تناقضات اناجیل و عهد جدید در موضوعات متعدد

یکی از مطالبی که در دین مسیحیت قابل توجه است، تناقضات اناجیل و آموزه های عهد جدید است. این مئله چالش بزرگی را متوجه دین مسیحیت می کند.

مسیحیت در ابتدا تناقضات اناجیل و  وجود تناقض در کتاب مقدس خود را نمی ‌پذیرفت. اولین بار در قرن هجدهم میلادی بود که آن ها حاضر به اعتراف درباره وجود تناقض در کتاب خود شدند^[۱] و به این گونه تناقضات اناجیل و آموزه های عهد جدید را پذیرفتند.

طبق گفته خود مسیحیان به علت تناقضات اناجیل و بیان دیدگاه های معارض از سوی انجیل ها، سبب شده که صاحب نظران درباره اعتبار آن ها به عنوان یک سند تاریخی معتبر به دیده شک و تردید بنگرند.^[۲]

این مطلب غیر قابل انکار است که در میان مطالبی که اناجیل بیان می‌ کنند، تناقضات فراوانی وجود دارد.[۳] همچنین رساله ‌های سیزده گانه پولس با وجود اینکه همه آن ها قابل اعتبار نیست مانند انجیل یوحنا با اناجیل همنوا همساز نیست و عیسای رساله ‌های پولس مانند عیسای انجیل یوحنا موجود الهی است.[۴]

موریس بوکای می‌ گوید تناقضات اناجیل بسیار روشن است و  منقولات خود انجیل ها تناقضات بارزی را آشکار می ‌کنند؛ زیرا نمی ‌توان وجود واقعه متضاد را باور کرد و نمی ‌توان برخی دوری از حقیقت ها یا تصدیقاتی که خلاف داده ‌های معارف جدید است،  قبول نمود. دو نسب نامه عیسی که انجیل ها عرضه می ‌کنند و خلاف واقع‌ هایی که از آن نتیجه می ‌گیرند کاملاً موضوع را ثابت می ‌نمایند.[۵]

برای بیان بیشتر تناقضات اناجیل و عهد جدید به عنوان نمونه به دو آموزه متناقض موجود در عهد جدید اشاره می شود:

۱. از یک طرف در کتاب مقدس نقل شده که انسان از اعمال، عادل شمرده می ‌شود نه از ایمان تنها و زیرا چنانکه بدن بدون روح مرده است همچنین ایمان بدون اعمال نیز مرده است.^[۶] از طرف دیگر در همین کتاب مقدس از طرف پولس گفته شده که  عیسی مسیح فرزند خدا بوده و برای پاک شدن گناه ما انسان‌ ها، فدا شده است. حال ما تنها با اعتقاد به این فدا شدن عیسی مسیح، لایق فیض گردیده و نجات می ‌یابیم: «پس همچنان که به یک خطا حکم شد بر جمیع مردمان برای قصاص ، همچنین به یک عمل صالح بخشش شد بر جمیع مردمان برای عدالت حیات»^[۷] «و چنانکه در آدم همه می میرند در مسیح نیز همه زنده خواهند شد».^[۸]

۲. از یک بر طبق آموزه های اناجیل حضرت مسیح ازلی و ابدی است و ابتداء و آغازی ندارد^[۹] او حاضر مطلق است. او در همه جا همراه خادمانش است^[۱۰] او تمام قدرت و اقتدار را در اختیار دارد^[۱۱] او تغییر نا پذیر است او دیروز و امروز و تا ابد همان است.^[۱۲]

اما از طرف دیگر در  انجیل یوحنا از زبان حضرت عیسی آمده است که خدای شما و خدای خودم^[۱۳]، و در مرقس در موقع جان دادن می ‎گفت: خدای من، خدای من، چرا مرا تنها گذارده‎ ای.^[۱۴]

همچنین در اناجیل به صراحت صفات انسان متغیر برای حضرت عیسی مسیح (علیه السلام) ثابت شده است: پس از زائیدن نخستین پسر خود (عیسی) او را در قنداقه پیچید و در آخور خوابانید زیرا که نبود در اندرون کاروانسرا مکانی بر آن ها.^[۱۵]

و عیسی از روح القدس مملو بوده از رود اردن مراجعت فرموده به قوت روح در بیابان روان گشت و مدت چهل روز ابلیس او را ممتحن می ساخت و در آن اوان مطلقا نمی خورد و چون آن ایام با تمام رسید در آخر گرسنه گشت.^[۱۶]

سوالات ما

۱. تناقضات اناجیل از کجا ناشی شده است و چه چیزی باعث گردیده که این تناقضات وارد انجیل ها شده است و چرا در کتاب مقدسی که می خواهد راهنمای بشر باشد آموزه های متناقضی وجود داشته باشد؟

۲. آیا نمی توان گفت تناقضات اناجیل و آموز های عهد جدید اعتبار کتاب مقدس زیر سوال می برد؟

۳. مسیحیان چه راه حلی برای رفع این تناقضات دارند و چگونه آن ها را قابل پذیرش می دانند؟

۴. آیا تناقضات موجود در اناجیل و سایر کتاب های عهد جدید حاکی از این نیست که نویسندگان آن ها تعمد در تحریف آیین مسیحیت داشته اند؟

نویسنده: حمیدالله رفیعی

پی نوشت ها

[۱] . ر.ک:  همفری کارپنتر، عیسی، ترجمه: حسن کامشاد، ص۳۶.

[۲] . ر.ک: کری ولف، درباره مفهوم انجیلها، ترجمه: محمد قاضی، ص۳۸.

[۳] .  ر.ک: همفری کارپنتر، عیسی، ترجمه: حسن کامشاد، ص۶۷ ؛ کری ولف، درباره مفهوم انجیلها، ترجمه: محمد قاضی، ص۱۷.

[۴] . ارچیبالد رابرتسون، عیسی اسطوره یا تاریخ، ترجمه: حسین توفیقی، ص۲۸.

[۵] . موریس بوکای، مقایسه‌ای میان تورات، انجیل، قرآن و علم، ترجمه: ذبیح الله دبیر، ص۱۴۹.

[۶]. رساله یعقوب، ۲:‌ ۱۴ – ۲۴.

[۷]. رومیان ۵ : ۱۸

[۸]. اول قرنتیان ۱۵ :۲۲

[۹] . انجیل یوحنا، باب ۱۷ : ۵

[۱۰] . انجیل متی باب:  ۲۸ : ۲۰.

[۱۱] . انجیل متی، باب: ۲۸ : ۱۸؛ مکاشفه یوحنا، باب ۱ : ۸.

[۱۲] . رساله پولس به عبرانیان، باب: ۱۳: ۸.

[۱۳] . انجیل یوحنا، باب ۲۰: ۱۷.

[۱۴] . انجیل مرقس، باب ۱۵: ۳۴.

[۱۵] . انجیل لوقا، فصل دوم، آیه ۷ تا ۱۲.

[۱۶] . انجیل لوقا، فصل ششم، آیه ۱ تا ۱۳.