لفظ «توحید» مصدر باب «تفعیل» به معنای «یگانه دانستن» است. ریشه این کلمه «وحد» و به معنای انفراد است و از این رو «واحد» به چیزی اطلاق می شود که

چـون هنگام آن رسید که آفتاب دولت ابراهیم خلیل(علیه السلام) از مشرق سعادت طلوع کند، منجمان نمرود اطلاع دادند که امسال پسرى ولادت خواهد کرد که

مقدمه بارزترین ویژگی اعتقادی که در شرایع آسمانی یکسان مطرح است، اعتقاد به وجود خدا و یکتاپرستی است، و می توان آن را فصل ممیز انسان موحد از فرد

خداوند در کتاب تورات بصورت ضعیف ناقص ترسو، حسود و انسان واره توصیف شده است. به عنوان مثال: علّت منع آدم و حوّا از درخت ممنوعه و اخراج آن دو از

اشاره: دین یک امر  فطری بوده و عامل خوشبختى و سعادت است. مردم  با دین خوشبخت و سعادتمند و بدون آن شقى و بدبخت هستند. آیا دین همیشه و در همه ‏