اشاره:
آگاهی امامان معصوم از امور غیبی به خواست و اراده خداوند است. هرگاه بخواهند می توانند از آینده کسی خبر دهند و اسم کسی را که اصلا او را ندیده خبر دهند و از نیت و قصد کسی باخبر شوند. در نوشته مختصر زیر به داستانی درباره امام عصر(عجل‌الله فرجه) اشاره شده است که از علم معجزه آسای آن حضرت سخن می گوید.
علی بن حسین یمانی گفته است: به منطقه عسکر (سامّرا) رفتم تا امام عصر (علیه السلام) را زیارت کنم. خود را به کسی معرفی نکردم و کسی را از قصدم آگاه نساختم. ناگهان فردی نزد من آمد و گفت: «برخیز» گفتم: «به کجا برویم؟» گفت: به «سوی منزل». گفتم: «شاید مرا با کسی اشتباه گرفته‌ای. نام من چیست؟»
گفت: «نه؛ اشتباه نگرفته‌ام؛ تو علی بن الحسین، فرستاده جعفر بن ابراهیم هستی». پس مرا به منزل حسین بن احمد برد و به او چیزی گفت که من از آن آگاه نشدم؛ ولی همه خواسته‌هایم را برآورد. سه روز نزد او بودم، و اذن زیارت امام (علیه السلام) را طلب کردم که به من اذن داده شد و در شبی امام (علیه السلام) را زیارت کردم[۱]
پی نوشت:
[۱] . کلینی، اصول کافی، ۱۳۸۸: ج۱، ص۴۳۶؛ مفید، ۱۴۱۳الارشاد، (اول): ج۲، ص۳۵۸؛ صدوق، کمال الدین، ۱۴۱۶: ج۲، ص۴۹۱٫
برگرفته از مقاله علی ربانی گلپایگانی
منبع :مرکز تخصصی مهدویت
