اشاره:
گاهی کرامت اولیای الهی در آثار و لباس آنان خودش را نشان می دهد. همانگونه که لباس حضرت یوسف(علیه‌السلام) کار معجزه آسا را با چشمان نابینای حضرت یعقوب(علیه‌السلام) آنجام داد و چشمان آن حضرت را بینا نمود، آثار خارق العاده لباس و اشیای منسوب به معصومین (علیهم‌السلام) نیز به اذن و اراده خداوند پدیدار می گردد که در این نوشته به یک مورد آن اشاره شده است.
روایت شده است که حضرت علی (علیه السّلام) از یک نفر یهودی، مقداری جو قرض کرد و در مقابل آن، ملحفه ی حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) را که از پشم بود، گرو گذاشت. یهودی آن را برد و در خانه اش گذاشت. هنگام شب، زن یهودی برای کاری به آن اتاقی که ملحفه در آن بود، رفت. ناگهان نوری را در حال درخشش دید که اتاق را روشن کرده بود. به سوی شوهرش برگشت و به او گفت:
در اتاق، روشنایی بزرگی را دیدم.
شوهرش نیز تعجّب کرد و فراموش کرده بود که ملحفه حضرت فاطمه (علیها السّلام) را در آنجا گذاشته است. سریع برخاست و وارد آن اتاق شده. دید شعاع نور ملحفه، پخش شده و مانند نور ماهی است که از نزدیک طلوع کرده باشد. از این مسئله در شگفت شد. به جایی که ملحفه را گذاشته بود، دقّت کرد و فهمید که این نور از همان ملحفه است. یهودی رفت و اقوام و خویشانش را فراخواند و همسرانش نیز اقوام و خویشان خود را حاضر ساخت. بنابراین عدّه ی زیادی از یهودیان جمع شده، همه آنان وقتی این امر را دیدند، مسلمان شدند.[۱]
پی نوشت:
[۱] . سیمای فاطمه ی زهرا(س) در قرآن و عترت، ص ۲۰.
