شبهه
اگر عمر و ابوکر به خانه امام علی (ع) حمله کردند و حضرت فاطمه را مورد ضرب و شتم قرار دادند، چرا امام علی (ع) با توجه به اینکه توانایی داشت از همسرش دفاع نکرد؟
پاسخ:
در کتاب سلیم بن قیس از کتب شیعه جریان حمله به خانه امیرالمومنین(ع) وچگونگی دفاع حضرت از همسرش اینگونه آمده است:
عمر دستور داد پشت درب خانه آتش آوردند؛ در این هنگام فاطمه(س) پشت در آمده بود تا شاید آنها را منصرف کند؛ در با ضربه ای شدید باز شد فاطمه(س) بین در و دیوار قرار گرفت، در اثر فشار در صدای حضرت به ناله بلند شد پدرش را صدا می زد؛یا ابتاه یا رسول الله!
در این هنگام عمر او را با شمشیر در غلاف مضروب ساخت و به پهلوی حضرت زد. امیرالمؤمنین(ع) از اتاق بیرون آمد کمربند عمر را گرفت بلند کرد بر زمین کوبید و گردن و دماغ عمر را محکم کوبید تصمیم گرفت که او را بکشد. اما وصیت پیامبر(ص) را به خاطر آورد و از او دست برداشت فرمود: یابن صحاک! قسم به خدایی که پیامبر(ص) را گرامی داشته اگر نبود وصیت پیامبر(ص)، می‌دانستی که تو توانایی ورود به منزل من را نداشتی. ( کتاب سلیم بن قیس، ص۵۸۶) آلوسی همین تعبیر را در تفسیر آلوسی، ج۳، ص۱۲۴ نقل می‌کند و هیچ نقدی هم ندارد.
پس این که امیرالمؤمنین(ع) دفاع نکرد، دروغ است دفاع کرد، ولی احساس کرد که هرگونه دفاع از خود و همسرش، موجب نابودی اسلام و دین پیامبر(ص) می‌شود. همانطور که در نهج البلاغه آمده: اگر ترس از کشتار داخلی و نابودی دین پیامبر(ص) نبود، می‌دانستید که عکس العمل من با شما چگونه خواهد بود. چون منافقین دنبال فرصتی برای ایجاد جنگ داخلی بودند. قدرت روم ، ایران ، یهودیان و مسیحیان سیلی خورده، دنبال فرصتی بودند تا اسلام را از بیخ و بن ریشه‌کن کنند. امیرالمؤمنین(ع) خودش و فرزندش و همسرش را فدای اسلام کرد.حضرت علی و فاطمه زهراء (علیهما السلام) عزیز هستند، ولی اسلام از این دو عزیزتر است.
اگر امیرالمؤمنین(ع) از همسرش دفاع می‌کرد حضرت فاطمه(س) در این گیر و دار، زیر دست و پا از بین می‌رفت، آیا نمی‌گفتند علی (ع)، قاتل فاطمه(س) شد؟ و برای رسیدن به خلافت، دختر پیامبر(ص) را کشت؟ مگر وقتی که عماردر صفین کشته شد معاویه چه گفت؟
أَوَنَحْنُ قَتَلْنَاهُ؟ إِنَّمَا قَتَلَهُ عَلِیٌّ وَأَصْحَابُهُ، جَاءُوا بِهِ حَتَّى أَلْقَوْهُ بَیْنَ رِمَاحِنَا، – أَوْ قَالَ: بَیْنَ سُیُوفِنَا[۱]
مگر ما عمار را کشتیم؟ قاتل عمار، علی و صحابه او بودند. علی بن ابی طالب، عمار را از خانه اش بیرون آورد در برابر شمشیر ما شامیان قرار داد و کشته شد.
