یکی از اموری که در اجابت دعا نقش مهم دارد دعا برای بردران مؤمن و درخواست دعا از آنان است. ابن ابى عمیر از هشام بن سالم از ابى عبد اللّه علیه السلام روایت کرده که فرموده است: «هر کس چهل مؤمن را در دعا مقدّم بدارد دعایش اجابت مى شود»[۱]؛ و تأکید شده که پس از فراغ از نماز شب باشد.
روایت شده که خداوند به موسى علیه السلام وحى فرمود: «اى موسى! مرا با زبانى بخوان که با آن گناه نکردهاى. عرض کرد: کجا آن براى من میسّر است؟ فرمود: مرا با زبان غیر از خودت بخوان.»[۲] پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «هیچ چیزى در اجابت دعا سریعتر از دعاى غایب براى غایب نیست».[۳] فضیل بن یسار از ابى جعفر علیه السلام نقل کرده که فرموده است: «دعایى که بیشتر امید استجابت آن مى رود و زودتر به اجابت مى رسد دعاى مؤمن[۴] براى برادر دینى در پشت سر اوست».[۵] و نیز از آن حضرت روایت شده که فرموده است: «زودترین دعایى که به اجابت مى رسد دعاى برادر دینى براى برادرش در پشت سر اوست. چون ابتدا به دعا براى برادرش کند فرشته اى که بر او موکّل است مى گوید: آمین و براى تو دو چندان است».[۶] عبد اللّه بن سنان از ابى عبد اللّه علیه السلام روایت کرده که فرموده است: «دعاى انسان براى برادر دینى اش در پشت سر او روزى را زیاد و ناخوشى را برطرف مى کند.»[۷] از آن حضرت روایت شده که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: «هیچ مؤمنى نیست که براى مردان مؤمن و زنان مؤمنه دعا کند جز این که خداوند مانند آنچه را براى ایشان دعا کرده است به شماره هر مرد مؤمن و زن مؤمنه اى که از آغاز روزگار تا روز قیامت به دنیا آید به او باز مى گرداند. همانا بنده اى باشد که در روز قیامت دستور داده مى شود او را به دوزخ برند و بدان سو کشیده مى شود، مردان مؤمن و زنان مؤمنه مى گویند: پروردگارا این است آن که براى ما دعا مى کرد شفاعت ما را درباره او بپذیر، خداوند شفاعت آنان را مى پذیرد و او نجات مى یابد».[۸] علىّ بن ابراهیم از پدرش حدیث کرده که گفته است: عبد اللّه بن جندب را در موقف (عرفات) دیدم، و من وقوفى بهتر از وقوف او مشاهده نکرده ام، پیوسته دستهایش به سوى آسمان بلند و اشکهایش بر گونه هایش روان بود، به طورى که بر زمین مى ریخت. همین که مردم از آنجا برگشتند به او گفتم: اى ابا محمّد من وقوفى بهتر از وقوف تو ندیدم، گفت: به خدا سوگند من جز براى برادران دینى خود دعایى نکردم، و این بدان سبب بود که ابو الحسن امام موسى بن جعفر علیه السلام به من فرمود: «هر کس براى برادر دینى خود در پشت سر او دعا کند از عرش به او ندا مى شود که براى تو صد هزار برابر است»؛ از این رو خوش نداشتم صد هزار دعاى تضمین شده را به خاطر یک دعا که نمى دانم به اجابت مى رسد یا نه ترک کنم.[۹]
پی نوشت:
[۱] . کافى، ج ۲، ص ۵۰۹.
[۲] . عدّه الدّاعى، ص ۱۲۸.
[۳] . کافى، ج ۲، ص ۵۱۰؛ سنن ابو داود، ج ۱، ص ۳۵۲.
[۴] . کافى،« دعوه المرء».
[۵] . کافى، ج ۲، ص ۵۰۷ باب« الدعاء للاخوان بظهر الغیب» به ترتیب شماره ۱.
[۶] . کافى، ج ۲، ص ۵۰۷ باب« الدعاء للاخوان بظهر الغیب» به ترتیب شماره ۴.
[۷] . کافى، ج ۲، ص ۵۰۷ باب« الدعاء للاخوان بظهر الغیب» به ترتیب شماره ۵.
[۸] . کافى، ج ۲، ص ۵۰۷ باب« الدعاء للاخوان بظهر الغیب» به ترتیب شماره ۱ و ۴ و ۲ و ۵.
[۹] . کافى، ج ۲، ص ۵۰۸، باب الدّعاء للاخوان بظهر الغیب.
منبع: راه روشن؛ ترجمه المحجه البیضاء فى تهذیب الإحیاء، ج۲.
