در روز هفتم محرم سال ۶۱ هجری در کربلا حوادثی بین لشکر امام حسین (علیه السلام) و لشکر عمر بن سعد اتفاق افتاده که در این جا به طور مختصر به آن ها

 اشاره: زندگانى حکمت آمیز و غرور آفرین پیشوایان معصوم (ع) وفرزندان برومندشان، سرشار از نکات عالى وآموزنده در راستاى الگوگیرى از شخصیت کامل و

 پیشگفتار در نگاه به قلّه های رفیع ایمان و شجاعت و وفا، چشم ما به وارسته مردی بزرگ و بی بدیل می افتد، به نام عبّاس فرزند رشید امیرالمؤمنین(ع) که

۱. آب رسانی روز هفتم محرم، سه روز پیش از شهادت امام، عبیداللّه به عمر سعد نگاشت: «…به هوش باش! وقتی نامه ام به دستت رسید، به حسین(علیه السلام)

اشاره بى تردید در بین شیعیان موضوع حادثه عاشورا بیشترین عناوین و پژوهشى را در قالب هاى مختلف و سطوح گوناگون به خود اختصاص داده است. مسأله

به حضرت عباس (ع) ، این کنیه ها را داده بودند: ابوالفضل : از آنـجـا کـه حـضـرت را فـرزنـدی بـه نـام «فـضـل » بـود، او را بـه «ابـوالفـضـل » کـنـیـه