قرطبی این روایت را نقل می‌کند، می‌گوید: وقتی علی بن ابی طالب، توجیه معاویه را شنید، فرمود:
فأجابه علی بأن رسول الله صلى الله علیه وسلم إذن قتل حمزه حین أخرجه[۲]
پس قاتل حمزه هم پیامبر(ص) بوده است، چون پیامبر(ص)، حمزه را از خانه بیرون آورد و در جنگ احد در برابر شمشیر و نیزه‌های مشرکین مکه قرار داد.
شکی نیست علی(ع) شجاعت لازم را داشت حتی خلیفه دوم می گفت:
والله! لولا سیفه لما قام عمود الاسلام.[۳]
به خدا قسم! اگر شمشیر علی نبود، پرچم اسلام برافراشته نمی‌شد.
در دوران خلافت ابوبکر، عمر، عثمان آن همه فتوحات انجام شد. شجاعت علی(ع) کجا رفته بود؟
چرا در هیچ یک از فتوحات علی(ع) شرکت نکرد؟
یا شجاعتش را از دست داده بود یا اینکه حکومت و فتوحات را شرعی نمی‌دانست.
دفاع از ناموس، دفاع از خود، دفاع از مال، مشروط به قدرت است. جلو چشم پیامبر(ص)،عمار و سمیه و یاسر را شکنجه و شهید می کنند، ولی پیامبر(ص) هیچ گونه دفاعی نمی‌کند و می فرمود: صبرا یا آل یاسر موعدکم الجنه
اما حمله ای از همین صنف برای خلیفه سوم عثمان اتفاق افتاد ببینیم او چگونه از همسر خود دفاع نموده است.
وقتی که برای کشتن عثمان، به خانه اش هجوم آوردند، همسر عثمان را جلوی چشمش کتک زدند انگشتش را قطع کردند و حتی تعبیر وقیحی به کار بردند :
فَغَمَزَ أَوْرَاکَهَا، وَقَالَ: إِنَّهَا لَکَبِیرَهُ الْعَجِیزَهِ، وَضَرَبَ عُثْمَانَ فَقَتَلَهُ[۴]
دست به باسن او زدند و گفتند چه باسن بزرگی دارد… بعد از آن جسارت وقیح به عثمان حمله کردند او را کشتند.
عثمان می‌دید که کشته می‌شود، ولی از ناموس خود دفاع نکرد. اضافه بر اینکه دست او را قطع کردند، جسارت خیلی وقیح هم به همسرش کردند….
پی نوشت:
[۱] . الکتاب: مسند الإمام أحمد بن حنبل ج۲۹ ص ۳۱۷/المؤلف: أبو عبد الله أحمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن أسد الشیبانی (المتوفى: ۲۴۱هـ)/المحقق: شعیب الأرنؤوط – عادل مرشد، وآخرون/إشراف: د عبد الله بن عبد المحسن الترکی/الناشر: مؤسسه الرساله/الطبعه: الأولى، ۱۴۲۱ هـ – ۲۰۰۱ م
[۲] . الکتاب: فیض القدیر شرح الجامع الصغیر ج ۶ ص ۳۶۵ /المؤلف: زین الدین محمد المدعو بعبد الرؤوف بن تاج العارفین بن علی بن زین العابدین الحدادی ثم المناوی القاهری (المتوفى: ۱۰۳۱هـ)/الناشر: المکتبه التجاریه الکبرى – مصر/الطبعه: الأولى، ۱۳۵۶/عدد الأجزاء: ۶
[۳] . شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۲، ص۸۲
[۴] . الکتاب: تاریخ الطبری = تاریخ الرسل والملوک، وصله تاریخ الطبری ج ۴ ص ۳۹۱/المؤلف: محمد بن جریر بن یزید بن کثیر بن غالب الآملی، أبو جعفر الطبری (المتوفى: ۳۱۰هـ)/(صله تاریخ الطبری لعریب بن سعد القرطبی، المتوفى: ۳۶۹هـ)/الناشر: دار التراث – بیروت/الطبعه: الثانیه – ۱۳۸۷ هـ/عدد الأجزاء: ۱۱
