اشاره:
محمدتقی ملک‌الشعراء بهار در ۱۸ آذرماه ۱۲۶۵ه. ش در محله سرشور شهر مشهد به دنیا آمد. پدر او میرزاکاظم متخلص به صبوری، ملک‌الشعراء آستان قدس رضوی بود. خاندان پدری بهار خود را از نسل میرزا احمد صبور کاشانی (متوفی به سال ۱۱۹۲ش) شاعر و قصیده سرای سرشناس عهد فتحعلی‌شاه قاجار می‌دانند. انتخاب تخلص صبوری از سوی پدر بهار نیز به همین مناسبت است. در عین حال این خاندان خود را از تبار برمکیان به شمار می‌آورند و بهار در شعری به این مورد اشاره می‌کند. شاید انتخاب نام «نوبهار» از سوی شاعر برای روزنامه‌اش که در دوران جوانی تاسیس کرد، به همین علت باشد؛ چرا که برمکیان تولیت معبد بودایی «نوبهار» را در بلخ به عهده داشته‌اند. مادر بهار از یک خاندان اصیل تجارت پیشه و نیاکانش از معاریف گرجستان و مسیحیان قفقاز بودند، که پس از جنگ‌های ایران و روس توسط عباس‌میرزا به ایران آورده شده و دین اسلام را پذیرفته بودند.
نمونه ای از سروده بهار
ای آفتاب گردون! تاری شو و متاب / کز برج دین بتافت یکی روشن آفتاب
بنمود جلوه‌ای و ز دانش فروخت نور / بگشود چهره‌ای و ز بینش گشود باب
شمس رسل محمد مرسل که در ازل / از ما سوی الله آمده ذات وی انتخاب
تابنده بد ز روز ازل نور ذات او / با پرتو و تجلی بی پرده و نقاب
