در منطقه نبرد، خیمه ها و چادرهایى براى سکونت خاندان امام حسین علیه السلام و یارانش بر پا شده بود. مکان استقرار خیمه ها حدود سیصد متر، با میدان جنگ فاصله داشت.
امروزه، در جنوب غربى حرم مطهر و ۲۵۰ مترى صحن، مکانى را به مساحت دو هزار متر مربع دیوار کشى کردهاند و در وسط آن ساختمانى شبیه خیمه اى بزرگ ساخته اند که چهار صد متر مربع مساحت دارد.
وسط ساختمان، سمت قبله، جایگاه امام سجاد علیه السلام و محل عبادت آن حضرت است. در قسمت ورودى، در بزرگى است که با چند پله به سطح خیمه گاه مى رسد. بعد از در ورودى، سمت راست و چپ شانزده فرورفتگى قوسى شکل همانند کجاوه در دو طرف با آجر ساخته اند که نشان از شانزده کجاوه اى است که خانواده هاى شهیدان کربلا را از آن جا به سوى کوفه بردند. در قسمت پایانى و سمت راست ساختمان، که حدود ۵/ ۱ متر گودتر است، غرفه اى حدود بیست متر قرار دارد که محل عبادت اهل بیت بود. بر سر در و آستان ورودى خیمه گاه شعرهایى از سید حسین علوى کربلایى روى سنگ مرمر نقش بسته است.[۱]در زیر خیمه گاه چاهى است که به چاه حضرت عباس علیه السلام مشهور است و مردم از آب آن مىنوشند و صورت خود را مىشویند.[۲]
برخى مکان اصلى قتلگاه را در نزدیکى مستشفى حسین (بیمارستان امام حسین علیه السلام) مى دانند.[۳]این نظر بر اساس شواهد صحیحتر است، زیرا تا قبل از قرن چهاردهم کسانى که خیمه گاه را دیدهاند آن را در جایى که اکنون بیمارستان امام حسین علیه السلام است ذکر کرده اند.[۴]قبر احمد بن محمد معروف به بن فهد حلى، از فقیهان بزرگ امامیه در (۷۵۷- ۸۴۱ ق) در بقعه اى جداگانه در جنوب خیمه گاه قرار دارد.[۵]
پی نوشت:
[۱]. آل طعمه، تراث کربلا، ۱۱۱- ۱۱۲.
[۲]. ادیب الملک، همان، ۱۵۷.
[۳]. مدرسى، همان، ۳۳۵؛ آل طعمه، همان، ۸۸
[۴]. آل طعمه، همان جا.
[۵]. ادیب الملک، همان، ۱۵۷.
