چهل حدیث عزاداری

۱-گریه بر مصایب حسین

قال الرّضا علیه السّلام:
انَ اَبی اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَهُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشْرَهُ اَیّامٍ ، فَاِذا کانَ الْیَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ . . . .
امام رضا علیه السّلام فرمود:
هرگاه ماه محرّم فرا می رسید ، پدرم (موسی بن جعفرعلیه السّلام ) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر او غلبه می یافت تا آن که ده روز از محرّم می گذشت ، روز دهم محرّم که می شد ، آن روز ، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود .
(امالی صدوق ، ص ۱۱۱)

۲-حرارت وعشق حسینی

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّی اللّه علیه و آله:

اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَهً فی قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً .

پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله فرمود:

برای شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایی در دلهای مؤ منان است که هرگز سرد و خاموش نمی شود .

(جامع احادیث الشیعه ، ج ۱۲ ، ص ۵۵۶)

۳-مصیبت عاشورا

قال الرّضا علیه السّلام:

مَنْ کانَ یَوْمُ عاشورا یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ جَعَلَ اللّهُ عَزّوَجَلّ یَوْمَ القیامَهِ یَوْمَ فَرَحِهِ وَ سُرُورِهِ .

امام رضا علیه السّلام فرمود:

هر کس که عاشورا ، روز مصیبت و اندوه و گریه اش باشد ، خداوند روز قیامت را برای او روز

شادی و سرور قرار می دهد .

(بحارالانوار ، ج ۴۴ ، ص ۲۸۴)

۴-چشمان گریان

قالَ رسولُ اللّه صلّی اللّه علیه و آله:
یا فاطِمَهُ ! کُلُّ عَیْنٍ باکِیَهٌ یَوْمَ الْقیامَهِ اِلاّ عَیْنٌ بَکَتْ عَلی مُصابِ الْحُسَینِ فَاِنِّها ضاحِکَهٌ مُسْتَبْشِرَهٌ بِنَعیمِ الْجَنّهِ .
ترجمه:
پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله فرمود:
فاطمه جان ! روز قیامت هر چشمی گریان است ؛ مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد ، که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمتهای بهشتی مژده داده می شود .
(بحارالانوار ، ج ۴۴ ، ص ۲۹۳)

۵-شبانه روز در عزای حسین

عَنِ الصّادق علیه السّلام:
نیحَ عَلَی الْحُسَینِ بْنِ عَلی سَنَهً فی کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَهٍ وَ ثلاثَ سِنینَ مِنَ الْیَوْمِ الَّذی اُصیبَ فیهِ .
ترجمه:
حضرت صادق علیه السّلام فرمود:
یک سال تمام ، هر شب و روز بر حسین بن علی علیه السّلام نوحه خوانی شد و سه سال ، در روز شهادتش سوگواری برپا گشت .
(بحارالانوار ، ج ۷۹ ، ص ۱۰۲)

۶-بهشت پاداش شعر گفتن برای حسین علیه السّلام

قال الصّادق علیه السّلام:
ما مِنْ اَحَدٍ قالَ فی الحُسَینِ شِعْراً فَبَکی وَ اَبکْی بِهِ اِلاّ اَوْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنّهً وَ غَفَرَ لَهُ .
ترجمه:
امام صادق علیه السّلام به جعفربن عفان فرمود:
هیچ کس نیست که درباره حسین علیه السّلام شعری بسراید و بگرید و با آن بگریاند مگر آن که خداوند ، بهشت را بر او واجب می کند و او را می آمرزد .
(رجال شیخ طوسی ، ص ۲۸۹)

۷-وقف برعزاداری

قالَ الصّادق علیه السّلام:

قالَ لی اَبی: یا جَعْفَرُ ! اَوْقِفْ لی مِنْ مالی کَذا وکذا النّوادِبَ تَنْدُبُنی عَشْرَ سِنینَ بِمنی اَیّامَ مِنی .

امام صادق علیه السّلام می فرماید:

پدرم امام باقر علیه السّلام به من فرمود:

ای جعفر ! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه خوانان کن که به مدّت ده سال در (منا) در ایام حجّ ، بر من نوحه خوانی و سوگواری کنند .

