی را در دهان خود ایجاد کنید.
۴-لمس و نوازش کردن یکدیگر
در فرصتی مناسب، سر همسرتان را در آغوش بگیرید و موهای او را نوازش کنید. همچنین دست همسرتان را در دست بگیرید و پوست دست او را نوازش کنید.
اساسا نیاز به نوازش از ابتدای کودکی همراه انسان است و در آن دوران، توسط مادر برآورده می شود و در بزرگسالی نیز توسط جنس مخالف (همسر)، برآورده می شود.
وقتی زوجین یکدیگر را نوازش می کنند، اضطراب و سطح افکار منفی شان کاهش می یابد. نوازش می تواند مانع خطور افکار افسردگی به ذهن و ابتلای فرد به اختلال افسردگی گردد.
نکاتی مهم پیرامون عشق بازی در دوره نامزدی
عشق بازی دوره نامزدی یا به قول معروف نامزدبازی، عملی شیرین و لذتبخش است اما در آن باید نکاتی رعایت شود. اگر عشق بازی با بی توجهی و به صورت کورکورانه انجام شود ممکن است به رابطه عاطفی و عاشقانه موجود بین زوج آسیب زده و اسباب دلخوری و ناراحتی را فراهم کند. از این رو، بهتر است در هنگام عشق بازی، به این نکات توجه داشته باشید:
۱-عشق بازی، ابزاری برای شناخت بیشتر همسر
همان طور که گفتیم، دوره نامزدی دوره شناخت دختر و پسر از یکدیگر است و دختر و پسر در این دوره، در حال شناخت همدیگر هستند و هنوز زمان زندگی زیر یک سقف مشترک فرا نرسیده است. خوب است از این فرصت استفاده کرده و با فانتزی های جنسی همسرتان بیشتر آشنا شوید.
آگاهی کامل زوجین از علاقه مندی های جنسی یکدیگر، تاثیر بسیار چشمگیری بر تحکیم روابط عاطفی بین آن دو داشته و گامی مهم در ایجاد صمیمیت بیشتر بین آنهاست.
۲-پرهیز از هر گونه اجبار و تحمیل رفتار
عشق بازی موضوعی است که باید در فضای کاملا عاطفی، مهربانانه و عاشقانه صورت پذیرد. بنابراین هر گونه اجبار در انجام کاری برای عشق بازی، می تواند به این فضا آسیب زده و مشکلاتی را با خود به همراه آورد.
متاسفانه در برخی از روابط، تازه داماد، تازه عروس را به عملی مجبور می کند؛ این در حالی است که دختر هنوز از نظر روحی و روانی، به آمادگی کامل برای عشق بازی نرسیده است.
یکی از نکاتی که در معاشقه پیش از ازدواج باید به خاطر داشته باشید، این است که به هیچ عنوان نه خودتان را تحت فشار قرار دهید و نه دیگری را به کاری مجبور کنید. عشق بازی باید در فضایی آزادانه و با آزادی کامل اتفاق بیفتد.
۳-عشق بازی، مقدمه ارضای جنسی
باید توجه داشت که لذت جویی و ارضای جنسی، فرایندی روانی – ارگانیکی، یا به عبارت دیگر، عاطفی- جسمانی است و در این فرایند نباید از عشق بازی غافل شد. توضیح این که ارضای کامل و آرامش آور غریزه جنسی، هنگامی به وقوع می پیوندد که شخص در دو جنبه جسمی (فیزیولوژیکی) و عاطفی (هیجانی) در خصوص پاسخ دهی به آن اقدام کند.
به دیگر سخن، وقتی نیاز جنسی به عنوان یک انرژی غریزی در شخص به راه می افتند و در درون او ناآرامی ایجاد می کند و خواستار پاسخ به آن است، زمانی این پاسخ به درستی صورت می گیرد که عشق بازی نیز انجام پذیرفته باشد؛ یعنی شخص باید در دو طیف به موازات هم، برای ارضای آن اقدام کند:
۱-جنبه جسمی و ارگانیکی، که با تحریک های فیزیکی و در نهایت با انزال منی در مرد و ارگاسم در زن به وقوع می پیوندد.
۲-جنبه روانی و عاطفی، که با مصاحبت های عشق ورزانه و برانگیختگی های هیجانی تحقق می یابد و لازمه آن، شرکت همسر در فرایند ارضاست.
در روابط همسران، به همراه تنش های جسمی و فیزیولوژیکی که موقع ارگاسم به وجود می آید، فرد اوج لذت جنسی را نیز تجربه می کند که با احساسات و هیجانات وصف ناپذیری همراه است.
فقط در این صورت است که ارضای جنسی به صورت کامل انجام می شود و سکینه و آرامش وصف ناپذیر حکم فرما می گردد. بسیاری از افراد، از این جنبه دوم غافل اند و تصور می کنند که با تحریک فیزیکی در شخص، آلت تناسلی و ارضای جسمانی، تمام پروسه ارضا تکمیل می شود و نیاز جنسی پاسخ کامل خود را می گیرد.
