امام جعفر صادق (علیه‌ السلام) پیشواى ششم شیعیان است. کنیه‌ آن حضرت «ابو عبداللّه»، لقبش «صادق»، پدر ارجمندش امام محمد باقر (علیه السلام) و

حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) در روز یازدهم ذی القعده سال ۱۴۸ ق در مدینه دیده به جهان گشود.[۱] مادرش بانویی بافضیلت به نام «تُکتَم» بود که

امام جعفر صادق (علیه السلام) رئیس مذهب جعفرى (شیعه) در روز ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجرى چشم به جهان گشود. پدرش امام باقر (علیه السلام)  و مادرش «ام

نام امام باقر (علیه السلام)، محمد و لقب آن حضرت باقر العلوم است. القاب دیگرى مانند: شاکر و صابر و هادى نیز براى آن حضرت ذکر شده است که هر کدام باز

مدت امامت امام هشتم (علیه السلام) در حدود بیست سال بود که پنج سال آخر امامت آن بزرگوار، مصادف با خلافت مامون و تسلط او بر قلمرو اسلامی آن دوران

حضرت عبدالعظیم (علیه السلام)، از دانشمندان شیعه و از راویان حدیث ائمه ی معصومین (علیهم السلام) و نیز از چهره های بسیار محبوب و مورد اعتماد، نزد

اشاره: مکتب تصوف و فرقه‌های صوفیه که امروز در میان برخی از جوامع اسلامی رایج است برخاسته از دین اسلام نیست. زیرا نه در قرآن کریم و نه در متون

اشاره: شیعه، یکی از دو مذهب بزرگ دین اسلام است. برپایه مذهب شیعه، پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) به‌فرمان خداوند، حضرت علی(علیه السلام) را به

از سال ۱۱۱ ه. دعوت عباسیان شروع شد. (۱) از یک سو سبب گسترش تشیع در مناطق گوناگون قلمرو اسلامی شد و از سوی دیگر از اختناق امویان کاست، در نتیجه