عبدالرحمن محمدى هیدجى (ره)

۱۳۹۸-۰۹-۲۶

131 بازدید

 اشاره:

دانشمند بزرگوار مرحوم آیهاللّه حاج شیخ عبدالرحمن محمدى هیدجى در سال ۱۳۴۴ق (۱۳۰۴ش) در هیدج ۷۵کیلومترى زنجان در خانواده علم و تقوا به دنیا آمد. پدرش حاج میرزا عبدالعظیم و جدش حاج ملا فتح الله و عموى پدرش آیهاللّه حاج میرزا عبدالرحیم فقاهتى (صاحب کتاب القضاء) همگى از علماى منطقه بوده و نسب آنان مطابق شهادت شیخ بهایى به صحابى جلیل القدرحضرت امیرالمؤمنین علی(ع) مالک اشتر نخعى مى رسد.

مقدمات و ادبیات را در زادگاهش نزد ملامحمدحسین فخیمى فراگرفت و پس از آن در سال ۱۳۶۱ق به حوزه علمیه قم آمد و سطوح را نزد حضرات آیات: سید شمس الدین کاظمى هیدجى و شیخ موسى عباسى زنجانى و دیگران فراگرفت و پس از آن به درس خارج آیات عظام: آقاى بروجردى و حجت کوه کمرى حاضر شد و مبانى علمى اش را استوار ساخت.

بازگشت به وطن

در سال ۱۳۷۷ق، بنا به درخواست اهالى محل و دستور آیهاللّه بروجردى(ره) به زادگاهش بازگشت و اداره مدرسه علمیه را بر عهده گرفت و به تدریس علوم دینى و تأسیس کتابخانه مدرسه و اقامه جماعت (در مسجد حاج محمد و مسجد صاحب الزمان) پرداخت. در سال ۱۴۰۰ق به قم آمد و به تدریس سطوح و تألیف کتب پرداخت. آن مرحوم از غالب آیات عظام قم و نجف اجازه روایت و امور حسبیه داشت و در فقه و حدیث و تاریخ و شعر و ادب داراى دستى توانا بود.

تألیفات

۱. الحجه على فصل الخطاب فى ابطال القول بتحریف الکتاب;

۲. النسب وفروعه الفقهیه

۳. درهالتاج فى حقیقه المعراج (فارسى)

۴. اندیشه هاى روشن (حکایات تاریخى)

۵. ارزنده ترین میراث (وصیتنامه)

و کتاب هاى غیرچاپى اش نیز عبارتند از:

حسن الثواب فى تفسیر فاتحه الکتاب

هادى السفینه الى البحار (۳ج) (تطبیق سفینه بر بحار قدیم و جدید)

عوض البحار ولآلیها (منتخب بحارالانوار)

تجرید البحار عن سوى الاحادیث والاخبار

مشایخ الاجازات;

اساس کامیابى (نامه سرگشاده امام صادق(ع) به جماعت شیعه)

عوامل صلاح و فساد

مکتب درختان

تازه خرماى طبق (دیوان شعر فارسى و ترکى)

زنده هاى خاموش و روان هاى بیدار

وقایع الایام

شرح حال حکیم هیدجى

انتقادات اخلاقى

عهد پدرى (شرح وصیتنامه امام على به فرزندش، نامه ۳۱ نهج البلاغه);

حل المسائل فى ترکیب العوامل

چهل حدیث مسند در اخبار آخرالزمان

چهل حدیث مرسل در اخبار ملاحم

وفات

 سرانجام آن دانشمند گرانقدرمکتب تشیع در شامگاه عید غدیر ۱۴۲۱ق (۲۴اسفند ۱۳۷۹ش) در ۷۵سالگى زندگى را بدرود گفت و پس از تشییع در قبرستان ابوحسین زادگاهش به خاک سپرده شد.