(بحارالانوار ، ج ۴۶ ، ص ۲۲۰)

۸-نوحه خوانی درمزار سیدالشهدا(ع)

عَن اَبی هارونَ المکفوفِ قال:

دَخَلْتُ عَلی ابی عَبْدِاللّه علیه السّلام فَقالَ لی: اَنْشِدْنی ، فَاءَنْشَدْتُهُ فَقالَ: لا ، کَما تُنْشِدوُنَ وَ کَما تَرْثیهِ عِنْدَ قَبْرِه . . .

ابو هارون مکفوف می گوید:

خدمت حضرت صادق علیه السّلام رسیدم . امام به من فرمود: (برایم شعر بخوان ) . پس برایش اشعاری خواندم . فرمود: اینطور نه ، همان طور که (برای خودتان ) شعرخوانی می کنید و همانگونه که نزد قبر حضرت سیدالشهدا مرثیه می خوانی .

(بحارالانوار ، ج ۴۴ ، ص ۲۸۷)

۹- پاداش سرودن برای اهل بیت علیهم السّلام

قال الصّادق علیه السّلام:
مَنْ قالَ فینا بَیْتَ شِعْرٍ بَنَی اللّهُ لَهُ بَیْتاً فیِ الْجَنَّهِ .
ترجمه:
امام صادق علیه السّلام فرمود:
هرکس در راه ما و برای ما یک بیت شعر بسراید ، خداوند برای او خانه ای در بهشت ، بنا می کند .
(وسائل الشیعه ، ج ۱۰ ، ص ۴۶۷)

۱۰-خواندن شعر دراندوه اهل بیت(ع)

قالَ الرّضا علیه السّلام:
یا دِعْبِلُ ! اُحِبُّ اَنْ تُنْشِدَنی شِعْراً فَاِنَّ هذِهِ الا یّامَ اَیّامُ حُزْنٍ کانتْ عَلَینا اَهْلِ الْبَیْتِ علیهم السّلام .
ترجمه:
امام رضا علیه السّلام به دعبل (شاعر اهل بیت ) فرمود .
ای دعبل ! دوست دارم که برایم شعری بسرایی و بخوانی ، چرا که این روزها (ایام عاشورا) روز اندوه و غمی است که بر ما خاندان رفته است .
(جامع احادیث الشیعه ، ج ۱۲ ، ص ۵۶۷)

۱۱-پیروان ائمه(ع)

قال علیُّ علیه السّلام:
اِنَّ اللّهَ . . . اِخْتارَ لَنا شیعَهً یَنْصُرُونَنا وَ یَفْرَحُونَ بِفَرَحِنا وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا .
ترجمه:
علی علیه السّلام فرمود:
خداوند برای ما ، شیعیان و پیروانی برگزیده است که ما را یاری می کنند ، با خوشحالی ما خوشحال می شوند و در اندوه و غم ما ، محزون می گردند .
(غررالحکم ، ج ۱ ، ص ۲۳۵)

۱۲-یاران مدیحه سرا

قال الصّادق علیه السّلام:

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی جَعَلَ فیِ النّاسِ مَنْ یَفِدُ اِلَیْنا وَ یَمْدَحُنا وَ یَرْثی لَنا .

امام صادق علیه السّلام فرمود:

خدا را سپاس که در میان مردم ، کسانی را قرار داد که به سوی ما می آیند و بر ما وارد می شوند و ما را مدح و مرثیه می گویند .

(وسائل الشیعه ، ج ۱۰ ، ص ۴۶۹)

۱۳-پاداش اشک

قالَ الحسینُ علیه السّلام:
مَنْ دَمِعَتْ عَیناهُ فینا قَطْرَهً بَوَّاءهُ اللّهُ عَزَّوَجَلّ الجَنَّهَ .
ترجمه:
حسین بن علی علیه السّلام فرمود:
چشمان هر کس که در مصیبتهای ما قطره ای اشک بریزد ، خداوند او را در بهشت جای می دهد .
(احقاق الحق ، ج ۵ ، ص ۵۲۳)

