از جمله زیاراتى که مرحوم علاّمه مجلسى از «سیّد بن طاووس» نقل کرده، بدین قرار است:
خطاب به آن حضرت مى گویى:
اَلسَّلامُ عَلَى الْحَقِّ الْجَدیدِ، وَالْعالِمِ الَّذى عِلْمُهُ لایَبیدُ، اَلسَّلامُ عَلى
سلام بر آن حق تازه و جدید و آن دانشمند بزرگوارى که دانشش تمام نگردد سلام بر
مُحْیِى الْمُؤْمِنینَ، وَمُبیرِ الْکافِرینَ، اَلسَّلامُ عَلى مَهْدِىِّ الاُْمَمِ، وَجامِعِ
زنده کننده مؤمنان و نابود کننده کافران سلام بر مهدى همه ملل و جامع
الْکَلِمِ، اَلسَّلامُ عَلى خَلَفِ السَّلَفِ، وَ صاحِبِ الشَّرَفِ، اَلسَّلامُ عَلى
تمام کلمات (و احکام الهى) سلام بر یادگار گذشتگان و صاحب شرف (و بزرگى) سلام بر
حُجَّهِ الْمَعْبُودِ، وَکَلِمَهِ الْمَحْمُودِ، اَلسَّلامُ عَلى مُعِزِّ الاَْوْلِیآءِ، وَمُذِلِّ
حجّت (از طرف خداى) معبود و کلمه ستوده سلام بر عزت بخش دوستان حق و خوار کننده
الاَْعْدآءِ، اَلسَّلامُ عَلى وارِثِ الاَْنْبِیآءِ، وَخاتَمِ الاَْوْصِیآءِ، اَلسَّلامُ عَلَى
دشمنان او سلام بر وارث پیمبران و خاتم اوصیا سلام بر
الْقآئِمِ الْمُنْتَظَرِ، وَالْعَدْلِ الْمُشْتَهَرِ، اَلسَّلامُ عَلَى السَّیْفِ الشّاهِرِ، وَالْقَمَرِ
حضرت قائم منتظر و آن (سر تا پا) عدالت مشهور سلام بر شمشیر از نیام کشیده (حق) و ماه
الزّاهِرِ، وَالنُّورِ الْباهِرِ، اَلسَّلامُ عَلى شَمْسِ الظَّلامِ، وَبَدْرِ التَّمامِ، اَلسَّلامُ
تابان و نور درخشان سلام بر خورشید تاریکى و ماه شب چهارده سلام
عَلى رَبیعِ الاَْنامِ، وَنَضْرَهِ الاَْیّامِ، اَلسَّلامُ عَلى صاحِبِ الصَّمْصامِ، وَ
بر بهار (شکوفان) مردمان و شادمانى و خرمى روزگار و دوران سلام بر صاحب شمشیر برّان و
فَلاَّقِ الْهامِ، اَلسَّلامُ عَلى صاحِبِ الدِّینِ الْمَاْثُورِ، وَ الْکِتابِ الْمَسْطُورِ،
شکافنده سرها سلام بر صاحب دین و آیین مقرّر (و رسیده از جانب خدا) و کتاب نگاشته
اَلسَّلامُ عَلى بَقِیَّهِ اللهِ فى بِلادِهِ، وَ حُجَّتِهِ عَلى عِبادِهِ، اَلْمُنْتَهى اِلَیْهِ
سلام بر نماینده خدا در شهرهایش و حجّت او بر بندگانش آنکه به او رسید
مَواریثُ الاَْنْبِیآءِ، وَلَدَیْهِ مَوْجُودٌ آثارُ الاَْصْفِیآءِ، اَلْمُؤْتَمَنِ عَلَى السِّرِّ،
میراث پیمبران و نزد او موجود است آثار برگزیدگان آن امین بر راز
وَالْوَلِىِّ لِلاَْمْرِ، اَلسَّلامُ عَلَى الْمَهْدِىِّ الَّذى وَعَدَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ بِهِ الاُْمَمَ، اَنْ
و سرپرست کار (امامت) سلام بر مهدى که وعده کرده خداى عزوجل به آمدنش ملت ها را تا
یَجْمَعَ بِهِ الْکَلِمَ، وَیَلُمَّ بِهِ الشَّعَثَ، وَیَمْلاََ بِهِ الاَْرْضَ قِسْطاً وَعَدْلاً،
گرد آورد بوسیله اش گفته ها(ى همه) را و برطرف کند بوسیله اش پراکندگى را و پر کند بدست او زمین را از عدل و داد
وَیُمَکِّنَ لَهُ، وَیُنْجِزَ بِهِ وَعْدَ الْمُؤْمِنینَ، اَشْهَدُ یا مَوْلاىَ اَنَّکَ وَ الاَْئِمَّهَ مِنْ
و موقعیتش را محکم و پابرجا کند و با آمدنش به وعده اى که به مؤمنین داده وفا کند گواهى دهم اى مولاى من که تو و
آبآئِکَ اَئِمَّتى، وَمَوالِىَّ فِى الْحَیوهِ الدُّنْیا، وَ یَوْمَ یَقُومُ الاَْشْهادُ، اَسْئَلُکَ یا
پدران پیشواى تو امامان و سروران من هستید در زندگى دنیا و هم در آن روزى که گواهان (خلق) بپاخیزند از تو خواهم اى
مَوْلاىَ اَنْ تَسْئَلَ اللهَ تَبارَکَ وَتَعالى فى صَلاحِ شَاْنى، وَقَضآءِ حَوآئِجى،
مولاى من که درخواست کنى از خداى تبارک و تعالى اصلاح کارم را و برآوردن حاجاتم
وَغُفْرانِ ذُنُوبى، وَالاَْخْذِ بِیَدى فى دینى وَدُنْیاىَ وَآخِرَتى، لى
و آمرزش گناهانم را و دستگیریت از من در دین و دنیا و آخرتم
وَلاِِخْوانى وَاَخَواتِىَ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ کآفَّهً، اِنَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ.
