اشاره:
از امامان اهل بیت (علیهم‌السلام) دعاها و حرزهایی برای نجات از شر برخی حیوانات نقل شده است. این حرزها و دعاها در برخی از کتابهای ادعیه مثل مفاتیح الجنان ثبت گردیده اند. در این نوشته به دعایی از امام صادق (علیه‌السلام) اشاره شده است که آن را به شخصی آموخته و او هم از آن آستفاده نمود اما در ادامه به مسئله ای اشاره شده که علم آن حضرت را نسبت حوادثی که برای او اتفاق افتاده بیان گردیده است.
از کتاب حمیرى به نقل از عبداللّه بن یحیى کاهلى روایت کرده، مى گوید: امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: وقتى که درنده اى را ببینى چه مى گویى؟
عرض کردم : نمى دانم، فرمود: هرگاه درنده را دیدى ، آیه الکرسى را در مقابل او بخوان و بعد بگو: «عزمت علیک بعزیمه اللّه ، و عزیمه محمّد رسول اللّه، و عزیمه سلیمان بن داوود و عزیمه على امیرالمؤ منین و الائمه من بعده»، او از تو منصرف خواهد شد.
عبداللّه کاهلى مى گوید: بعدها به کوفه رفتم با پسر عمویم راهى روستایى شدیم ناگهان درنده اى پیدا شد و در بین راه مقابل ما قرار گرفت . من آیه الکرسى را در برابر او خواندم و گفتم : «عزمت علیک بعزیمه اللّه و عزیمه محمّد رسول اللّه و عزیمه سلیمان بن داوود و عزیمه امیرالمؤ منین و الائمه من بعده الا تنحیت عن طریقنا فلم تؤ ذنا فانا لانؤ ذیک» این دعا را که خواندم نگاه کردم دیدم سرش را جلو انداخت و دمش را میان پاها جا داد و از راه منحرف شد و از راهى که آمده بود، برگشت .
پسر عمویم گفت: من هرگز سخنى زیباتر از سخن تو نشنیده بودم ، گفتم : من هم این سخن را از جعفر بن محمّد (علیه‌السلام) شنیده ام . گفت : براستى گواهى مى دهم که او امام «مفترض الطاعه» است ، در حالى که پسر عموى من هیچ از کم و زیاد نمى دانست. سال بعد خدمت امام صادق (علیه‌السلام) رسیدم و قضیه را به عرض ایشان رساندم . فرمود: آیا تو تصور مى کنى که من شاهد جریان شما نبودم ، این تصور بدى است ، همانا مرا با هر یک از دوستان ، گوش شنوا، چشم بینا و زبان گویایى است ، سپس رو به من کرد و فرمود: اى عبداللّه بن یحیى، به خدا سوگند که من آن درنده را از شما منصرف کردم و نشانى این مطلب آن که شما ابتدا کنار رود بودید و نام پسر عموى تو نزد ما نوشته است و خداوند او را از دنیا نمى برد تا آن که عارف به امامت ما گردد. عبداللّه مى گوید: چون به کوفه برگشتم سخنان امام صادق (علیه‌السلام) را براى پسر عمویم نقل کردم . او خوشحال شد و سخت شادمان گشت و همچنان مستبصر بود تا از دنیا رفت .[۱]
پی نوشت:
[۱] . کشف الغمه ، ص ۲۳۴.