۱۴-مومن بهشتی

قال علی بن الحسین السجّاد علیه السّلام:
اَیُّما مُؤ مِنٍ دَمِعَتْ عَیْناهُ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ وَ مَنْ مَعَه حَتّی یَسیلَ عَلی خَدَّیْهِ بَوَّاءَهُ اللّهُ فیِ الْجَنَّهِ غُرَفاً .
ترجمه:
امام سجّاد علیه السّلام فرمود:
هر مؤ منی که چشمانش برای کشته شدن حسین بن علی علیه السّلام و همراهانش اشکبار شود و اشک بر صورتش جاری گردد ، خداوند او را در غرفه های بهشتی جای می دهد .
(ینابیع الموده ، ص ۴۲۹)

۱۵-در مدح دعبل

عَن الرّضا علیه السّلام:

یا دِعبِلُ ! اِرْثِ الحُسَیْنَعلیه السّلام فَاَنْتَ ناصِرُنا وَ مادِحُنا ما دُمْتَ حَیّاً فَلا تُقصِرْ عَنْ نَصْرِنا مَا اسْتَطَعْتَ .

امام رضا علیه السّلام فرمود:

ای دعبل ! برای حسین بن علی علیه السّلام مرثیه بگو ، تو تا زنده ای ، یاور و ستایشگر مایی ، پی تا می توانی ، از یاری ما کوتاهی مکن .

(جامع احادیث الشیعه ، ج ۱۲ ، ص ۵۶۷)

۱۶-کُشته اشک

قال الحسینُ علیه السّلام:

اَنا قَتیلُ الْعَبْرَهِ

لا یَذْکُرُنی مؤ مِنٌ اِلاّ بَکی .

حسین بن علی علیه السّلام فرمود:

من کُشته اشکم . هیچ مؤ منی مرا یاد نمی کند مگر آنکه (بخاطر مصیبت هایم ) گریه می کند .

(بحارالانوار ، ج ۴۴ ، ص ۲۷۹)

۱۷-فرزندان فاطمه (س)

قالَ السجّادُ علیه السّلام:
اِنّی لَمْ اَذْکُرْ مَصْرَعَ بَنی فاطِمَهَ اِلاّ خَنَقَتْنی لِذلِکَ عَبْرَهٌ .
امام سجاد علیه السّلام فرمود:
من هرگز شهادتِ فرزندان فاطمه علیها السّلام را به یاد نیاوردم ، مگر آنکه بخاطر آن ، چشمانم اشکبار گشت .
(بحارالانوار ، ج ۴۶ ، ص ۱۰۹)

۱۸-تشریح کربلا اززبان علی(ع)

قالَ الباقر علیه السّلام:
بَلا فی اِثْنَیْنِ مِنْ اَصْحابِهِ قالَ: فَلمّا مَرَّبِها تَرَقْرَقَتْ عَیْناهُ لِلْبُکاءِ ثُمَّ قالَ: هذا مَناخُ رِکابِهِمْ وَ هذا مُلْقی رِحالِهِمْ وَهیهُنا تُهْراقُ دِماؤُهُمْ ، طوبی لَکِ مِنْ تُرْبَهٍ عَلَیْکِ تُهْراقُ دِماءُ الا حِبَّهِ .

امام باقر علیه السّلام فرمود:
امیرالمؤ منین علیه السّلام با دو تن از یارانش از (کربلا) گذر کردند ، حضرت ، هنگام عبور از آنجا ، چشمهایش اشک آلود شد ، سپس فرمود:
اینجا مرکبهایشان بر زمین می خوابد ، اینجا محلّ بارافکندنشان است و اینجا خونهایشان ریخته می شود ، خوشا به حال تو ای خاکی که خون دوستان برروی تو ریخته می شود !
(بحارالانوار ، ج ۴۴ ، ص ۲۵۸)

۱۹-گریه طولانی

قالَ الصّادقُ علیه السّلام:
بَکی عَلیُّ بْنُ الحُسَینِ علیه السّلام عِشْرینَ سَنَهً وَ ما وُضِعَ بَیْنَ یَدَیْهِ طَعامٌ اِلاّبَکی .
امام صادق علیه السّلام فرمود:
امام زین العابدین علیه السّلام بیست ساله (به یاد عاشورا) گریست و هرگز طعامی پیش روی او نمی گذاشتند مگر اینکه گریه می کرد .
(بحارالانوار ، ج ۴۶ ، ص ۱۰۸)

