نسب شریف امامزاده نور على روستاى کرمجگان با چهار واسطه به امام چهارم، حضرت زین العابدین (ع) منتهى مى‌شود که از قرار ذیل است:
سیّد على بن أبى عبدالله محمّد الشجرى بن عمر الأوسط بن على الأصغر المحدّث بن عمر الأشرف بن الامام على بن الحسین زین العابدین(ع).
وى سیّدى جلیل القدر، عظیم الشأن و بسیار بزرگوار بود. اکثر اجداد او از بزرگان سادات حسینى در طبرستان به شمار مى‌آمدند. پسر عموى او امام حسن بن على الاطروش، مؤسّس دولت علویان در طبرستان است که با اقتدار کامل به مدّت پنج سال بر بخشهاى وسیعى از شمال ایران حکومت مى‌کرد و بنیانگذار حکومت علوى در آن نواحى بود. او نمایندگانى را به قم گسیل داشت که من جمله آنها را مى‌توان به احمد ابوالحسین الصوفی، برادر و على بن محمّد الشجری، پسر عموى خود نام برد. پس از وفات اطروش به سال ۳۰۴ هـ . ق و اختلاف فرزندان او بر سر جانشینى وی، احمد ابوعلى فرزند امامزاده نور على که به صاحب الخال مشهور، و در دستگاه اطروش از موقعیّت ممتازى برخوردار بود به قم مهاجرت کرد و مورد احترام بزرگان این شهر قرار گرفت و کمى پس از آن نقابت سادات قم به او تفویض شد و فرزندان و نوادگان او در قم از موقعیّت فوق العاده‌اى بهره‌مند شدند و پیوسته مورد احترام قمّى‌ها بودند.
امامزاده نور على که از نخستین سادات اشرفى حسینى مهاجر قم است، از احترام فوق العاده‌اى برخوردار و به زهد و تقوى آراسته بود. پس از مهاجرت فرزند او به قم، احترام او دو چندان شد. او بخاطر گرماى شدید قم در فصل تابستان به یکى از روستاهاى قم (کرمجگان) نقل مکان مى‌نمود تا اینکه در ثلث اوّل قرن چهارم هجرى وفات یافته و در روستاى کرمجگان به خاک سپرده شد. علّت نامگذارى او به نور على بدرستى معلوم نیست، برخى معتقدند که چون او نواده بزرگوار امام على بن الحسین زین العابدین(ع) است، لذا به «نور على» خوانده شده است. عدّه‌اى دیگر «نور على» را ماده تاریخ نخستین بنایى که بر سر قبر او ساخته‌اند مى‌دانند که در این صورت طبق حروف ابجد سال ۳۶۶ هـ . ق بدست مى‌آید. کرامات زیادى از این امامزاده به منصّه ظهور رسیده است.
منابع: الشجره المبارکه: ۱۴۰ و ۱۳۶، التذکره فى انساب المطهره: ۱۸۰، الفخرى: ۳۸، المشجره الکشاف ۱: ۶۹۴،
Comments are closed.