فاطمه کبرى دختر امام حسین علیه السلام ، در علم ، عبادت و معنویت مقام بالایى داشت . وى ، پیوسته شب زنده دار و روزه دار بود و از زنان زاهد، مجاهد و نمونه محسوب مى شد.
ایشان به همراه همسرش ،(حسن مثنّى) (فرزند امام حسن مجتبى علیه السلام )، در کربلا حضورى فعال داشت و شاهد مصایب دردناک عاشورا بود.هنگام هجوم وحشیانه امویان به خیمه ها، فاطمه مورد هجوم و غارت قرار مى گیرد و گشواره هایش را وحشیانه از گوشش به در مى آورند. این سختى ها و شکنجه ها، نتوانست از روحیه قوى و شجاعت کم نظیر فاطمه بکاهد. او دختر حسین علیه السلام و برادر زاده زینب است . او پیام رسان عاشورا است و باید همچون دختر على علیه السلام ، پایه هاى کاخ ستمگران را درهم فرو ریزد. از این رو در مرکز قدرت (عبیدالله ) (کوفه ) با خطبه اى غرّا، ستم بنى امیه را افشا مى کند و به دنیا پرستان مى فهماند که خون حسین در رگهاى فاطمه اش ، جوشان است .
پس از عاشورا، ولید بن عبدالملک مروان ، همسر فاطمه را مسموم مى کند و به شهادت مى رساند. آن شهید بزرگوار را که از مجروحین حادثه کربلا است ، در قبرستان بقیع به خاک مى سپرند.
چون فاطمه شدیدا به همسرش وفادار بود، روى قبر شوهر خود خیمه اى برپا مى کند و به مدت یکسال به سوگوارى مى پردازد، روزه مى گیرد و شب زنده دارى مى کند.پس از آن با عبدالله بن عمرو بن عثمان بن عفان ازدواج مى کند. سرانجام در سن نوزده سالگى و در سال ۱۱۰ هجرى ، به دیدار حق مى شتابد و در (مصر) به خاک سپرده مى شود.
منابع :
– الفصول المهمه ، ص ۱۵۴
– فاطمه بنت الحسین علیه السلام ، ص ۴۵
– احتجاج طبرسى ، ج ۲، ص ۲۷
– ریاحین الشریعه ، ج ۳، ص ۲۸۳
– اعلام النساء، ص ۵۱۵