۲۰-پیامبر در فراغ پسر

قالَ الصّادقُ علیه السّلام:
لَمّا ماتَ اِبراهیمُ بْنُ رَسُولِاللّهِ صلّی اللّه علیه و آله حَمَلَتْ عَیْنُ رَسُولِاللّهِ بِالدُّمُوعِ ثُمَّقالَ النّبیُّصلّی اللّه علیه و آله:
تَدْمَعُ الْعَیْنُ وَ یَحْزَنُ الْقَلْبُ وَ لا نَقُولُ ما یُسْخِطُ الرَّبَّ وَ اِنّا بِکَ یا اِبراهیمُ لَمَحْزُونُونَ .
امام صادق علیه السّلام فرمود:
چون ابراهیم – پسر رسول خدا – از دنیا رفت ، چشم پیامبر پر از اشک شد . سپس پیامبر فرمود:
چشم ، اشکبار می شود و دل غمگین می گردد ، ولی چیزی نمی گوییم که خدا را به خشم آورد ، و ما در سوگ تو – ای ابراهیم – اندوهنا کیم .
(بحارالانوار ، ج ۲۲ ، ص ۱۵۷)

۲۱-جایگزین زیارت

قال الباقرُ علیه السّلام:

ْکیهِ وَ یَاءْمُرُ مَنْ فی دارِهِ بِالْبُکاءِ عَلَیْهِ وَ یُقیمُ فی دارِهِ مُصیبَتَهُ بِاِظْهارِ الْجَزَعِ عَلَیْهِ وَ یَتَلاقُونَ بِالبُکاءِ بَعضُهُمْ بَعْضاً فِی البُیُوتِ وَ لِیُعَزِّ بَعْضُهُمْ بَعْضاً بِمُصابِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام .

ترجمه:

امام باقر علیه السّلام نسبت به کسانی که در روز عاشورا نمی توانند به زیارت آن حضرت بروند ، اینگونه دستور عزاداری دادند و فرمودند:

علیه السّلام ندبه و عزاداری و گریه کند و به اهل خانه خود دستور دهد که بر او بگریند و در خانه اش با اظهار گریه و ناله بر حسین علیه السّلام ، مراسم عزاداری برپا کند و یکدیگر را با گریه و تعزیت و تسلیت گویی در سوگ حسین علیه السّلام در خانه هایشان ملاقات کنند .

(کامل الزیارات ، ص ۱۷۵)

۲۲-حرام شدن دوزخ

قالَ الصّادقُ علیه السّلام:
مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَیْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَی النّارِ .
ترجمه:
امام صادق علیه السّلام فرمود:
نزد هر کس که از ما (و مظلومیت ما) یاد شود و چشمانش پر از اشک گردد ، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام می کند.
(بحارالانوار ، ج ۴۴ ، ص ۲۸۵)

۲۳-اشک ، به اندازه ناچیز

قال الباقر علیه السّلام:

ما مِنْ رَجُلٍ ذکَرَنا اَوْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ یَخْرُجُ مِنْ عَیْنَیْهِ ماءٌ ولَوْ مِثْلَ جَناحِ الْبَعوضَهِ اِلاّ بَنَی اللّهُ لَهُ بَیْتاً فی الْجَنَّهِ وَ جَعَلَ ذلِکَ الدَّمْعَ حِجاباً بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النّارِ .

ترجمه:

امام باقر علیه السّلام پس از شنیدن سروده های (کمیت ) درباره اهل بیت ، گریست و سپس فرمود:

هیچ کس نیست که ما را یاد کند ، یا نزد او از ما یاد شود و از چشمانش هر چند به اندازه بال پشه ای اشک آید ، مگر آنکه خداوند برایش در بهشت ، خانه ای بنا کند و آن اشک را حجاب میان او و آتش دوزخ قرار دهد .

