نحوه پیروزی و غلبه جهانی امام مهدی (عج)-بخش دوم

امدادهاى غیبى در انقلاب جهانى مهدى (عج)[۱۴]

نقش امدادهاى غیبى، در پیروزى حکومت جهانى امام مهدى (عج) قابل توجه مى باشد که حضرت با انجام کراماتى مشکلاتى را از سر راه بر مى دارد و یا به وسیله رعب و ترسى است که خداوند در دل دشمن ایجاد مى کند و یا اینکه خداوند ملائکه را به یارى حضرت مى فرستد.

در برخى روایات نیز سخن از نیروهایى رفته است که داراى خصوصیات فرشتگان هستند و منتظر ظهور حضرتند تا او را یارى کنند و از (تابوت) حضرت موسى (علیه السلام) … که در آن است نیز به عنوان وسیله دیگر براى نصرت و یارى حضرت مهدى (عج) نام برده شده است که به ذکر برخى از روایات در این زمینه پرداخته مى شود:

۱ـ رعب و ترس

امام صادق (علیه السلام) مى فرماید: «قائم ما اهل بیت با ترس و رعب یارى مى شود»[۱۵] و نیز مى فرماید: «خداوند حضرت قائم (عج) را به سه لشکر یارى مى دهد: فرشتگان، مومنان و رعب (ترس انداختن در دل دشمن)[۱۶]

از این روایات و احادیث دیگر نیز استفاده مى شود که دشمن از حرکت لشکریان امام مهدى (عج) چنان وحشت زده مى شود که وقتى لشکریان حضرت از جاى مى خواهد حرکت کند کسى جرأت شورش علیه آن ندارد.

۲ـ فرشتگان و جنیان

امام على (علیه السلام) مى فرماید: خداوند حضرت مهدى (عج) را با فرشتگان جن و شیعیان مخلص یارى مى کند.([۱۷]

امام باقر (علیه السلام) نیز مى فرماید: فرشتگانى که در جنگ بدر به پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم) یارى دادند هنوز به آسمان باز نگشته اند تا اینکه حضرت صاحب الامر را یارى رسانند و تعدادشان پنج هزار فرشته مى باشد.([۱۸]

۳ـ فرشتگان زمین

محمد بن مسلم مى گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره میراث علم و اندازه آن پرسیدم حضرت پاسخ داد که خداوند در شرق و غرب عالم دو شهر دارد که در آن گروهى سکونت دارند و هر چند موقعى یک بار با آنان دیدار مى کنم و آنان از ظهور قائم مى پرسند.

گروهى از آنان از روزى که به انتظار قائم (عج) بوده اند سلاح خود را به زمین نمى گذارند. آنان از خداوند مى خواهند که حضرت را به آنان بنمایاند. در هنگامى که امام مهدى قیام مى کند آنان همراه او مى باشند… اجتماع آنان متشکل از پیر و جوان است… این گروه از اندیشه و دستورات امام آگاه بوده و آن را اجرا مى کنند…

این سپاهیان را به جنگ هند، دیلم، روم، بربر، فارس، جابرسا و جابلقا که دو شهر در شرق و غرب است مى فرستد. تمام پیروان ادیان را به اسلام، یکتاپرستى و ولایت ائمه (علیهم السلام) دعوت مى کنند که در صورت اجابت، مردم رهایى مى یابند و اگر تخلف کردند به قتل مى رسانند که در تمام شرق و غرب عالم همگان ایمان مى آورند.[۱۹]

۴ـ تابوت موسى (علیه السلام)

هنگام ظهور ولى عصر (عج) حضرت عیسى (علیه السلام) فرود مى آید و کتابها را از انطاکیه گردآورى مى کند خداوند بر روى او از چهره (ارم ذات العماد) پرده بر مى دارد و کاخى را که حضرت سلیمان پیش از مرگش ساخت آشکار مى سازد و حضرت دارایی هاى کاخ را گردآورى مى کند و آن را بین مسلمانان تقسیم مى نماید و تابوتى را که خداوند به (اربیا) دستور انداختن آن را در دریاى طبرستان داده بود خارج مى سازد.

در آن تابوت آنچه را که خاندان موسى و هارون به یادگار گذاشته اند موجود است و نیز الواح و عصاى موسى و قباى هارون و ده صاع از غذایى که بر بنى اسرائیل فرود مى آمد و مرغ هاى بریانى که بنى اسرائیل براى آیندگان خود ذخیره کرده اند در آن مى باشد آنگاه به کمک آن تابوت شهرها را مى گشاید همانگونه که پیش از او نیز چنین کردند.[۲۰]

بنابراین در پیروزى انقلاب جهانى امام زمان قدرت فردى و انسانى، نیروهاى مردمى و امدادهاى غیبى نقش دارند همچنانکه از روایات و احادیث این مطالب روشن گردید.

