پس از آنکه پیمان صلح امام حسن مجتبی (علیه السلام) با معاویه امضا شد، آن حضرت خطبه ای کوتاه ایراد فرمود؛ اما معاویه پسر ابوسفیان تاب شنیدن آن را

یکی از اصحاب مومن و فداکار امام حسن (علیه السلام)، عمرو بن حمق خزاعی (متوفای سال ۵۰ ق) است، ایشان از اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و

از صالح بن کیسان نقل است که وقتى دست معاویه به خون حجر بن عدى و یارانش آلوده شد و دست به کشتار شیعیان زد، در همان سال قصد حج خانه خدا را نمود و در

اشاره: با توجّه به اینکه این نامه در آغاز خلافت ظاهرى امیرمؤمنان على(علیه السلام) و بیعت مردم با آن حضرت نوشته شده هدف از آن این بوده است که از

اشاره: «صلح امام حسن علیه السلام » کتابى است به قلم دکتر رجبعلى مظلومى که در ۴۴ صفحه رقعى، به وسیله مؤسسه اهل البیت علیهم السلام (بنیاد بعثت) در

اگر امام حسین علیه السلام در ده سال حکومت معاویه، قیام مسلحانه نکرد، به علل مختلف، در آن دوره، قیام مسلحانه، نه مقدور بود و نه مفید؛ اما هرگز

یکی از موضوعاتی که شایسته تحقیق و پژوهش است، مواضع سیاسی امام حسین علیه السلام در ده سال آخر حکومت معاویه (از شهادت امام حسن علیه السلام و آغاز