سید محمد حسینى روحانى(ره)

۱۳۹۸-۰۸-۱۸

121 بازدید

فهرست محتوا

اشاره:تحصیلات:اساتید:تدریس:شاگردان:هجرت به ایران:مرجعیت:خصوصیت اخلاقى:رحلت:تألیفات:تقریرات:

اشاره:

معظم له در شهر مقدس قم در ۲۲ شعبان المعظم سال ۱۳۳۸هـ.ق برابر با ۲۱ اردیبهشت سال ۱۲۹۹هـ.ش در خانواده اى اصیل و با سابقه در علم و زعامت دینى دیده به جهان گشودند. والد ماجد ایشان آیت الله حاج سید محمود روحانى (ره) در زمره علماى با فضیلتى بودند که در تأسیس حوزه علمیه قم سعى بلیغى مبذول داشته تا آنجا که براى تقویت ارکان آن گروهى از علما را که خود یکى از آنها بود گرد آورده و براى دیدارى از آیت الله العظمى حائرى یزدى (ره) راهى شهر اراک گشته تا از ایشان مصرانه بخواهند که به قم کوچ نموده و در این شهر رحل اقامت بیافکنند که این اقدام موثر واقع شد و مرحوم آقاى حائرى به قم آمدند. جد بزرگوار معظم له آیت الله العظمى حاج سید صادق روحانى (ره) از مراجع بزرگ و رهبران دینى موثر در عصر خود بودند.

تحصیلات:

مرحوم آیت الله العظمى حاج سید محمد حسینى روحانى نخستین مراحل تحصیلى خود را که مشتمل بر علم صرف، علم نحو، علم بلاغت و منطق است را با مقدار معتنابه اى از سطح را در زادگاه خود در نزد اساتید و متخصصین در فن، گذراندند و از همان زمان به سبب هوش سرشار و اهتمام به تحصیل، اعجاب اساتید خود را بر انگیختند.

اساتید:

معظم له در سال ۱۳۵۵هـ.ق به عراق سفر کرده و در کربلاى معلى رحل اقامت افکنده و در سطوح عالى از بزرگان اساتید کربلا هم چون علامه بزرگوار آیت الله العظمى سید محمد هادى میلانى (ره) بهره بردند. ایشان پس از به پایان بردن دروس سطح در سال ۱۳۵۷هـ.ق به نجف اشرف سفر کردند و از محضر درس بزرگان حوزه و محققین عالى مقدار آن عصر هم چون مرحوم آیت الله العظمى حاج شیخ محمد حسین غروى اصفهانی(مشهور به کمپانى) آیت الله حاج شیخ محمد على کاظمینى، آیت الله حاج شیخ محمد رضا آل یاسین، محقق گرانقدر آیت الله حاج شیخ محمد کاظم شیرازى (علیه الرحمه) خوشه چینى نمودند. بعد از رحلت اساتید سابق الذکر در حالى که در فقه و اصول به مرتبه بلندى دست یافته بود به درس استاد الفقها و المجتهدین آیت الله العظمى حاج سید ابوالقاسم خویى (ره) حاضر گردید. معظم له از نخستین کسانى بود که از حوزه درس مرحوم آیت الله خویى فراغت یافتند و این درحالى بود که بر آرا و نظرات استادشان و دیگر اساتید متقدم احاطه کافى داشته و از هر گونه آموزشى بى نیاز و خود مدرسى در زمینه خارج فقه و اصول بودند.

تدریس:

حضرت آیت الله العظمى روحانى (ره) زمانى که به فراگیرى دروس خارج فقه و اصول اشتغال داشتند، به تعلیم دروس سطوح عالیه پرداخته و در ضمن آن به بازگو کردن دروس اساتیدشان ـ در زمینه دروس خارج فقه و اصول ـ براى برخى از دوستانشان مى پرداختند و براى آنانى که درس استاد آنها را کفایت نمى نمود دیگر بار سخنان استاد را تقریر مى فرمودند . در حالى که هنوز معظم له به ۴۰ سالگى نرسیده بودند برخى از طلبه هاى فاضل و علماى برجسته از ایشان درخواست شروع درس خارج فقه و اصول نمودند و عده اى از اساتید حوزه علمیه نجف و در طلیعه آنان آیت الله العظمى خویى طلاب فاضل را تشجیع مى نمودند تا با حضور در حوزه درسى معظم له از علوم ایشان بهره بردارى لازم را بنمایند .