سلاح جنگی امام مهدی (عج)

در روایات گوناگونى، از معصومان، که به حد تواتر نیز رسیده اند، آمده است:

وقتى شر و فساد دامنگیر عالم بشود؛ نشانه هاى ظهور آشکار مى شود و ظلم و ستم همه جا را فرامى گیرد. امام زمان (عج)، بزرگ پرچمدار عدالت اجتماعى، قیام مى کند و زمین را پر از عدل و داد مى سازد. بر عبارت، (یملأ الأرض قسطاً و عدلاً بعد ما ملئت ظلماً و جوراً)[۲۱] تصریح شده است. اما به راستى حضرت ولى عصر (عج) چگونه عدالت را حاکم مى سازد؟ چگونه قدرت هاى قاهر و ستمگر را مغلوب خواهد کرد؛ چگونه تبهکاران را از بین خواهد برد؟[۲۲]

در آیات و روایات فراوانى آمده است که، امام مهدی (عج) حکومت را از دست کفار و مشرکان مى گیرد و آن را به دست صالحان مى سپارد. اما در عصرى که قدرتهاى جهنمى مخرب ترین سلاح هاى شیمیایى و هسته اى را تولید و استفاده مى کنند، چگونه مى توان تصور مبارزه با آنان را در سر گذراند؟

آنچه روشن است، آین که امام زمان (عج) بى شک از راه مصالحه وارد نمى شود و ذره اى در برابر ستمکاران کوتاه نمى آید. امام صادق (علیه السلام) مى فرمایند: قائم و اصحابش آن قدر نبرد مى کنند، که دیگر مشرکى نماند.[۲۳]

نسبت به کیفیت این جنگ و ابزار آن، در روایات بسیارى تعبیر (بالسیف)[۲۴]؛ یعنى (با شمشیر)، آمده است. اکنون سخن این جا است که چگونه با شمشیر مى توان بر هزاران پوند بمب هاى هسته اى، که حتى تعدادى اندک از آن هم براى ویران ساختن کره ى زمین کافى است، مقابله کرد؟ در این باره چندین پاسخ وجود دارد، که به بیان پاره اى از آنها مى پردازیم:

الف) برخى در پاسخ مى گویند: (همان طور که در روایات هم آمده است، امام مهدی (عج) با همان شمشیر، قیام خواهد کرد؛ ولى این قیام زمانى خواهد بود که منابع انرژى، همچون: نفت، گاز و… و ذخایر آن پایان یافته باشد و استفاده از ابزارها و اختراعاتى که متکى به این انرژى ها هستند، ناممکن شود. در این حال، بشر به همان وضع نخستین بازمى گردد، و آنگاه تسلط بر قدرت هاى جهانخوار با شمشیر، چندان دور از ذهن نخواهد بود.[۲۵]

ب) در برابر نظر فوق، دیگران در پاسخ معتقدند که، خروج امام مهدی (عج) با شمشیر، کنایه از نبرد است و این روایات در مقام بیان نوع سلاح نیست؛ بلکه از آن جهت که در زمان صدور این روایات، سلاحى جز شمشیر براى مخاطبان قابل تصور نبوده است، از این تعبیر استفاده کرده اند.

معناى مدنظر از این تعبیر، شاید چنین بوده است که جنگ و خونریزى از برنامه هاى لاینفک انقلاب حضرت امام مهدى(عج) است. اما، حال این که، چگونه حضرت بر قدرت هاى بزرگ ستمگر، چیره خواهد شد، پاسخ هاى دیگرى داده اند، که آنها را بررسى مى کنیم.

۱. برخى مى گویند: در عصر ظهور، ستمگرانِ زمانه با سلاح هایى که خود ساخته اند، به جنگ با یکدیگر مى پردازند و خداوند آنان را به خود مشغول مى کند؛ بنابراین، وقتى قدرت آنان به دست خودشان از بین رفت و ضعیف شدند، آنگاه امام زمان(عج) ظهور مى کنند و بساط آنان را بر مى چینند. چنانکه در روایتى از امیر المؤمنین (علیه السلام) آمده است: لا یخرج المهدى حتى یقتل ثلث و یموت ثلث و یبقى ثلث.[۲۶]

اگر فعل (یقتل) رامجهول بخوانیم؛ یعنى، حضرت امام مهدى (عج) قیام نمى کند؛ مگر در زمانى که یک سوم از جمعیت دنیا کشته شده باشد و یک سوم بر اثر بیمارى و مرگ طبیعى از بین رفته باشد و تنها یک سوم باقى مانده باشد؛ بدیهى است که در این حال، چیره شدن بر این جمعیت آسان خواهد شد. این دسته، روایت مزبور را مؤید گفتار خود مى دانند.[۲۷]

۲. اما نسبت به پاسخ هایى که بیان کردیم، بهترین پاسخ همین است که، سیره خداوند در اتمام حجت خود بر بندگانش چنان بوده است که، همیشه رسولان خود را متناسب با وضع خاص همان عصر مى فرستاده است؛ مثلاً، در عصر سحر و جادو، موسى را مى فرستد؛ در عصر طب، عیسى را؛ در عصر سخنورى، محمد مصطفى (صلى الله علیه و آله و سلم) را و… .

