«شیخ طوسى» و «سیّد بن طاووس» روایت کرده اند از صفوان، که محمّد بن على حلبى در روز جمعه اى، خدمت امام صادق(علیه السلام)رسید و از آن حضرت پرسید، از شما مى خواهم بهترین اعمال را در امروز، به من تعلیم فرمایى. امام(علیه السلام) فرمود: من کسى را نمى شناسم که از فاطمه(علیها السلام) نزد رسول خدا(صلى الله علیه وآله) با عظمت تر باشد و چیزى برتر از آن عملى که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) به وى آموخت سراغ ندارم.
آن عمل چنین است که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) به حضرت زهرا(علیها السلام) فرمود: در صبح روز جمعه غسل کند و چهار رکعت نماز بخواند (به دو سلام) در رکعت اوّل بعد از حمد، پنجاه مرتبه سوره «توحید» و در رکعت دوم پس از حمد، پنجاه مرتبه سوره «عادیات» و در رکعت سوم بعد از حمد پنجاه مرتبه سوره «زلزال» و در رکعت چهارم پس از حمد، پنجاه مرتبه سوره «نصر» را بخواند، و پس از اتمام نماز بگوید:
اِلـهى وَسَیِّدى،مَنْ تَهَیَّأَ أوْ تَعَبَّأَ اَوْ اَعَدَّ اَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفادَهِ مَخْلُوق رَجآءَ
اى معبود و اى آقاى من هرکس آماده و مجهز و مهیا و مستعد براى ورود بر مخلوقى شده به امید
رِفْدِهِ، وَفَوائِدِهِ وَ نائِلِهِ، وَ فَواضِلِهِ وَ جَوآئِزِهِ، فَاِلَیْکَ یا اِلـهى کانَتْ
دهش و فوائد و بخشش و عطایا و جوایزش ولى اى معبود من به سوى توست
تَهْیِئَتى وَتَعْبِئَتى، وَاِعْدادى وَ اسْتِعْدادى، رَجآءَ رِفْدِکَ وَ فَوآئِدِکَ
آمادگى و تجهیز و تهیه و استعداد من به امید فوائد و نیکى
وَمَعْرُوفِکَ، وَ نآئِلِکَ وَجَوآئِزِکَ، فَلا تُخَیِّبْنى مِنْ ذلِکَ، یا مَنْ لا تَخیبُ
و بخشش و عطایا و جوایز تو پس از این باره محرومم مکن اى که ناامید نکند
عَلَیْهِ مَسْئَلهُ السّآئِلِ، وَ لا تَنْقُصُهُ عَطِیَّهُ نآئِل، فَاِنّى لَمْ آتِکَ بِعَمَل صالِح
سائلى را در سؤال و نکاهد از او عطا وبخشش و من با کردار شایسته اى که پیش کش باشد
قَدَّمْتُهُ، وَ لا شَفاعَهِ مَخْلُوق رَجَوْتُهُ اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ بِشَفاعَتِهِ، اِلاّ مُحَمَّداً
به درگاهت نیامده و نه به شفاعت مخلوقى امید بسته ام که بدانوسیله به تو تقرّب جویم جز به شفاعت محمّد
وَاَهْلَ بَیْتِهِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمْ، اَتَیْتُکَ اَرْجُو عَظیمَ عَفْوِکَ، اَلَّذى
و خاندانش که درود تو بر او و ایشان باد به درگاهت آمده و امید گذشت عظیم تو را دارم همان گذشتى که
عُدْتَ بِهِ عَلَى الْخاطِئینَ عِنْدَ عُکُوفِهِمْ عَلَى الْمَحارِمِ، فَلَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ
توجه کنى بدان بر آنان که خطاکارند در آن هنگامى که بر کارهاى حرام درافتاده اند و توقف طولانى آنها
عُکُوفِهِمْ عَلَى الْمَحارِمِ اَنْ جُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالْمَغْفِرَهِ، وَ اَنْتَ سَیِّدِى الْعَوّادُ
بر محرمات باز ندارد تو را از اینکه آمرزشت را از ایشان بازدارى و تو اى آقاى من بسیار برگشت
بِالنَّعْمآءِ، وَ اَنـَا الْعَوّادُ بِالْخَطآءِ، اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّد وآلِهِ الطّاهِرِینَ، اَنْ
به نعمت بخشى دارى و من بسیار برگشت به خطا کارى، از تو مى خواهم به حق محمّد و خاندان پاکش که
تَغْفِرَ لى ذَنْبِىَ الْعَظیمَ، فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُ الْعَظیمَ اِلاَّ الْعَظیمُ، یا عَظیـمُ یا عَظیـمُ
گناه بزرگ مرا بیامرزى که گناه بزرگ را جز شخص بزرگ نیامرزد اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ،
یا عَظیمُ، یا عَظیمُ یا عَظیمُ، یا عَظیمُ یا عَظیمُ.(۱)
اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ.
- مصباح المتهجّد، صفحه ۳۱۸ و جمال الاسبوع، صفحه ۲۶۴ و بحارالانوار، جلد ۸۶، صفحه ۳۶۸، حدیث ۶۴ (با اندکى تفاوت).