(الغدیر ، ج ۲ ، ص ۲۰۲)

۲۴-اشکهای با برکت

قال الصّادق علیه السّلام:
. . . رَحِمَ اللّهُ دَمْعَتَکَ ، اَما اِنَّکَ مِنَ الَّذینَ یُعَدُّوَنَ مِنْ اَهْلِ الْجَزَعِ لَنا وَالَّذینَ یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا و یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا ، اَما اِنّکَ سَتَری عِنْدَ مَوْتِکَ حُضُورَ آبائی لَکَ . . . .
امام صادق علیه السّلام ، به (مسمع ) که از سوگواران و گریه کنندگان بر عزای حسینی بود ، فرمود:
خدای ، اشک تو را مورد رحمت قرار دهد . آگاه باش ، تو از آنانی که از دلسوختگان ما به شمار می آیند ، و از آنانی که با شادی ما شاد می شوند و با اندوه ما غمگین می گردند .
آگاه باش ! تو هنگام مرگ ، شاهد حضور پدرانم بر بالین خویش خواهی بود .
(وسائل الشیعه ، ج ۱۰ ، ص ۳۹۷)

۲۵-احیاء حکوت اللهی

قال الصّادق علیه السّلام:

تَزاوَرُوا وَ تَلاقُوا وَ تَذاکَرُوا و اَحْیُوا اَمْرَنا .

امام صادق علیه السّلام فرمود:

به زیارت و دیدار یکدیگر بروید ، با هم به سخن و مذاکره بنشینید و امر ما را (: کنایه از حکومت و رهبری ) زنده کنید .

(بحارالانوار ، ج ۷۱ ، ص ۳۵۲)

۲۶-مجالس احیائ احادیث ائمه(ع)

قال الصّادق علیه السّلام لِلفُضَیل:

تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ ؟ فَقالَ: نَعَمْ ، قالَ: اِنَّ تِلْکَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فاءَحْیُوا اَمْرَنا ، فَرَحِمَ اللّهُ مَنْ اَحْیی اَمْرَنا .

امام صادق علیه السّلام از (فُضیل ) پرسید:

آیا (دور هم ) می نشینید و حدیث و سخن می گویید ؟

گفت: آری

فرمود: اینگونه مجالس را دوست دارم ، پس امرِ (امامت ) ما را زنده بدارید . خدای رحمت کند کسی را که امر و راه ما را احیا کند .

(وسائل الشیعه ، ج ۱۰ ، ص ۳۹۲)

۲۷-دعا بر سوگواران

قال الصّادق علیه السّلام:
اَللّهم . . . وَ ارْحَمْ تِلْکَ الاَعْیُنَ الَّتی جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَهً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتی جَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَهَ الّتی کانَتْ لَنا .
امام صادق علیه السّلام بر سجّاده خود نشسته و بر زائران و سوگواران اهل بیت ، چنین دعا می کرد و می فرمود:
خدایا . . . آن دیدگان را که اشکهایش در راه ترحّم و عاطفه بر ما جاری شده و دلهایی را که بخاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فریادها و ناله هایی را که در راه ما بوده است ، مورد رحمت قرار بده .
(بحارالانوار ، ج ۹۸ ، ص ۸)

۲۸-مجالس احیائ احادیث ائمه(ع)

قال الصّادق علیه السّلام لِلفُضَیل:

تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ ؟ فَقالَ: نَعَمْ ، قالَ: اِنَّ تِلْکَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فاءَحْیُوا اَمْرَنا ، فَرَحِمَ اللّهُ مَنْ اَحْیی اَمْرَنا .

امام صادق علیه السّلام از (فُضیل ) پرسید:

آیا (دور هم ) می نشینید و حدیث و سخن می گویید ؟

گفت: آری

فرمود: اینگونه مجالس را دوست دارم ، پس امرِ (امامت ) ما را زنده بدارید . خدای رحمت کند کسی را که امر و راه ما را احیا کند .

