هنگامى که مادر حضرت على (علیه السلام) نوزاد را خدمت پیامبر آورد با علاقه شدید آن حضرت نسبت به کودک روبرو شد. حضرت محمد(صلى الله علیه و آله و سلم) از وى خواست که گهواره حضرت على را در کنار رختخواب او قرار دهد از این جهت، زندگانى امام از روزهاى نخست با لطف خاص پیامبر توام شد. نه تنها پیامبر گهواره حضرت على را در موقع خواب حرکت مى داد، بلکه در مواقعى از روز بدن او را مى شست و شیر در کام او مى ریخت، و در موقع بیدارى با او با کمال ملاطفت سخن مى گفت. گاهى او را به سینه مى فشرد و مى گفت:
این کودک برادر من است و در آینده ولى و یاور و وصى و همسر دختر من خواهد بود.
به سبب علاقه اى که به حضرت على داشت هیچ گاه از او جدا نمى شد و هر موقع از مکه براى عبادت به خارج شهر مى رفت حضرت على (علیه السلام) را همچون برادر کوچک یا فرزند دلبندى همراه خود مى برد. (۱)
هدف از این مراقبت ها این بود که دومین ضلع مثلث شخصیت حضرت على (علیه السلام)، که همان تربیت است، به وسیله او شکل گیرد و هیچ کس جز پیامبر در این شکل گیرى مؤثر نباشد.
امیر مؤمنان در سخنان خود خدمات ارزنده رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم) را یاد کرده، مى فرماید:
و قد علمتم موضعى من رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم) بالقرابه القریبه و المنزله الخصیصه، وضعنى فى حجره و انا ولد یضمنى الى صدره و یکنفنى فى فراشه و یمسنى جسده و یشمنى عرفه و کان یمضغ الشىء ثم یلقمنیه. (۲)
شما اى یاران پیامبر! از خویشاوندى نزدیک من با رسول خدا و مقام (احترام) مخصوصى که نزد آن حضرت داشتم کاملا آگاه هستید و مى دانید که من در آغوش پر مهر او بزرگ شده ام؛ هنگامى که نوزاد بودم مرا به سینه خود مى گرفت و در کنار بستر خود از من حمایت مى کرد و دست بر بدن من مى مالید، و من بوى خوش او را استشمام مى کردم، و او غذا در دهان من مى گذاشت.
پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) حضرت على (علیه السلام) را به خانه خود مى برد از آنجا که خدا مى خواهد ولى بزرگ دین او در خانه پیامبر بزرگ شود و تحت تربیت رسول خدا(صلى الله علیه و آله و سلم) قرار گیرد، توجه پیامبر را به این کار معطوف مى دارد.
مورخان اسلامى مى نویسند:
خشکسالى عجیبى در مکه واقع شد. ابوطالب، عموى نبى اعظم، با عایله و هزینه سنگینى روبرو بود. پیامبر با عموى دیگر خود، عباس، که ثروت و مکنت مالى او بیش از ابوطالب بود به گفتگو پرداخت و هر دو توافق کردند که هر کدام یکى از فرزندان ابوطالب را به خانه خود ببرد تا در روزهاى قحطى گشایشى در کار ابوطالب پدید آید. از این جهت عباس، جعفر را و پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) حضرت على(علیه السلام) را به خانه خود بردند. (۳)
این بار که امیر مؤمنان به طور کامل در اختیار پیامبر قرار گرفت از خرمن اخلاق و فضایل انسانى او بهره هاى بسیار برد و موفق شد تحت رهبرى پیامبر به عالی ترین مدارج کمال خود برسد. امام (علیه السلام) در سخنان خود به چنین ایام و مراقبت هاى خاص پیامبر اشاره کرده، مى فرماید:
و لقد کنت اتبعه اتباع الفصیل اثر امه یرفع لى کل یوم من اخلاقه علما و یامرنى بالاقتداء به. (۴)
من به سان بچه ناقه اى که به دنبال مادر خود مى رود در پى پیامبر مى رفتم؛ هر روز یکى از فضایل اخلاقى خود را به من تعلیم مى کرد و دستور مى داد که از آن پیروى کنم.
پى نوشت ها
۱. کشف الغمه، ج۱، ص۹۰٫
۲. نهج البلاغه عبده، ج۲، ص۱۸۲، خطبه قاصعه.
۳. سیره ابن هشام، ج۱، ص۲۳۶٫
۴. نهج البلاغه عبده، ج۲، ص۱۸۲٫
منبع: فروغ ولایت؛ ص۱۷ تا ۱۹
