- اسلام
- قرآن
- پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)
- شیعه
- خانواده
- ادیان و مذاهب
- پرسش ها و پاسخ ها
- کتابشناسی
- کتابخانه
- چندرسانه ای
- زمان مطالعه : 2 دقیقه
- توسط : ناظر محتوایی شماره یک
- 1 نظر
نهاد خانواده
خانواده، اولین نهاد اجتماعی است و ازدواج به عنوان یکی از اولین و مهمترین رسوم اجتماعی برای دستیابی و تقویت نیازهای عاطفی، غریزی و امنیتی همواره مورد توجه بشر بوده است. ازدواج رابطه ای انسانی، پیچیده، ظریف و پویا می باشد که از ویژگی های خاصی برخوردار است که در صورت وجود محیطی سالم و سازنده، روابط گرم و صمیمی بین زن و مرد، کانون خانواده پیشرفت و ارتقا بهداشت روانی جامعه را فراهم می سازد.
هر چه محیط خانواده، سالم تر و امن تر باشد به همان اندازه روحیه اعضای آن مثبت تر خواهد بود. این تاثیر و کیفیت مطلوب به طور مستقیم به جامعه هم منتقل می شود، چون هر فرد انرژی درونی خود را در روابط اجتماعی اش وارد می کند و جامعه هم از افراد مختلف تشکیل شده، یعنی پتانسیل اجتماعی هر جامعه ای برآمده از متن خانواده هاست. پس محیط نامساعد و ناهنجار خانواده نیز تاثیری نامطلوب و تخریبی بر اخلاق اعضا و در نهایت بر اجتماع می گذارد.
پاسخ به نیازهای عاطفی
برآورد کردن نیازهای عاطفی – احساسی – اجتماعی – غریزی هر انسانی ابتدا در محیط خانواده صورت می گیرد. تعامل و دلبستگی افراد خانواده با یکدیگر نیرو و پتانسیل شگرفی ایجاد می کند که زمینه ساز بسیاری کارهای مثبت دیگر است، و عدم چنین روابطی از ضعف ساختار خانواده نشات می گیرد که به گسترش ناهنجاری و بزهکاری در جامعه دامن می زند.
اختلاف نظر و آرا در هر جمعی امری طبیعی است. در نهاد خانواده به خاطر منافع مشترک اعضا به خصوص زن و مرد، که بنیان خانواده بر دوش آنان است، تضاد و اختلاف نظر نباید بار تخریبی به خود بگیرند، بلکه از پتانسیل موجود در تضارب آرا باید در جهت پیشبرد اهداف خانواده بهره برد.
خانواده در عصر حاضر
با گسترش شهرنشینی، ساختار و کارکرد و اقتدار خانواده ها دگرگون و کمرنگ شده است. با این وجود پتانسیل درونی خانواده؛ به عنوان اولین نهاد اجتماعی و قدرتمندترین و تاثیرگذارترین آن در تنظیم رفتار جنسی جامعه – تولد نوزادان – تربیت انسان – مراقبت از سالمندان، امنیت اقتصادی و… جایگاه ویژه و نقش بارزی دارد.
اگر به تعریف و تشبیه سمبلیک خانواده به عنوان دژی محکم و استوار نگاهی دقیقتر بیاندازیم، این مفهوم آشکار می گردد؛ که منظور از دژ جایی است که انسان در آن احساس آرامش و امنیت می کند. در گذشته های دور، انسان ها در قلعه هایی زندگی می کردند تا از تجاوز اشرار، قبایل بدوی، حیوانات وحشی، بلایای طبیعی، سیل، طوفان و… درامان باشند.
منبع: سایت دکتر افشین طباطبایی
عالی بود