یکى از دوستان و اصحاب حضرت ابوالحسن ، امام هادى صلوات اللّه علیه – به نام زید بن علىّ – حکایت کند:
روزى از روزها سخت مریض شدم ، تا حدّى که دیگر نتوانستم حرکت کنم ، لذا پزشکى نصرانى را بر بالین من آوردند و او برایم داروئى را تجویز کرد و گفت : این دارو را به مدّت دَه روز مصرف مى کنى تا مریضى ات برطرف و بهبودى حاصل شود.
پس از آن که پزشک نصرانى از منزل خارج شد، نیمه شب بود و کسى از طرز استفاده آن داروى اطّلاعى نداشت .
و من در حالى که متحیّر بودم ، ناگاه شخصى جلوى منزل ما آمد و اجازه ورود خواست .
همین که وارد منزل شد، متوجّه شدیم که آن شخص غلام امام هادى علیه السلام مى باشد.
سپس آن غلام به من گفت : مولا و سرورم فرمود: آن پزشک داروئى را که به تو داد و گفت مدّتى آن را مصرف کن تا خوب بشوى ؛ ولى ما این نوع دارو را فرستادیم ، چنانچه آن را یکبار مصرف نمائى ، انشاءاللّه به إ ذن خداود متعال خوب خواهى شد.
زید گوید: با خود گفتم : همانا امام هادى علیه السلام بر حقّ است و باید به دستورش عمل کنم .
به همین جهت ، داروئى را که حضرت فرستاده بود مورد استفاده قرار دادم و چون آن را مصرف کردم ، در همان مرتبه اوّل عافیت یافتم و داروى پزشک نصرانى را تحویلش دادم .
فرداى آن روز پزشک نصرانى مرا دید و چون حالم خوب و سالم بود و ناراحتى نداشتم ، علّت بازگرداندن داروهایش را و نیز علّت سلامتى مرا جویا شد؟
پس تمام جریان را که امام هادى علیه السلام برایم داروئى فرستاد و اظهار نمود با یک بار مصرف خوب خواهم شد، همه را براى پزشک نصرانى تعریف کردم .
عد از آن ، پزشک نصرانى نزد امام علىّ هادى علیه السلام حاضر شد و توسّط حضرت هدایت و مسلمان گردید و سپس اظهار داشت : اى سرور و مولایم ! این نوع درمان و دارو از مختصّات حضرت عیسى مسیح علیه السلام بوده است و کسى از آن اطّلاعى ندارد، مگر آن که همانند او باشد.(۱)
۱- هدایه الکبرى حضینى : ص ۳۱۴٫
