اشاره:
همه شیعیان در زمان حضور امامان (علیهم‌السلام) دسترسی نداشتند از این‌رو ارتباط شیعیان با امام(علیه‌السلام) با نامه نگاری برقرار می گردید. معمولا نامه نگاری شیعیان با امامان (علیهم‌السلام) برای پاسخ به سؤالات و حل مشکلات انجام می گرفت. با توجه به اینکه ائمه (علیهم‌السلام) به اراده و اذن خداوند علم غیب می دانستند، گاهی پیش ازاینکه سؤالات شیعیان به دست آنان می رسید پاسخ آنها را می دادند. در اینجا به یک نمونه از این گونه پاسخ ها از سوی امام کاظم (علیه‌السلام) اشاره شده است.
علی بن یقطین به دو نفر از جمله اسماعیل بن سلام ماموریت داد که دو مرکب خریداری کنند و اموال و نامه‌هایی را به آنها داد و گفت: این اموال و نامه‌ها را مخفیانه به امام کاظم (علیه‌السلام) برسانید.
اسماعیل گوید: ما به کوفه رفتیم و دو مرکب خریداری کردیم و براه افتادیم تا به«بطن الرمله»، که محلی بین بصره و مدینه است، رسیدیم. در آنجا به وضع خود رسیدگی کردیم و نشستیم و مشغول غذا خوردن شدیم که سواره‌ای همراه خادمی از راه رسید. وقتی نزدیک ما شد دیدیم امام موسی بن جعفر (علیه‌السلام) است. در برابر او ایستادیم و سلام کردیم و اموال و نامه‌ها را به او تقدیم نمودیم. آنگاه حضرت نامه‌هایی را بیرون آورد و به ما داد و فرمود: اینها جواب نامه‌های شماست![۱]
پی نوشت:
[۱] . رجال کشی، ص ۲۷۳، بحار، ج ۴۸، ص ۳۵.