(وسائل الشیعه ، ج ۱۰ ، ص ۳۹۲)

۲۹-پاداش بی اندازه

قالَ الصّادقُ علیه السّلام:
لِکُلّ شَیْئٍ ثَوابٌ اِلا الدَمْعَهٌ فینا .
امام صادق علیه السّلام فرمود:
هر چیزی پاداش و مزدی دارد ، مگر اشکی که برای ما ریخته شود (که چیزی با آن برابری نمی کند و مزد بی اندازه دارد) .
(جامع احادیث الشیعه ، ج ۱۲ ، ص ۵۴۸)

۳۰-نعمت نگاه

قالَ الصّادقُ علیه السّلام:
ما مِنْ عَیْنٍ بَکَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَی الْکَوْثَرِ وَ سُقِیَتْ مِنْهُ .
امام صادق علیه السّلام فرمود:
هیچ چشمی نیست که برای ما بگرید ، مگر اینکه برخوردار از نعمتِ نگاه به (کوثر) می شود و از آن سیرابش می کنند .
(جامع احادیث الشیعه ، ج ۱۲ ، ص ۵۵۴)

۳۱-چهل روز گریه

عَنِ الصّادقُ علیه السّلام:
یا زُرارَهُ ! اِنَّ السَّماءَ بَکَتْ عَلَی الْحُسَیْنِ اَرْبَعینَ صَباحاً .
امام صادق علیه السّلام فرمود:
ای زراره ! آسمان چهل روز ، در سوگ حسین بن علی علیه السّلام گریه کرد .
(جامع احادیث الشیعه ، ج ۱۲ ، ص ۵۵۲)

۳۲-ناله زیبا

قالَ الصّادقُ علیه السّلام:
کُلُّ الْجَزَعِ وَ الْبُکاءِ مَکْرُوهٌ سِوَی الْجَزَعُ وَ الْبُکاءُ عَلَی الحُسَینِ علیه السّلام
امام صادق علیه السّلام فرمود:
هر نالیدن و گریه ای مکروه است ، مگر ناله و گریه بر حسین علیه السّلام .
(بحارالانوار ، ج ۴۵ ، ص ۳۱۳)

۳۳-دو شهید همدم پیامبر

قالَ الصّادقُ علیه السّلام:
اِنَّ النَّبیَّ لَمّا جائَتْهُ وَفاهُ جَعْفَرِ بنِ اَبی طالبٍ وَ زَیْدِ بنِ حارِثَهَ کانَ اَذا دَخَلَ بَیْتَهُ کَثُرَ بُکائُهُ عَلَیْهِما جِدّاً وَ یَقولُ: کانا یُحَدِّثانی وَ یُؤ انِسانی فَذَهَبا جَمیعاً .
امام صادق علیه السّلام فرمود:
وقتی خبر شهادت جعفر بن ابی طالب و زید بن حارثه به پیامبر خدا رسید ، از آن پس هرگاه وارد خانه می شد ، بر آن دو شهید بشدّت می گریست و می فرمود:
آن دو شهید ، با من هم سخن و همدم و انیس بودند ، و هر دو رفتند ! . . .
(من لایحضره الفقیه ، ج ۱ ، ص ۱۷۷)

۳۴-فرشتگان عزادار

قالَ الصّادقُ علیه السّلام:
اَرْبَعَهُ الا فِ مَلَکٍ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام شُعْثٌ غُبْرٌیَبْکُونَهُ اِلی یَوْمِ القِیامَهِ .
امام صادق علیه السّلام فرمود:
چهار هزار فرشته نزد قبر سیدالشهدا علیه السّلام ژولیده و غبارآلود ، تا روز قیامت بر آن حضرت می گریند .
(کامل الزیارات ، ص ۱۱۹)

۳۵-گریه برمظلومیّت ائمه اطهار (علیهما السلام)

قالَ الصّادقُ علیه السّلام:

مَنْ دَمِعَتْ عَیْنُهُ فینَا دَمْعَهً لِدَمٍ سُفِکَ لَنا اَوْ حَقٍّ لَنا نُقِصْناهُ اَوْ عِرْضٍ اُنْتُهِکَ لَنا اَوْلاَِحَدٍ مِنْ شیعَتِنا بَوَّاءهُ اللّهُ تَعالی بِها فِی الْجَنَّهِ حُقُباً .

امام صادق علیه السّلام فرمود:

هر کس که چشمش در راه ما گریان شود ، بخاطر خونی که از ما ریخته شده است ، یا حقی که از ما گرفته اند ، یا آبرویی که از ما یا یکی از شیعیان ما برده و هتک حرمت کرده اند ، خدای متعال به همین سبب ، او را در بهشت جاودان ، برای ابد جای می دهد .

