سیّد عبدالمحمّد موسوی آیت اللهی(ره)

اشاره:

آیت الله سیّد عبدالمحمد موسوی آیت اللهی، فرزند آیت الله سیّد عبدالحسین نجفی لاری ، متولد ۱۲۶۳ش(۱۳۰۳ق) نجف اشرف. دارای تحصیلات عالی حوزوی تا درجه اجتهاد. تحصیلات ایشان به طور عمده در نزد پدر بزرگوارشان در لار صورت گرفته و سپس در نجف اشرف از محضر آیات عظام ملا محمد کاظم خراسانی «معروف به آخوند خراسانی» و سید محمد کاظم طباطبایی یزدی استفاده نموده است. چنانچه پیداست، هر سه بزرگوار اجتهاد ایشان را تصدیق کرده اند. بعد از تحصیلات نجف به لار عزیمت نموده و متعاقب والد خود روانه جهرم می گردد.

آیت الله سید عبدالمحمد موسوی، پس از فوت پدرش ، در جهرم اقامه جماعت و جمعه و تدریس را به عهده گرفته ولی بعد عده ای از مردم لار از ایشان می خواهند که به لار بروند و جای خالی پدر را پر کنند و بالاخره به لار می روند. وی پس از فوت پدرشان به عنوان مرجع تقلید، مرجعیّت مردم منطقه را به عهده می گیرند. در سال ۱۳۰۸ شمسی، بر اثر مخالفت با رضا خان و صدور بعضی فتاوا از ایشان، معظم‌له را در لار دستگیر و به شیراز تبعید کردند و بعد تا پایان عمر، در آنجا به صورت عزلت و انزوا و خانه نشینی به سر بردند.

از جمله شاگردان برجسته‌ی ایشان، برادران گرامیشان مرحومان حضرتین آیتین سیّد علی اکبر آیت اللهی و سیّد علی اصغر موسوی رکنی بوده‌اند و به یقین، فرزندان ایشان که همگی روحانی بوده‌اند از ایشان بهره‌مندی‌هایی داشته‌اند.

تالیفات

حاشیه بر رساله‌ی شریفه‌ی .ذخیره العباد لیوم المعاد”، جلد اول که به صورت سؤال و جواب است و پاورقی آن مطابق، با فتوای آیت الله سیّد عبدالمحمد موسوی آیت اللهی می باشد. یک نمونه از این کتاب که موجود می باشد، بدون ذکر سال چاپ، دفعات چاپ را دو مرتبه دانسته، که یک مرتبه از دفعات چاپ آن، سال ۱۳۲۶ شمسی بوده است.

برخی آثار چاپ نشده‌ای که از ایشان به یادگار مانده است

۱ .حاشیه بر کتاب وافی و شرح لغات مشکله‌ی آن” اثر ملامحسن فیض کاشانی.

۲ .حاشیه بر تفسیر صافی” اثر ملامحسن فیض کاشانی.

۳ .حاشیه و شرح بر خلاصه الحساب شیخ بهایی”، این کتاب یکی از کتب معتبر در علم ریاضی قدیم بوده است.

۴ .شرح استدلالی بر عروه الوثقی”.

۵ .حاشیه بر خلاصه‌ی علامه در رجال” اثر علامه حلّی.

۶ .حاشیه بر رسائل مرحوم شیخ انصاری”.

۷ .حاشیه بر کتب ادبیّه مغنی، سیوطی، شرح نظام و …”.

۸ .شرح بر دیوان شیخ کاظم اُزری”.

۹ .شرح استدلالی بر قسمتی از شرح لمعه”.

وفات

نامبرده، سرانجام در تاریخ ۸/۸/۱۳۵۲ شمسی(۱۳۹۳ق) در شیراز به جوار رحمت الهی پیوسته و بعد از اقامه‌ی نماز بر پیکر پاکش، توسط آیت الله شیخ بهاء الدین محلّاتی شیرازی، به جهرم انتقال و بعد از تشییع در جهرم، در مقبره‌ی آقا مدفون گردیدند.