و هم چنین براى برادران و خواهران با ایمانم همگى که او خدایى است آمرزنده و مهربان.
آنگاه دوازده رکعت نماز به عنوان نماز زیارت بجاى مى آورى بعد از هر دو رکعت، سلام مى دهى و تسبیح حضرت زهرا(علیها السلام) مى گویى و آن را به آن حضرت هدیه مى کنى و هنگامى که از نماز فارغ شدى مى گویى:
اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى حُجَّتِکَ فى اَرْضِکَ، وَخَلیفَتِکَ فى بِلادِکَ، اَلدّاعى اِلى
خدایا درود فرست بر حجّت خود در روى زمینت و جانشین خود در شهرهایت آن که دعوت کند به
سَبیلِکَ، وَالْقآئِمِ بِقِسْطِکَ، وَالْفآئِزِ بِاَمْرِکَ، وَلِىِّ الْمُؤْمِنینَ، وَمُبیرِ
راه تو و قیام کند به عدل تو و کامیاب به فرمان تو سرپرست مؤمنان و نابود کننده
الْکافِرینَ، وَمُجَلِّى الظُّلْمَهِ، وَمُنیرِ الْحَقِّ، وَالصّادِعِ بِالْحِکْمَهِ وَالْمَوْعِظَهِ
کافران و برطرف کننده تاریکى و روشنى بخش حق و گویاى به حکمت و پند
الْحَسَنَهِ وَالصِّدْقِ، وَکَلِمَتِکَ وَعَیْبَتِکَ، وَعَیْنِکَ فى اَرْضِکَ، اَلْمُتَرَقِّبِ
نیکو و راستى و کلمه (و دستور) تو و گنجینه ات و دیده ات در روى زمینت آن نگران
الْخآئِفِ،اَلْوَلِىِّ النّاصِحِ،سَفینَهِ النَّجاهِ،وَعَلَمِ الْهُدى، وَنُورِ اَبْصارِ الْوَرى،
ترسان و آن دوستدار خیرخواه کشتى نجات و پرچم هدایت و نور دیدگان مردم
وَخَیْرِ مَنْ تَقَمَّصَ وَارْتَدى، وَالْوِتْرِ الْمَوْتُورِ، وَمُفَرِّجِ الْکَرْبِ، وَمُزیلِ
و بهترین کسى که پیراهن و قباى (خلافت) به بر کُند و انتقام کشنده خون مظلومان و گشاینده گرفتارى و زداینده
الْهَمِّ، وَکاشِفِ الْبَلْوى، صَلَواتُ اللهِ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ الاَْئِمَّهِ الْهادینَ،
اندوه و برطرف کننده بلا درودهاى خدا بر او و بر پدرانش آن پیشوایان راهنما
وَالْقادَهِ الْمَیامینِ،ماطَلَعَتْ کَواکِبُ الاَْسْحارِ،وَاَوْرَقَتِ الاَْشْجارُ،وَاَیْنَعَتِ
و رهبران خجسته باد تا هرگاه که سرزند اختران سحرگاه و برگ کند درختان و برسد
الاَْثْمارُ، وَاخْتَلَفَ اللَّیْلُ والنَّهارُ، وَغَرَّدَتِ الاَْطْیارُ، اَللّهُمَّ انْفَعْنا
میوه ها و گردش کند شب و روز و نغمه سرایى کنند پرندگان خدایا سودمند کن ما را
بِحُبِّهِ، وَاحْشُرْنا فى زُمْرَتِهِ، وَتَحْتَ لِوآئِهِ، اِلهَ الْحَقِّ آمینَ رَبَّ الْعالَمینَ.(۱)
به دوستیش و محشورمان کن در گروه او و در زیر پرچمش اى معبود به حق آمین اى پروردگار جهانیان.