(امالی شیخ مفید ، ص ۱۷۵)

۳۶-فقط حسین (ع)

قالَ الرّضا علیه السّلام:
یَا ابنَ شَبیبٍ ! اِنْ کُنْتَ باکِیاً لِشَئٍ فَاْبکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلیّ بْنِ اَبی طالبٍ علیه السّلام فَاِنَّهُ ذُبِحَ کَما یُذْبَحُ الْکَبْشُ .
امام رضا علیه السّلام به (ریّان بن شبیب ) فرمود:
ای پسر شبیب ! اگر بر چیزی گریه می کنی ، بر حسین بن علی بن ابی طالب علیه السّلام گریه کن ، چرا که او را مانند گوسفند سر بریدند .
(بحارالانوار ، ج ۴۴ ، ص ۲۸۶)

۳۷-زنده بودن دل

قالَ الرّضا علیه السّلام:
مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً یُحْیی فیهِ اَمْرُنا
لَمْ یَمُتْ قَلْبُهُ یَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ .
امام رضا علیه السّلام فرمود:
هر کس در مجلسی بنشیند که در آن ، امر (و خطّ و مرام ما) احیا می شود ، دلش در روزی که دلها می میرند ، نمی میرد .
(بحارالانوار ، ج ۴۴ ، ص ۲۷۸)

۳۸-اندوه برمظلومیت

قالَ الصّادقُ علیه السّلام:

نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبیحٌ

وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَهٌ وَ کِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فی سَبیلِ اللّهِ . ثَمَّ قالَ اَبُو عَبدِاللّهِ علیه السّلام:

یَجِبُ اَنْ یُکْتَبَ هذا الْحَدیثُ بِالذَّهَبِ .

امام صادق علیه السّلام فرمود:

نَفَس کسی که بخاطر مظلومیّت ما اندوهگین شود ، تسبیح است و اندوهش برای ما ، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست .

سپس امام صادق علیه السّلام افزود:

این حدیث را باید با طلا نوشت !

(امالی شیخ مفید ، ص )۳۳۸

۳۹-آمرزش گناهان

قالَ الرّضا علیه السّلام:

فَعَلی مِثْلِ الْحُسَینِ فَلْیَبْکِ الْباکُونَ

فَاِنَّ البُکاءَ عَلَیهِ یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظامَ .

امام رضا علیه السّلام فرمود:

گریه کنندگان باید بر کسی همچون حسین علیه السّلام گریه کنند ، چرا که گریستن برای او ، گناهان بزرگ را فرو می ریزد .

(بحارالانوار ، ج ۴۴ ، ص ۲۸۴)

۴۰-درجات بالای بهشت

قالَ الرّضا علیه السّلام:
اِنْ سَرَّکَ اَنْ تَکُونَ مَعَنا فیِ الدَّرَجاتِ الْعُلی مِنَ الجِنانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنا .
ترجمه:
امام رضا علیه السّلام به ریّان بن شبیب فرمود:
اگر تو را خوشحال می کند که در درجات والای بهشت با ما باشی ، پس در اندوه ما غمگین باش و در شادی ما خوشحال باش .
(حسین و آمرزش گناه)

قالَ الرّضا علیه السّلام:

یَا بْنَ شَبیبٍ ! اِنْ بَکَیْتَ عَلَی الحُسَینِ علیه السّلام حَتّی تَصیرَ دُمُوعُکَ عَلی خَدَّیْکَ غَفَرَ اللّهُ لَکَ کُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتَهُ صَغیرا کانَ اَوْ کَبیراً قَلیلا کانَ اَوْ کثیراً .

امام رضا علیه السّلام فرمود:

ای پسر شبیب ! اگر بر حسین علیه السّلام آن قدر گریه کنی که اشگهایت بر چهره ات جاری شود ، خداوند همه گناهانت را که مرتکب شده ای می آمرزد؛ کوچک باشد یا بزرگ ، کم باشد یا زیاد .

(امالی صدوق ، ص ۱۱۲)(جامع احادیث الشیعه ، ج ۱۲ ، ص ۵۴۹)