شاگردان:

۱ـ مجاهد شهید مرحوم علامه آیت الله سید محمد باقر صدر(ره) به مدت چهارده سال

۲ـ علامه شهید مرحوم آیت الله سید عبد الصاحب حکیم(ره) فرزند برومند مرحوم آیت الله العظمى حکیم(ره)

۳ـ مرحوم علامه حاج شیخ محمد مهدى شمس الدین(ره) نایب رئیس مجلس شیعى لبنان

۴ـ مرحوم آیت الله علامه حاج شیخ محمد صادق جعفری(ره)

۵ـ مرحوم آیت الله سید ابراهیم حجازى از اساتید محترم حوزه علمیه مشهد مقدس

۶ـ مرحوم علامه سید محى الدین غریفى

۷ـ مرحوم آیت الله شیخ عباس بیرجندى از اساتید حوزه علمیه مشهد

۸ـ حضرت آیت الله علامه حاج شیخ محمد رضا جعفرى

۹ـ حضرت آیت الله شیخ بشیر پاکستانى که هم اکنون در نجف اشرف به تدریس خارج فقه و اصول اشتغال دارد.

۱۰ـ حضرت حجت الاسلام و المسلمین علامه حاج سید على مکى فرزند مرحوم آیت الله العظمى سید حسین مکى که هم اکنون از وجوه علماى شیعه در سوریه مى باشند ۱۱ـ حضرت حجت الاسلام و المسلمین علامه دکتر جمال الدین موسوى

۱۲ـ حضرت آیت الله حاج سید محمد مهدى روحانى

۱۳ـ حضرت آیت الله حاج سید جواد علوى بروجردى سبط مرحوم آیت الله العظمى بروجردى

۱۴ـ حضرت آیت علامه شیخ محمد سند (مؤلف کتاب سند العروه الوثقى)

۱۵ـ حجت الاسلام شیخ محمد رضا مامقانى

۱۶ـ حجت الاسلام شیخ عبدالرضا کیانى

۱۷ـ حجت الاسلام شیخ ابوالحسن قائمى

۱۸ـ حجت الاسلام شیخ على مروج قزوینى

۱۹ـ حجت الاسلام شیخ على محسنى خرمى

۲۰ـ حجت الاسلام شیخ محمود خلیلى

۲۱ـ حجت الاسلام سید محمد رضا مصباح

۲۲ـ حجت الاسلام شیخ محمد حسن گشایش

هجرت به ایران:

معظم له در سال ۱۳۵۶هـ.ش به ایران بازگشته و حدود بیست سال در حوزه علمیه قم به تدریس و پرورش فضلا و طلاب مشغول و عده کثیرى از افاضات ایشان بهره مند گردیدند.

مرجعیت:

معظم له در سال ۱۴۱۳هـ. ق پس از رحلت مرحوم آیت الله العظمى خویى (ره) به عنوان یکى از مبرزترین مراجع عالم تشیع مطرح شد و مقلدین فراوانى در داخل و خارج از کشور را داشتند.

خصوصیت اخلاقى:

از ویژگى هاى اخلاقى ایشان اخلاص و تواضع و فروتنى ایشان بود بسیار با تلامیذ و شاگردان رفاقت داشته با حوصله و مهربانى و روى باز به سؤالات آنان پاسخ مى داد. دیگر از خصوصیات ایشان اهتمام شدید به مسأله تولى نسبت به اهل بیت معصومین علیه السلام و تبرى از دشمنان آنان بود. دیگر از خصوصیات ایشان اهتمام و رسیدگى به امور فقرا و ایتام بود و در این راستا غیر از مراجعین عمومى از صاحبان حوائج حدود ۳۰۰ خانواده از ایتام و فقرا را متکفل بودند . از جمله مسایلى که ایشان به آن اهتمام داشت مسأله تبلیغ و ترویج خصوصا در منطقه آذربایجان شوروى سابق بود که حدود ۹۰% مردم شیعه اسمى هستند و لکن در اثر سلطه ۷۰ ساله کمونیسم آثارى از احکام تشیع در آنجا باقى نبود و بعد از سقوط شوروى سابق زمینه تبلیغ در آنجا حاصل شده بود. لذا تعداد زیادى از مدارس قدیمه را تعمیر و اساتیدى را به آن سامان فرستاده که بعضا تا هم اکنون در آنجا حضور دارند.

رحلت:

ایشان پس از عمرى خدمات علمى به حوزه هاى علمیه در صبح روز جمعه ۱۹ ربیع الاول ۱۴۱۸هـ .ق مصادف با ۳ مرداد ۱۳۷۶ دعوت حق را لبیک گفت و در محل حسینیه خودشان مدفون گردید.