مرحوم «سیّد بن طاووس» پس از زیارت فوق این صلوات را براى آن حضرت ذکر کرده است:
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَاَهْلِ بَیْتِهِ، وَصَلِّ عَلى وَلِىِّ الْحَسَنِ، وَوَصِیِّهِ
خدایا درود فرست بر محمّد و خاندانش و درود فرست بر نماینده امام حسن و وصى او
وَوارِثِهِ، اَلْقآئِمِ بِاَمْرِکَ، وَالْغائِبِ فى خَلْقِکَ، وَالْمُنْتَظِرِ لاِِذْنِکَ، اَللّـهُمَّ
و وارثش آن که قیام کند بدستورت و آن پنهان در خلق تو و چشم براه اذن تو خدایا
صَلِّ عَلَیْهِ، وَقَرِّبْ بُعْدَهُ، وَاَنْجِزْ وَعْدَهُ، وَاَوْفِ عَهْدَهُ، وَاکْشِفْ عَنْ بَاْسِهِ
درود فرست بر او و نزدیک کن دوریش را و انجام ده وعده اش را و وفا کن به عهد و پیمانش و برطرف کن از نیرویش
حِجابَ الْغَیْبَهِ، وَاَظْهِرْ بِظُهُورِهِ صَحآئِفَ الِْمحْنَهِ، وَقَدِّمْ اَمامَهُ الرُّعْبَ،
پرده غیبت را و پشت سر انداز با ظهور آن حضرت اوراق محنت و اندوه را و بفرست در پیش رویش رعب و ترس را
وَثَبِّتْ بِهِ الْقَلْبَ، وَاَقِمْ بِهِ الْحَرْبَ، وَاَیِّدْهُ بِجُنْد مِنَ الْمَلائِکَهِ مُسَوِّمینَ،
و آرامش ده به او دل را و برپا کن بدستش جنگ را و کمکش کن به لشکرى از فرشتگان نشاندار
وَسَلِّطْهُ عَلى اَعْدآءِ دینِکَ اَجْمَعینَ، وَ اَلْهِمْهُ اَنْ لا یَدَعَ مِنْهُمْ رُکْناً اِلاَّ
و مسلطش کن بر دشمنان دینت همگى و به او الهام کن که پایه اى از آنها نگذارد جز
هَدَّهُ، وَلا هاماً اِلاَّ قَدَّهُ، وَلا کَیْداً اِلاَّ رَدَّهُ، وَلا فاسِقاً اِلاَّ حَدَّهُ، وَلا فِرْعَوْنَ
آنکه فرو ریزد و نه سرى از آنها جز آن که دو نیم کند و نه نقشه شومى جز آن که بازش گرداند و نه بدکارى جز آن که حدّش زند و نه فرعون گردنکشى)
اِلاَّ اَهْلَکَهُ، وَلا سِتْراً اِلاَّ هَتَکَهُ، وَلا عَلَماً اِلاَّ نَکَّسَهُ، وَلا سُلْطاناً اِلاَّ کَبَسَهُ،
جز آن که هلاکش کند و نه پرده اى جز آن که بدرد و نه پرچمى جز آن که سرنگونش سازد و نه سلطنت و قدرتى جز آن که آن را برهم زند
وَلا رُمْحاً اِلاَّ قَصَفَهُ، وَلا مِطْرَداً اِلاَّ خَرَقَهُ، وَلا جُنْداً اِلاَّ فَرَّقَهُ، وَلا مِنْبَراً
و نه نیزه اى جز آن که درهم شکند ونه زوبینى جز آن که بشکند و نه لشکرى جزآن که پراکنده سازد و نه منبرى
اِلاَّ اَحْرَقَهُ، وَلا سَیْفاً اِلاَّ کَسَرَهُ، وَلا صَنَماً اِلاَّ رَضَّهُ، وَلا دَماً اِلاَّ اَراقَهُ، وَلا
جز آن که بسوزاند و نه شمشیرى جز آن که بشکند و نه بتى جز آن که خرد کند و نه خونى جز آن که بریزد و نه
جَوْراً اِلاَّ اَبادَهُ، وَلا حِصْناً اِلاَّ هَدَمَهُ، وَلا باباً اِلاَّ رَدَمَهُ، وَلا قَصْراً اِلاَّ
ستم و بیدادگرى جز آن که از میان بردارد و نه قلعه و دژى جز آن که
اَخْرَبَهُ، وَلا مَسْکَناً اِلاَّ فَتَّشَهُ، وَلا سَهْلاً اِلاَّ اَوْطَئَهُ، وَلا جَبَلاً اِلاَّ صَعَدَهُ،
ویران کند و نه درى جز آن که ببندد و نه کاخ وقصرى جز آن که ویران کند و نه مسکنى جز آن که بازرسى کند و نه زمین هموارى جز آن که زیر پا گذارد و نه کوهى جز آن که بالا رود
وَلا کَنْـزاً اِلاَّ اَخْـرَجَـهُ، بِـرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.(۲)
و نه گنجى جز آن که بیرون آورد به رحمتت اى مهربانترین مهربانان.
۱ .بحارالانوار، جلد ۹۹، صفحه ۱۰۱ و مصباح الزائر، صفحه ۴۴۱ (با اندکى تفاوت).
۲. مصباح الزائر، صفحه ۴۴۲ و بحارالانوار، جلد ۹۹، صفحه ۱۰۲.