خداوند در قرآن مى فرماید: (و ما ارسلنا من رسول الا بلسان قومه لیبین لهم)؛[۲۸] یعنى هیچ رسولى را نفرستادیم؛ مگر به زبان همان قوم خویش تا (آنچه را که گفته ایم) برایشان بیان کند.

در عصر ظهور نیز، دنیاى علم و فناورى دیدگان را خیره مى سازد و عقل را درحیرت فرو مى برد. در چنین وضعى بهترین وسیله اتمام حجت و مبارزه، همان راه علم است. در این هنگام اگر شخصى پدیدار شود، که بزرگترین دروازه هاى دانش را بگشاید و پایه هاى دانش هاى پیشین را متزلزل سازد؛ بى شک همگان در برابر او خاضع مى شوند و حتى اگر بخواهند با سلاح آتشین با او به نبرد برخیزند؛ سلاح هایشان در برابر اعجاز علمى و سلاح هاى ساخته شده ى او، پشیزى نخواهد بود.

امام زین العابدین (علیه السلام) در یک بیان رمزگونه مى فرمایند: دانش بیست و هفت حرف است و همه ى آنچه را که فرستادگان پیشین آورده اند، دو حرف بیش تر نبوده است؛ بنابراین، مردم تا به امروز، چیزى بیش از این دو حرف را نمى دانند؛ اما وقتى قائم آل محمد (عج) قیام فرماید، بیست و پنج حرف دیگر را او هویدا خواهد ساخت و آن را در میان مردم گسترش مى دهد و دو حرف پیشین را هم ضمیمه مى سازد تا دروازه هاى دانش کاملاً گشوده شود و همه ى بیست و هفت حرف آشکار شود.[۲۹]

پی نوشت ها

[۱۴]. این قسمت گرفته شده از کتاب چشم اندازى از حکومت مهدى، نجم الدین طبسى (نشر سازمان تبلیغات اسلامى، چاپ دوم، تابستان ۱۳۷۷، از فصل پنجم تا آخر فصل).
[۱۵]. مستدرک الوسایل، ج ۱۲، ص ۳۳۵ و ج ۱۴، ص ۳۵۴؛
[۱۶]. مجلسى، بحارالانوار، ج ۵۲، همان، ص ۳۴۳[۱۷]. ارشاد القلوب، دیلمى، ص ۲۶۸.
[۱۸]. مستدرک الوسایل، ج ۲، ص ۴۴۸.
[۱۹]. بحارالانوار، ج ۲۷، ص ۴۱. ج ۵۴، ص ۳۳۴.
[۲۰]. غایت المرام، ص ۶۹۷. الشیعه و الراجعه، ج ۱، ص ۱۳۶.
[۲۱]. طبرسى، الاحتجاج، ج ۱، ص ۶۸ و ج ۲، ص ۲۹۰؛ دیلمى، ارشاد القلوب، ج ۲، ص ۳۱۴؛ شیخ مفید، اعلام الورى، ص ۳۹۸؛ شیخ صدوق، الامالى، ص ۲۶؛ طبرى، دلائل الامامه، ص ۲۳۵ و ۲۵۵؛ مطهر حلى، العدد القویه، ص ۸۹ و ۹۱؛ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص ۱۶۱؛ شیخ طوسى، الغیبه، ص ۸۰ و اربلى، کشف الغمه، ج ۲، ص ۴۳۸.
[۲۲]. انبیاء/ ۱۰۵؛ صف/ ۹؛ نور: ۵۴؛ قصص/ ۴ .
[۲۳]. اثبات الهداه، ج ۷، ص ۳۴۵.
[۲۴]. کلینى، الکافى، ج ۱، ص ۴۰۷ و ج ۵، ص ۲۷۹.
[۲۵]. حسین حیدرى کاشانى، حکومت عدل گستر در دست مهدى منتظر، ص ۲۴۰ ـ ۲۷۰.
[۲۶]. حسین حیدرى کاشانى، همان، ص ۲۴۰.
[۲۷]. ابراهیم امینى، دادگستر جهان یا مهدى موعود.
[۲۸]. ابراهیم/ ۴.
[۲۹]. علامه مجلسى، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.

منبع: مرکز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه