اشاره:
اینکه یک کودک شیر خوار به اذن و اراده خدواند لب به سخن می کشاید کار ناممکن نیست. قرآن کریم از سخن گفتن حضرت مسیح(علیه‌السلام) در بین گهوازه که تازه به دنیا آمده بود، خبر داده است. بنابراین سخن گفتن طفل در شکم مادر نیز از اموری است که به اراده و اذن خداوند ممکن می شود. در این نوشته به سخن گفتن حضرت فاطمه(سلا‌م الله علیها) در شکم مادر در دو مطلب اشاره شده است.
۱. اقرار به رسالت پدر در شکم مادر
وقتی که کفّار از پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) انشقاق قمر را خواستند، زمانی بود که حضرت خدیجه (علیهاالسّلام) به حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) حامله بود و حضرت خدیجه (علیهاالسّلام) از این سؤال کفّار ناراحت شده و گفت:
«زهی تأسّف برای کسانی که محمّد را تکذیب می کنند! در حالی که او فرستاده ی پروردگار من است.»
پس حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) از شکم مادرش صدا کرد:
«ای مادر! نترس و محزون نباش؛ زیرا خدا با پدر من است.»
پس وقتی که مدّت حمل حضرت خدیجه (علیهاالسّلام) تمام شد و موقع وضع حمل رسید، حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) را به دنیا آورد و او به نور جمال خود، تمام جهان را روشن و منوّر ساخت.[۱]
۲. فاطمه مونس مادر
حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) در رحم مادرش حضرت خدیجه (علیهاالسّلام) سخن می گفت و آرام بخش و تسکین خاطر او بود، حضرت خدیجه (علیهاالسّلام) در پاسخ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) که پرسید با که سخن می گویی؟ گفت:
«فرزندی که در رحم دارم، با من سخن می گوید و مونس من است.
کسی که جبرئیل به دختر بودنش خبر می دهد.»[۲]
پی نوشت:
[۱] . روش الفائق، ص ۲۱۴.
[۲] . سبحانی نسب، علیرضا، جرعه ای از کوثر(پژوهشی پیرامون اسامی و القاب فاطمه ی زهرا) ص ۱۴۳؛ سیمای فاطمه ی زهرا(س) در قرآن و عترت، ص ۶.