اگر این تصور درست بود، شخص باید بعد از خودارضایی، احساس تأمین شدگی و آرامش کامل می کرد در حالی که در خودارضایی چنین احساسی تجربه نمی شود؛ چراکه در خودارضایی، انرژی روانی حاصل از نیاز جنسی، به طور کامل خاموش نشده و این انرژی در سیستم روانی فرد خودارضا، به عنوان یک انرژی طغیانگر باقی است و حتی خیلی اوقات تنش روانی او بیشتر هم می شود.
عشق بازی قبل از رابطه جنسی هر چند بیشتر مربوط به همسرانی است که دوران عقد را پشت سر گذاشته اند و وارد زندگی مشترک زیر یک سقف شده اند و می توانند با هم رابطه جنسی کامل داشته باشند، ولی لازم است زوجینی که در دوران عقد هستند نیز، عشق بازی با هم را به خوبی تمرین کنند تا برای زندگی مشترک آینده خود، در این زمینه به مهارت کامل برسند.
۴-پرهیز از رابطه جنسی قبل از عقد
پیش از این گذشت که بهتر آن است عروس و داماد در دوران نامزدی، رابطه جنسی کامل نداشته باشند. همچنین اشاره شد که از دیدگاه شرع، رابطه پسر و دختر بدون ازدواج و جاری شدن صیغه عقد، نادرست و حرام است؛ با این حال نظر روانشناسان نیز پیرامون برقراری رابطه جنسی بین دختر و پسر قبل از ازدواج، در نوع خود جالب و خواندنی است.
روانشناسان معتقدند بهتر است پیش از ازدواج رابطه جنسی کامل یا همان رابطه جنسی واژینال نباشد. رابطه جنسی واژینال باعث از دست رفتن پرده بکارت در دختران می شود.
این موضوع ممکن است در صوررت جدایی، چالش هایی را از نظر فرهنگی برای دختر و از نظر قانونی برای پسر ایجاد کند. علاوه بر این، رابطه واژینال حتی اگر محافظت شده باشد، ممکن است باعث بارداری ناخواسته و سقط جنین در دوره نامزدی شود.
در یک مطالعه انجام شده بر روی ۲۰۳۵ زوج مشخص شد افرادی که برای برقراری رابطه جنسی تا زمان ازدواج صبر کرده اند، به میزان ۱۵ درصد، رابطه جنسی باکیفیت تری دارند. همچنین ۲۲ درصد رابطه پایدارتر و رضایت از رابطه شان نیز به میزان ۲۰ درصد بیشتر از کسانی بوده که رابطه پیش از ازدواج داشته اند.
۵-پرهیز از رفتار نادرست
متاسفانه برخی از دختران در این دوران، طبق باورهای نادرست فرهنگی، مذهبی و یا تربیتی که دارند، از عشق بازی و برآوردن نیازهای ابتدایی همسرانشان دوری کرده و آن را نادرست می پندارند. آنها معاشقه با همسر را به آینده و زمان رفتن زیر سقف مشترک موکول می کنند. آنها نمی دانند که این رفتارشان از بدترین اشتباهات دوران عقد بوده و تا چه حد می تواند به رابطه با همسرشان آسیب جدی وارد نماید.
نباید فراموش کرد که ازدواج در اسلام و جامعه ما، تنها راه ارضا کردن غریزه جنسی است و مسلماً یکی از اهداف پسران از ازدواج، این موضوع است و اگر این نیازهای ابتدایی توسط دختر رفع نشود، احتمال کشیده شدن پسر به انحراف جنسی، رابطه هایی غیر از ازدواج و دلسرد شدن او از همسرش، وجود دارد.
توجه داشته باشیم که ازدواج، راهی برای برطرف کردن نیاز جنسی به عنوان یکی از نیازهای مهم زندگی افراد است و فردی که به ازدواج روی می آورد، یعنی ارضای نیازهایش را از درست ترین و برگزیده ترین راه ممکن انتخاب کرده است، درست نیست که پس از عقد نیز راه را بر او بست و او را در انتظار نگه داشت و با این انتظار بی منطق و نادرست، او را تا مرز پشیمانی از ازدواج پیش برد.
بلکه باید به خواسته های معقول و منطقی او در این زمینه، پاسخ مثبت داد. البته پسر نیز باید متوجه باشد که برای عشق بازی و انجام خواسته هایش، همسرش را در سختی و تنگنا قرار ندهد.
نتیجه گیری
دوران عقد و نامزدی، اوج عشق بازی یک زوج جوان است و یکی از زیباترین، شیرین ترین و لذت بخش ترین خاطرات زندگی مشترک آنها در این دوره رقم می خورد. یکی از مسائل مهم و چالشی این دوران، موضوع محدودیت رابطه جنسی است که معمولا از سوی خانواده ها رعایت می شود. عمده دلیل اعمال این محدودیت، علاوه بر فرهنگ حاکم بر جامعه و خانواده ها، پیامدهای دردسرساز برقراری رابطه جنسی است که از مهمترین آن ها می توان به از بین رفتن باکرگی دختر، بارداری و سقط جنین اشاره کرد. این پیامدها زمانی پیچیده تر می شوند که ازدواج دختر و پسر به هر دلیل به جدایی و طلاق منجر شود.
منابع اقتباس: هنر زندگی؛ سلام دنیا؛ راسخون