شیعه زاهد واقعی و مطیع اهل بیت (ع)

 اشاره

در احادیث وارد شده که شیعه زاهد واقعی و مطیع اهل بیت(علیهم‌السلام) است. کسی که واقعا از اهل بیت (علیهم‌السلام) پیروی می کنند باید ملتزم به اوصاف آن حضرات باشند. شیعه ای که زاهد نباشد نمی توان مطیع اهل بیت (علیهم‌السلام) باشد. این نوشته کوتاه به چند حدیثی در این موضوع اشاره نموده است.

یکی از نشانه های بندگی انسان در برابر خداوند عبادت خداوند است. امام زین العابدین علیه السلام به علت عبادت زیاد به زین العابدین معروف گردیده است. این امام همام عبادت را یکی از معیارهای شناخت شیعه معرفی کرده است:

 عَنِ الْاِمامِ السَّجادِ عَلِیِ بْنِ الْحُسَیْنِ زَیْنَ الْعابِدِینَ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ قالَ: إنَّما شِیعَتُنا یُعْرَفُونَ بِعِبادَتِهِم … الْمُسَبِّحُونَ إذا سَکَتَ النَّاسُ وَ الْمُصَلُّونَ إذا نامَ النّاسُ وَ الْمَحْزُونُونَ إذا فَرِحَ النَّاسُ یُعْرَفُونَ بِالزُّهدِ وَ کَلامُهُمْ الرَّحْمَه وَ تَشاغُلُهُمْ بالْجَنَّه.[۱] امام سجاد ـ علیه السلام ـ فرمود: شیعیان ما از راه عبادت شناخته می شوند، آنان اهل تسبیح و ذکرند حتی آن گاه که دیگران ساکت باشند و نماز گزارانند آن گاه که دیگران در خوابند و از درون محزونند (دلخوش به دنیا نیستند) آن گاه که دیگران بر اثر سرگرمی به دنیا فرحناکند، شیعیان با زهد شناخته می شوند، گفتارشان رحمت است و شغل و کردار آنان جنَّت است.

در قرآن کریم اطاعت اهل بیت به عنوان اولواالامر در کنار اطاعت خداو رسول خدا واجب شده است. خداوند می‌فرماید «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم».[۲]‏ بنابراین متمرد  از دستورات خداوند نمی تواند بنده واقعی خدا باشد همچنین کسی که از دستورات پیامبر گرامی اسلام سر بر می تابد  نمی توان به او مسلمان واقعی گفت. به همین ترتیب هیچ کسی نمی تواند خود را شیعه بداند مگر اینکه از دستورات اهل بیت اطاعت کرده و مطیع صد در صد آنان باشد. در رورایتی از اما م علیه السلام این مطلب چنبن منعکس شده است:

 قالَ رَجُلٌ لِلْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍ عَلَیْهِ السَّلامُ : «إنَّی شِیعَتُکُمْ! فقالَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ یا عَبْدَ اللهِ إنْ کُنْتَ لَنا فِی أوامِرِنا وَ زَواجِرِنا مُطِیعاً فَقَدْ صَدَقْتَ، وَ إنْ کُنْتَ بِخِلافِ ذلِکَ فَلا تَزِدْ فِی ذُنُوبِکَ بِدَعْواکَ مَرْتَبَه شَرِیفَه لَسْتَ مِنْ أهْلِها لا تَقُل أنا مِنْ شِیعَتِکُمْ وَ لکِنْ قُلْ: أنا مِنْ مَوالِیکُمْ وَ مُحِبِّیکُمْ وَ مُعادِی أعْدائِکُمْ وَ أنْتَ فِی خَیْرٍ إلی خَیْرٍ».[۳]  مردی به حسن بن علی علیه السلام گفت: من شیعه و پیرو شما هستم، امام فرمود:  ای بندۀ خدا اگر در برابر «اوامر» و «نواهی» ما مطیع باشی در ادعایت صادق هستی و اگر این چنین نیستی با این ادعایت بر گناهان خودافزوده ای و وقتی که در این مرتبه قرار نداری ادعای آن را نیز بر زبان میاور که دروغ است و بر گناهان خود افزوده ای، پس نگو من شیعه شما هستم، ولی بگو: من یکی از دوستداران شمایم و با دشمنان شما دشمنم و دراین صورت به خیر و نیکی خواهی بود و به سوی خیر و نیکی نیز خواهی رفت.

پی نوشت:

[۱] . نور الثقلین، ج۳، ص۹۴ .

[۲] .نساء، ۵۹.

[۳] . لئالی الاخبار، ج۵، ص۱۵۷.